Bilde av ein “Eksponeringssjuk” Pappa blogger, Kånå hans og Flokken… =D
Eg har ikkje heilt hatt det stora øveskuddet i det sista, te å setta meg ner å “brodera” videre her inne på bloggen…
Det har liksom vært ei uka kor eg kom heim, og lysten te å skriva va som forsvunnen ner i ett bunnløst hull…
Sånn e det i periodar… Det e jo då eg sko hatt 12-14 forhånds skrevne innlegg, så bare lå og venta… Men eg klara ikkje det… Det e travelt nok å få ner på “papir” dei eg skrive, og som oftast komme de i dragsuget av ein “hendelse” her i heimen..
Jaja, tenkte eg… Hu har jo ganske så rett i det da…
Men så leste eg kronikken, skikkelig… Ja, fleire ganger til og med… Og vitterlegen meg nevnte hu i ein bisetning der.. “Noen få fedre og…”
” Disse mødrene (og noen få fedre) lever av å eksponere små barn.
Hu hadde til og med delt opp Bloggerne i to grupper, Mammasutre bloggere og de Perfekte stylede bloggerne, med barna som tilbehør..
Der fikk ikkje me “få fedrebloggere” vær med… Men me e vel delt opp i 2 leire me og… Heilt sikkert…
Men eg tenkte, gjelde detta meg og ?? .. E eg ein sånn bloggar ?… Eg syns jo ikkje det, men ka vett eg om ka andre tenke…
Men det e ein del rett i det hu skrive og, det ska hu ha… Spesielt akkurat om dei perfekte kledde mamma/familie Bloggerne, så sprada rundt lika “friske” så Cindy Crawford i sine glansdager…
Med ungane som utstillingsvindu… Og gjerna fortelle i det vida og breia om kor flott og perfekt livet e…
For all del… Det kan godt vær det faktisk e nåken så har det sånn så de skrive, at livet deiras nettopp e så bra… Kudos te dei…
Men eg trur nok mange innlegg bære preg av “litt forskjønning” av sannheten, fra disse bloggerne …
Men så tok hu ett kraftig oppgjør med “Sutremamma-Bloggere” … Og der meina eg at man gjerna kan trø litt inn i ett minefelt… Sjøl om eg egentlig ikkje e heilt komfortabel med å meina så masse… Her på bloggen.. Kan fort ta litt av då…
” For persepsjon av ein tekst e vanskelig…
Man kan egentlig forstå noe som e skrevet, akkurat som man vil… Ellår tolka ein tekst på mangfoldige måtar, rett og slett …
Lese du mine innlegg heilt “bokstavligt” f.eks… Uten å gjerna lesa litt mellom linjene, så kan det jo gjerna høyrast heilt gale ut… Spesielt hvis man tar deler av det, heilt ut av sammenheng .. For sikkerhets skyld…
Nå har eg ikkje lest så masse av den bloggen hu sikta mest te, Meekatt.. Men når eg lese dei setningane hu har trukket ut, klara eg ikkje heilt å tenka aent enn “Ka då da??
E det gjerna ikkje satt litt på “spissen” det Meekatt skrive ?? … Og mange andre bloggere som skriver litt om realitetene med å vær foreldre.. Som Marte Frimand-Anda fra CasaKaos, som og har skrevet ett åpent svar te Kadra Yusuf..
Trur ikkje Kadra Yusuf at vanlige folk, med sunt folkavett innabords, forstår at Meekatt har ett lite budskap, mellom linjene… Eller Marte Frimand-Anda…
Og eg e litt enige med Frimand-Anda, at Kadra Yusuf fremstår med litt uvitenhet og arroganse i sin kronikk… Sjøl om Yusuf og har skrevet kronikken sin litt på spissen, trur eg …
Og hvis dei her bloggene plage hu sånn, kan hu jo bare la vær å lesa de… Det e på ein måte det enkla svaret her..
Det enkla e ofta det besta…
Men når eg for det førsta ska meina nåke, syns eg det e greit å gjør litt research.. Ja, rett og slett lesa meg litt opp på Kadra Yusuf…
Og for ikkje meir enn 21 dagar siden, skreiv hu ein artikkel om barn og alternativ behandling… Og den reagerte eg og litt på samme måten på.. Der hu tar avstand fra detta med alternativ behandling…
Kor eg sitte igjen med samme følelsen av litt uvitenhet og arroganse…
” Jeg gir damen iPhonen min slik at hun kan legge inn nummeret til denne mirakelmannen, mens jeg lurer på hvordan en baby kan ha låsninger….
Skrive Yusuf, itte ei dama har tipsa na om ein manuellterapeut.. Fordi barnet hennas hadde hatt ein låsning i nakken…
Kanskje hvis Kadra Yusuf hadde fått prøvd å krypa ut av ein simulert fødsels kanal, så kunne hu gjerna forstått at 5 uker gamle barn kan ha fått ein låsning, ved fødsel..?? .. Ikkje alle har “Enkle” fødsler kor nurket bare ploppe ut…
Han i Midten hos oss, va “stjernekikkar” når han blei født… Ein tøff fødsel..
Altså, han kom ut med ansiktet vendt oppover, som om han kikka itte stjernene… Mens det mest normale er med ansiktet vendt nedover.. Han va ein rolig krabat i starten, og spiste og sov som han sko… Om enn noe urolig…
Men itte ei stund fant me ut at han bare ville ligga på ei sida… Det va og vanskelig for Kånå og amma han, på den eina sidå… Han måtte nesten tippast på høykant sideveis, før han ville ta puppen… Han ville ikkje snu hovudet den veien…
Han sleit og med å få avføringen av seg, og va generelt utilpass…
Itte mye om og men, og ikkje med hjelp av helsestasjon.. Fikk me tips om ein fyr nede i Stavanger så va spesialist på Kiss/kidd syndrom…. Me blei ivertfall fortalt at siden han va stjernekikkar, hadde han ganske sikkert fått ein vridning i nakken under fødsel..
Så igjen hadde medført ein låsning…
Me va på ein behandling, og virkningen va umiddelbar… Og me fikk ein heilt ny gutt fra der og ut… Han sov mye roligare, begynte å ha jevnlig avføring og begynte å bruka den sidå han ikkje hadde brukt… All sunn fornuft teseie jo at behandlingå virka…
Men for all del, det kan jo ha vært flaks… Ellår at det akkurat den dagen me va der, skjedde ett mirakel…
Og Yusuf’s oppgjør med at man ikkje vett om den som behandle har kompetanse nok, siden de e alternativ…
Det kan lika så godt seiast om man går te den norske skolemedisinen… Man vett jo ikkje kor seriøst den behandlande legen, tok studiene sine… F.eks..
Jaja… Nå har eg meint nåke … Og det får nå bare stå sin prøve… Eg håpa jo å trur at Yusuf heilt sikkert ikkje skar meg inn unna samme kam, når hu høvla øve nærmast heile familieblogg bestanden, i kronikken sin…
Noen dagar vett man kossen blir før man har våkna, og alt går på rutine… Andre dagar kan tygga deg som ei kjøttkvern og spytta deg ut i andre enden, fullstendig maltraktert …
Mens noen dagar, bare går man på ei sky i lykkelig uvitenhet om all verdens forferdelse,heilt te man legge seg for kvelden ..
Dagen idag, starta egentlig inatt… Med ein Mini så fikk ett kraftigt anfall av falsk krupp…
Sjøl eg, så føyk rundt i huset i full panikk første gangen Eldstemann fikk det… Har opparbeida såpassa rutine, at eg vett ka så ska gjerast nå… Itte 4 stykk så alle har hatt det…
Så ut på trappå bar det med meg og Mini’en, så han sko få pusten igjen… Mens Kånå gjorde klar litt medisin…
Pjokken blei medisinert og me la han i midten i vår seng.. Ett skikkelig sjakktrekk…
Så når klokkå ringte idag morgens, og eg subba mørbanka ut på badet.. Itte Mini’en har brukt ryggen min te fotballbane inatt…
Va eg alt aent enn utsoven…
Litt vann i ansiktet hjalp litt, ein kopp kaffi hjalp meir… Før eg trødde på meg arbeids klernå og suste på jobb…
Bare for å oppdaga at lommabok, telefon og nøklar låg igjen hjemma… Når eg kom på jobb..
Jippi…
Suste heimøve igjen og fekk henta sakene.. Kom tebake på jobb igjen nåke forsinka, og trøkka varene på lastebilen i ein fei..
At eg har vært i koma når eg lasta idag, va ikkje vanskelig å forstå… Når eg kjørte sikk sakk mellom stedene eg sko levera.. Og klokkå gjekk fortare enn på lenge…
Normalt så har eg som oftast planlagt ei ruta, med minst mulig svinn av tid… Men idag va det totalt håpløst…
Dei på kjørekontoret ringte jevnligt om nye hentingar… Sjølsagt ingen forståelse for at man hadde ein kjøttkvern dag og få der…
I slutten av dagen, va bilen fortsatt halvfull…
Og eg begynte å lura på om eg egentlig hadde gjort nåkenting i heila dag… Eg leverte og leverte, men det minka fakerten ikkje på varene inne i skapet…
Så, når eg kom te Skuddnes… Og hadde levert på trelasten, lå det bare 7-8 esker i sidedørå og stod halv annen palle igjen i framveggen.. Nesten tomt jo…
Eg kikka forvirra rundt meg… Før det gjekk opp for meg at eg hadde lossa 6-7 paller med vinduer der… Så hadde tatt nesten 2/3 deler av plassen…
Hjølpe meg…
Alt underskudd av tid, va snudd om te overskudd… Såvidt.. Dei siste leveringane gjekk som ein draum, før eg begynte på innhentingane…
Så sjølsagt lå på feil sia av veien alle sammen… Man må nesten ha kjørt på Karmøynå, for å forstå den… Men itte klokkå 1500, så renne trafikken tett begge veier, av ein eller annen grunn…
Så det tar jo ein evighet å komma seg inn på veien igjen…
På Vedavåg holdt eg nesten på å forgå… Den eina fina lukå itte den andra, gjekk bilen foran meg hus forbi…
Før an i spratt ut i veien rett foran grillen på ein buss, og nesten fikk ein fullblods rånebil i hekken så kom andre veien…
Det va ei strikkmotor dama…
Ei sånn ei med hatt, lilla hår og gebiss… Så de må henta i hattahyllå kvar gang de parkere, og som bruke 3,5 clutch i året…
Alle verksteds drøm…
Endelig kom eg meg inn på veien… Suste inn te terminalen og fekk lossa bilen, før eg kjørte heim…
Har ikkje trødd ut av lastebilen før Mini’en komme meg i møte, sammen med Litlajentå..
Får trødd i trynet nåke middag, før Kånå lira ut av seg ein tirade… Klare omtrent å parera 50 %, før eg slukøra går å klippe plenen… Kånå e tydligvis trøtt idag hu og…
Han i Midten komme nerøve veien med halvparten av snekkerverktøyet mitt…
Ka i helsikke…?
Joda, han og nåken kompisar bygge hytta… Ei spikereska og nåken planker e og forsvunnen… Jaja, kom sikkert aldri te å bruka den dimensjonen alikavel…
Eg går å laga meg ein kopp kaffi…
Plutselig suse Mini’en forbi på sparkesykkel og krasja rett i kjøkkenskapet..
Kaboom…. Han ler av fryd, eg grine og Litlajentå komme på andreplass…
Dei fikk ikkje sparkesyklane te å virka på plenen… Men parketten inne va perfekt…
Åh du heilaga jul…
Fantungane blir heven på dør… Å eg sitte matt igjen i sofaen og drikke kaffien…
Før eg tar støvsugaren å spinne øve ståvegolvet… Det så ikkje ut itte sparkesykkel fantomene…
Kånå e forsvunnen…. Litlajentå og Han i Midten likeså…
Finne Kånå igjen utforbi vaskerommet, hu pusse og mala utemøblene.. Dei to andre va gått på lekeplassen og Mini’en har parkert foran Zack & Quack på tv’en…
Eg betale nåken rekningar og skrive ett par mailer… Når Kånå tråkka gjennom ståvå, med sko på… Fulle i mold..
Fram med støvsugaren igjen…
Mini’en ska ha drikka… Snart seie eg… NÅÅÅ seie han… E bare å lya..
Dei 2 fra lekeplasssen komme heim igjen, og Kånå tar seg av litt legging… Eg sitte apatisk å kikka i luftå på sofaen, og snakka med meg sjøl..
Kånå kikka bekymra på meg, før hu rista det av seg…
Nå e alle i seng… Roen har begynt å senka seg øve heimen, og Kånå kjørte for å handla…
Mens eg trøsta meg med at 2 sånne dagar på rad, sjelden komme aleina…
Og for ein gangs skyld og for første gang på leeeenge, blei det ei tur for minnebøkene… Kor ingen av medlemmene i Flokken gjekk amok…
Nei… Alle va meir eller mindre i sitt besta humør.. Og å få te det på samme dagen, det e faktisk ein liten bragd..
Ingen føyk i tottane på kvarandre, ivertfall ikkje verre enn at me kunne øvesjå det … Det va stort sett gemyttlig stemning, mens me vandre gjennom Eventyrskogen på Stord…
Det e nesten så eg blir litt stolt vett du.. At eg kan posta ett innlegg fritt for fantaskap, galskap og andre begivenheter fra ein annen verden…
Og for ein gangs skyld kan fremstå som ein “perfekt” uperfekt familie, ut på tur…
Tvi, tvi… La det virkelig skje neste gang me tar av ut på tur og.. For hjølpe meg kor mye kjekkare det e, når Flokken kan kosa seg ilag…
Me sleppe skuldrene litt me voksne og då, og skoia gjerna litt meir me dei små enn me pleie…
Eg trur de merka det sjøl og…
Så nedenfor komme ein liten bildesafari fra turen vår idag… Gjennom Eventyrskogen på Stord…
Sånn kunne nok morgenen blitt itte tidenes guttafest igår… Men heldigvis gjekk det i Cola på vår fest … Og ikkje mannabrus…
Alikavel har morgenen ikkje akkurat vært fri for hovudverk… Når an starta 06:20 med ein Mini i full vigør på sidå av sengå vår…
” Ed vil se barne tv… Pappa… PAAAAAPPPAA…
” Pappa, Pappa… PAAAPPAAAAAA… Ed vil se tv…
” EEEED VIIIIL……
Åh du hildrande du… Først holdt eg på å gi itte, før eg kikka på klokkå.. Og bar fjotten lukst inn i sengå si igjen… Mens eg bestemt ga beskjed…
” Det e mørkt ute ennå, og då ska me sova…
20 minutt seinare, ryke gardinene våre te side i ett einaste vriiitsj…
” Sjå Pappa… Lyyyyys… Nå ed se barnetv… Kommandere Mini’en…
” Ja… Mmmm… Snart… Mumla Fatter’n tebake… Mildt sagt i koma…
” NEEEEEI…. ED SE NÅ…!! … Svara gullgutten..
Riva plaster av ett hårete bein, e mindre smertefullt enn når Mini’en skingrande gir beskjed om nåke han vil…
Og når man forsåvidt har gitt han ein tindrande god grunn, te å høylydt proklamera sin rett… Kan man ikkje aent enn å gjør som befalt…
Mens man skrive ei fotnota i margen, om å ikkje bruka det argumentet før vinteren har slått skikkelig inn.. Og solå ikkje dukka opp før i 9-10 tiden…
Sjølsagt har den levande vekkarklokkå fått liv i både Litlajentå og Han i Midten og…
Dei trenge ikkje bli bedt 2 ganger dei… E det liv i heimen lukta de det akkurat så ein sporhund på jakt…
Og komme luntande nerover trappene, med søvnen fortsatt hengande fast i augalokkå…
Eg får trødd på meg ei buksa og luska meg inn i stuå, finne fjernkontrollen og begynne den evige runddansen på Netflix ..
Det e ikkje akkurat nåke lett oppgava å finna nåke alle vil se..
Men idag trudde eg at eg fant “den hellige gral” te fred og ro, når flokken ska se barne tv… For me fant ein ny serie de ikkje har sett før…
Beat Bugs…
Gjennom heile 1 episode så satt de som nåken lys… Mini’en foran stuebordet..Litlajentå lå henslengt øve puffen… Og Han i Midten småturna borte i hjørna på sofaen…
Endelig… Tenkte eg for meg sjøl…
Bare for å gå på ein smell litt ut i episode 2… Plutseligt va stuå tom… Jaja, det va nå stille ennå…
Men ikkje før eg har tenkt det, så høyre eg ett hyl i fra rommet te Mini’en… Litlajentå og Han i Midten e uenige i kossen ett par figurar ska settas i hop…
Gudhjølpe meg…
Når dei to blir uenige, e det jaggu meg ikkje vanskelig å få det med seg… De e sta så nåken rambukkar begge to, og e akkurat lika påståelige på kim så har rett… Uansett…
De e vel dei 2 så e mest like kvarandre her i heimen…
Ein fryd å ha kvar for seg, men sammen blir de dynamitt… Jaja, forsåvidt kan man putta kim så helst sammen med Han i Midten… Han kan laga dynamitt av gråstein …
Jaja, eg må inn å skilla kamphanene…
Mini’en vett ikkje heilt kim han ska legga sin allianse med stakkar, han har jo lyst at begge to bare ska vær venner …
” Uff… Tilil å Jeander båka asså… Ikke Maxi… Ed væra snill… Seie han, litt småfortvila…
Ro og fred e igjen oppretta, så Kånå får kvila litt te, det e viktigt for trivselen resten av dagen det 😉 … Men 5 minutt seinare e det på an igjen…
Då komme Mini’en i ein forrykande fart bortøve gangen, sittande på ein stor lastebil… Med Han i Midten halsanda itte på ein traktor, så ikkje akkurat e lydlaus…
Det e ikkje Mini’en heller så hyle av fryd…
Så komme Litlajentå springande itte med sverd og fullt Sabeltann kostyme på seg, mens hu brøla…
” Kom tebaka landkrabbar… Dåkke må gå planken… LAAAANDKRAABBAR….. Kom tebake .. !!
Herreguuuud…
Nåke “Hellig Gral” te den perfekte søndags morgen, e fortsatt ikkje oppdaga…
Om enn, trur eg de gjerna har øvegått se sjøl idag…
Plutselig…
Blir det heilt stille… Før eg ser i augakroken at både Litlajentå og Han i Midten pile så to mus oppøve trappen, som om de hadde verdens skumlaste katt i hælane…
Før eg ser nåke så faktiskt kunne minna om Frihetsgudinnå i New York, ståande borti gangen …
Men det e bare Kånå…. Med dynå rundt seg..
Så står med ei hånd te værs og den andre peikande mot trappå… Og ett blikk så olmt at eg nesten sprang opp trappå sjøl…
Mini’en komme tuslande ut fra rommet sitt… Kikka opp på Kånå, trekke litt på skuldrene før han fortsette inn i stuå..
” Tilil å Jeander sova bodå i natt… uff asså… Seie han oppgitt.. Før han sette seg ner foran tv’en…
Eg å Kånå veksla ett blikk, før latterkrampå tar oss begge… Tydligvis har Mini’en fått med seg uttrykket om “Bodå” her i huset og…
Me kosa oss med PepperoniPizza, Cola Zero og film på tv… Lørdags snopet har me spist opp allerede, men me har sendt melding te dei på vift om å kjøpa meir..
Det e herlig og, med ein guttakveld…
Ingen kvinnfolk så masa om at me har rota i stuå, sofaen eller har høgt volum på filmen…
Me har spelt Tv-Spill, lekt med Lego og bygd togbane.. Dasslokket står oppe og maten igjen på bordet.. Og akkurat nå har me satt på ein skikkelig mannfolk film…
Den Ville Låvefesten..
Så nå dansa med på bordet, drikke cola rett fra flaskå og har ett regelrett guttaparty…
Gu så gøy…
Denna dagen blir bare bedre og bedre… Og det e så det står på filmbildet…
Det så skjer på guttafesten, det blir på guttafesten… ;-D
Hmm… Kånå har ringt… Hu ana vel ugler i mosen…Igjen..
Jaja… La notå gå…
Me får ta kjeften så det komme … Akkurat nå e det party…
Me har fyrt opp, satt på bånn gass party musikk fra meg og Kånå sine glansdagar og dansa med Flokken… Eldstemann rømte huset med kompisane.. Blei for flaut…
Når Will Smith og “Gettin jiggy with it” dundra øve høytalerane klarte ikkje Kånå å holda seg unna meir.. Og heiv seg med… Rydding fekk me ta seinare..
KrissKross og “Jump” slo nesten hull i golvet i stuå, og eg va glad me ikkje bodde i rekkehus då … Guu, ka me hoppa…
“Black or White” med Michael Jackson gjekk rett heim hos Han i Midten og Litlajentå… Måtte spela an fleire ganger… Høydepunktet blei når “Kevin” fra Alene Hjemme, tok ein rap..
Så kom “Rosa Helikopter”… Og Litlajentå jubla, mens hu ga alt for å få te koreografien… Mini’en mista interessen.. Gutar lika ikkje rosa, så han gjekk på rommet…
Men kom fykande ut igjen, så ett prosjektil når Gangnam Style kom…
Det va så sinnsykt løye, at eg gløymde heilt å filma… Eg rakk ett bilde, før han oppdaga meg og stakk…
Snakka om å ha medfødt rytme i kroppen, for det va så synkront med musikken at det ikkje sko gå an… Og når han i heisen i videoen, gjorde dei her nåke småfrekke bevegelsane med hoftå..
På Tv skjermen…
Og Mini’en tok itte med den største selvfølge.. Stod bare Han i Midten å peika, mens han snudde seg mot oss, med ett mildt sagt forfjamsa fjes…
” Ser dåkke ka han gjør ellår ?? … Gispa han…
Sjølsagt såg med det…
Koffår trudde han me lå på rygg å lo så me grein da… Eg å Kånå…
Tjera vena meg… Det tok heilt av…
Så kom Han i Midtens favorittsang fra når han va på Mini’ens alder, Boomfunk Mc’s “Freestyler…
Og han rulla rundt på golvet, så den reinaste breakdansaren..
Han sneia Litlajentå, traff stuebordet og rakk akkurat å redda den flotte vasen te hu mor.. Men herreguuud, me hadde jo fyrt de opp sjøl… Så litt svinn måtte me mesten rekna med..
Sjøl om eg så ett lettelsens blikk sjå Kånå, når vasen blei fint plassert på bordet igjen…
Og når me nesten hadde eit perfekt danse ensemblet på gulvet under “U can’t touch this” og “Ice Ice Baby” …. Med henholdsvis McHammer og Vanilla Ice…
Så tok det heilt av…
Eg trur ikkje me har hatt det så gøy sammen på år og dag… Litlajentå lo så hu grein, mens hu dansa øve golvet… Mini’en i full McHammer dans øve golvet..
Og Han i Midten breaka så ein gud…
Eldstemann kom inn dørå igjen…. Og kikka bare på galskapen så foregikk på stuegolvet…
Rista han oppgitt på hovudet… Og priste seg sikkert lykkelige øve at kompisane ikkje va med heim igjen…
Før han føyk opp trappå og inn på rommet sitt…
Men nå har realiteten innhenta oss alle… Kånå og Litlajentå kjørte te byen i selskap.. Han i Midten har funne Legoen på rommet sitt..
Mini’en slokna i sofaen … Og va ikkje te å vekka, så det blir vel ein lang lørdags kveld…
For det e godt å luska seg ut dørå, tidlig ein mandags morgen.. Itte ei helg med full fyr fra morgen te kvelds, med Kånå og Flokken..
Men nå e det nå blitt helg og lørdagsmorgen.. Eg, Mini’en og Litlajentå sitte her å kikka på barne-tv… Og eg lura litt på kor forrige uka blei av..
Det har vært utriveligt travelt, egentlig… Bånn gass på jobb..
Fotball, barnaselskap og dans heima … Den eine aktiviteten avløyse den andre.. Men det e jo sånn det e i småbarns tiden… Man ska ha det travelt då… Så det e bare å peisa på…
Her i vekå så skjedde det faktisk nåke underligt og, eg å Kånå snakka litt ilag…
Ja… Me kommuniserte verbalt uten bruk av Sms, Messenger ellår andre elektroniske kommunikasjons måter.. Me hadde oss rett og slett ein god gammaldags prat…
Eg vil rektigt så godt anbefale det altså, på det sterkaste.. Det e utroligt ka man kan få løyst på den måten …
Det e f.eks veldig lett å misforstå ein sms…. For sånn så an klinga i ditt hovudet når du sendte den, kan det godt vær den klinge heilt annerledes, der an blir mottatt…
“Persepsjon e ein lunefull egenskap…
Det kan godt vær at den ikkje klinga i det heila tatt… Men gjerna smelle istedet… Det har skjedd meg fleire ganger det.. Uten at eg heilt har forstått koffår..
Eg har gjerna kommen heim fra jobb, og Kånå e birsure… Surare enn ei sitron…
Hu har gjerna sendt melding og spurt ka tid eg komme heim, kor eg sannsynligvis har svara “Om ikkje så lenge…
Og 2 timer seinare, det e ikkje “Om ikkje så lenge… Det e ivertfall heilt sikkert… Det e tydligvis langt øve Kånå sin forståelse av “Om ikkje så lenge…
Milavis øve…
Åsså har man alle dei her spørsmålene Kånene sende, dei så de egentlig vett svaret på … Såkalte lurespørsmål…
Dei så de spør bare for å poengtera ekstra godt at det enten ikkje va lov, uakseptabelt ellår andre årsaker de kan finna på for å vær irritert, og bare må gi beskjed om..
” Huska du å ta med deg dekket te vognå, for å fylla luft… ??
Altså, eg hadde ikkje dekket med meg, fordi eg hadde glemt det ut.. Kånå hadde funnet ut at det lå heima… Hu hadde til og med tatt det med seg, og fått fyllt luft i det…
Men så må hu alikavel spør… !!?? Gudhjølpe meg og Herrens Hærskare…
Hu har klart å fått luft i dekket, heilt sjøl… På ein bensinstasjon… Og bare må poengtera kor idiot eg e, så ikkje hadde huska det…
Også ska eg på toppen av det heila bli imponert, fordi hu har klart å fylla luft i ett dekk… Tjera vena meg…
Eller dei gangene det tikka inn ein melding og samtalen gjerna blir som følger…
” Kan du henta Kidsa i barnehagen… ?? Smilefjes -Smilefjes – hjerta hjerta – XO XO ..
” Nei .. Eg rekke sikkert ikkje det.. Punktum…
” Ok, Det va det eg tenkte.. Punktum – Utropstegn – Hodeskalle – Hodeskalle – Sint fjes – Veldig sint fjes – Skuffet fjes – Oppgitt fjes..
Altså… Gubbevaremegvel…
Det e ett spørsmål kor man i første omgang sko tru at her kan man svara ja eller nei… Men så enkelt e det ikkje..
Svara ja e enkelt, for då vil det vær svært liten sjangs for nåke etterspill… Stort sett, men vær klar over at i dei rette omstendinghetane… Kan ett “Ja” også medføra utrivligheter..
Alt handle om ein kombinasjon av humør, dagsform og syklus..
Men ska man svara “Nei” på ett sånn spørsmål.. Og glatt slippa unna… Bør man formulera seg på rett måte…
Ikkje bare må man det ovan nevnte…
Man må og huska ka man brukte forrige gang man gjerna svarte nei, og gangene før der igjen …
“Kan man ikkje det, går det fort te helsikke…
Koffår man ikkje kan gjør det man får beskjed om, må man og nevna i svaret… Og det bør vær tungtveiande årsaker… Man får ikkje “Walk over” for småting.. Det e ivertfall heilt sikkert…
Det versta i detta tilfellet e faktiskt, at man kan gå fleire uker og slippa unna med å bare svara “Nei”… Uten videre forklaring..
Men så slår kombinasjonen inn, og man e svartelista i laaaang tid..
Jaja… Ein liten digresjon der…
Eg å Kånå hadde oss ivertfall ein prat… Ein skikkelig god prat.. Kor me diskuterte både det eina og det andra.. Og fekk laga ein liten strategi for høsten/vinter..
Kor me te slutt, egentlig va øvgidde øve praten og oss sjøl begge to, ittepå… Kor enkelt det kunne vær å løysa små bagateller, med ein liten prat uten misforståelser…
Det e det galnaste vett du…
“Ja.. Det ska bli godt når sistemann flytta ut… Seie eg te Kånå, te slutt…
“Jojo, men du må huska på at sikkert komme barnebarn… Og me må vel ta vår tørn , med alle 4 sine… Vil eg tru… Svara Kånå…
Barnabarn ja… Det hadde eg ikkje tenkt på… Ikkje heilt ennå ivertfall…
Det e viktigt å ikkje bekymra seg for nåke, før man må bekymra seg for det..
Barnabarn e heilt klart ett sånn tilfelle…
For før man komme så langt… Har eg nok med å tenka på kossen eg ska svara… Ka eg ska svara… Og mange andre små, koselige utfordringar man har, eller får…
Ganske så snart itte man får seg ei Kåna, ein flokk med ungar og hus og heim…
Hjølpe meg altså.. Snakka om kontrastfulle dagar her i heimen…
Nå har me hatt ett kjør uten like nåken dagar her, og eg stressa rundt så ein gal på jobb idag… For å nå heim te dagens program…
Eldstemann sko på kamp, igjen… Litlajentå sko begynna på barnadans… Og eg såg føre meg at Kånå sjølsagt tok Litlajentå, mens eg blei sittande igjen med resten av kabalen…
Altså, få Eldstemann på kamp, underholda Han i Midten og på toppen av det heila passa på Mini’en…
Så når eg parkerte bilen heima spratt eg ut av, i ein heidundrande fart… Spurta inn på badet og spruta nåke vann unda armane, skifta klær fortare enn på lenge og sjekka at håret låg nåkenlunde der det sko…
Og ikkje sto te værs så ein fullblods afrofrisyre…
Bare for å få beskjed av Kånå, mens eg guffla innpå middagen.. Nærmast uten å svelga… At hu tok med seg Litlajentå på barnadans, som eg hadde frykta… Men at hu og leverte Eldstemann på kamp med det samma…
Eg holdt på å setta den halvtygde skinkepaien fast i halsen..
” Øhhh… Ka ska eg gjera da…? Fekk eg sagt, mens skinkepai biten brøyta seg smertefullt ner over i spiserøyret…
” Du får holda fortet her heima du… Svara hu, før hu elegant svingte rundt… Og loffa ut dørå..
Ok, tenkte eg for meg sjøl… Tross alt bedre enn igår, kor eg måtte legga alle utenom Eldstemann og absolutt mindre stress enn å gå på kamp med Mini’en og Han i Midten på slep …
Uansett, va jo ikkje nåke aent å gjera nå… Hu va jo gått allerede …
Eg kikka rundt meg…
Mini’en satt djupt konsentrert og såg på ein film på I-pad’en, borte i sofaen … Eg lista meg opp på loftet… Der satt Han i Midten å kosa seg med Lego… Langt inne i sin egen verden han og..
Eg såg ingen grunn te å forstyrra nåken av de, der de satt i kvar sine sysler…
Her va det bare å trø varsomt rundt i huset, så denna uvanlige idyllen ikkje blei brutt…
Det e ikkje for ofta man dette borti nåke sånt, her i heimen… Så man må nyta det mens man kan…
Eg laga meg ein kopp kaffi og sette meg med kjøkkenbordet…
Eg kunne forsåvidt ha rydda stuå, men då hadde gjerna Mini’en kommen te seg sjøl igjen…Så eg tok ikkje sjangsen på det… Kunne jo bare sei te Kånå at eg har sprunget itte de i ett sett, fra hu gjekk te hu kom heim igjen…
Uten at det ville virka “unormalt” … Tok samme løysningen når eg kikka på kjøkkenet… Det ville blitt for mye bråk…
Så eg satt musestille på kjøkkenet, å kikka i luftå, kun avbrutt av ett toalettbesøk …. Nærmast te Kånå kom heim…
Skrudde av prossesoren og sette hjernen i stand by… Og gjorde … Ingenting..
Då e an sånn bevegelses sensor aktivert… Går nåken forbi så hoppa an ut av dvalemodus og e klar på sekundet…
Men ikkje ei flua føyk forbi, eingang..
Det va egentlig ganske herligt, men dog litt vanskelig og… Men når eg kjenne itte sånn i ittetid, heilt nødvendig…
Så for ein gangs skyld så e det skrekkeligen lite å melda om her ifra…
Men eg trur nok at det fort vil endra seg… Ellår eg trur vel ikkje, eg vett…
