Då har endelig undertegna havna i feriemodus, og landa i ein ferieleilighet nede på det gode sørlandet. Tjue meter fra havet, femti meter fra ei litå idyllisk strand og midt i ett tåkehav uten like. Men, da gjere jo ingenting, man har jo ferie og tåkå kan jo ikkje vara evig, får eg håpa. Sånn egentlig, så hadde eg sett føre meg eit heilt innlegg om bilturen ned her te, men om eg ikkje øvedrive alt for mye, så gikk den turen jaggu meg øve all forventning. Når man putte Familien Vandrende Kaos inn i ein bil, og suse avgårde på ein biltur som vara lengre enn ett kvarter, då kan jo som oftast alt skje. Så, fire, fem timers biltur ned te Flekkerøya, fra Haugesund, den ska eg ikkje sei at eg gleda meg te …
Men, somme ganger blir man positivt overraska, både øve seg sjøl og Flokken, når alle fordommer blir gjort te skamme. For all del, nåken sprell blei det jo på vegen ner, men ikkje meir enn man gjerna kunne forventa …
Sånn som behovet for ein tissepause akkurat når Fatter’n har kommen i seget, og funnet roen på landevegen. Jauda, då må Mini’en tissa. Og når Mini’en må tissa, då må han tissa, enkelt og greit. Det e ikkje nåke slikt som at nå må han snart tissa, for Mini’en har ein tendens te å gi beskjed i siste liten. Heldigvis, sett sånn i forhold te min Far’s kjøretøy i min barndom, sjøl om me forsåvidt har ein Peugeot me og, slik som mine foreldre hadde. Så e vår bil nåke bedre utsyrt sånn motormessig, enn Far min sin 504 syvseter fra 1978, som brukte ein halv generasjon, fra null te seksti. Legg gjerna te ein oppoverbakke, gang det med evigheten og man får ett lite glimt av ka eg meina …
” Far min stoppa ikkje for tissepauser, uten at man hadde ett par kilometer med nedoverbakker, foran seg. Mens me, me kunne kjøra lukst inn på ein rasteplass, for å redda Mini’en fra full katastrofe …
Ellers underveis på turen, så hadde me nåken små tilløp te “søskenkjærlighet” som blei satt på prøve av diverse årsaker. Slik som når setebelter blei nappa litt i av ein utålmodig Han i Midten, ei Litlajenta som dunka litt i Eldstemann eller Mini’en som irriterte vettet av alle sine andre søsken, på ein gang. Når han sko høyra ein sang på Dyreparken cd’en, minst eit dusin ganger på rad. Den fjotten av ein gut klara nesten ikkje venta te tirsdag, når me ska ein tur å besøka Julius og vennene hans. Men, slike ting klara man stort sett som foreldre, å desarmera før bombå går av, itte ein del års erfaring på biltur med Flokken …
Spørsmålet – E me framme snart ? , det begynte ikkje å komma før me hadde passert Flekkefjord, nåke som må vær ny rekord. Men, ifra Lyngdal og te Flekkerøy, kom det tett som hagl …
Gps navigasjonen i ein 2014 modell Peugoeut 5008, hadde nok og trengt seg ein liten oppdatering, siden Flokken lurte på om me sko te Danmark. Eg bomma på ein avkjørsel når “Olga” va nåke treig i avtrekket, og måtte kjøra ned mot ferjekaien å snu i ei rundkjøring der. Flokken jubla ei litå stund, men skuffelsen blei stor når Fatter’n tok ein runde, og suste tebake mot Stavanger igjen. Avkjørselen mot Flekkerøy blei nå oppspora av Kånå med Google maps, og me havna på rett vei igjen. Så, omtrent 2 minutt før me va fremme, stolte eg igjen på Navi Olga, men nå va hu litt for kjapp i vendingen, og sendte oss opp i ett byggefelt med ein blindvei …
Igjen, med ei triumferande Kånå i passasjersetet, så blei rett vei funnen på Google maps, te Flokkens store begeistrelse. Ferieleiligheten blei funnen, ungar og baggasje stua inn før ett lite kveldsbad av Han i Midten måtte te, nede på stranda …
Ferien har offisielt starta, to foreldre har overlevd første etappe med glans, og nå nå gjenstår bare dei 13 neste dagene, eller etapper om man vil … Tour de France, det kan nok raskt bli som ein kosetur, sammenligna med 14 dagers ferie med ein spinnvill Flokk …
Følg med videre, Folkens … Det kan fort dukka opp ett lite reisebrev og to, te dagen, om kreftene og vettet sånn nåkenlunde har litt overskudd, te kvelds …
Foreløpig, så ser det lovande ut … Men av erfaring, så kan ting snu lika raskt som været på vestlandet i løpet av ein dag, med Familien Vandrende Kaos, ute på tur … Juhuu …
Slik kan det gå. Værmeldinga sa sol her igår. Styrtregn heile dagen så etappe 15 av Touren var god å ha.
Hehe … Og nå har du en annen “Tour” å følge, om været skulle slå feil … ;-D