På Tv’en e det Mako Mermaids bonanza, Litlajentå har blitt hekta og sitte heilt i sin egen verden å følge med…
Mini’en e ikkje lika imponert øve havfruer på tv, så han går heller amok i stuå… Han i Midten for te ein kompis itte middag, mens Eldstemann har hatt besøk av kompisar nesten heile dagen…
Å sei at denna helgå har vært noka anna enn utmattande, det ville vært å lyga…
Foruten ein allright fredagskveld og ein liten halv time igår, kor dei 2 minste sov i bilen… Så har det vært ett heseblesande tempo, fra morgen te kvelds…
Mini’en har vært i storform heila helgå, og det har meir eller mindre ikkje vært tid te å pusta, rett og slett …
Og det har ikkje stått på innsatsen te dei andre i Flokken heller…
Den eine rampestreken har meir eller mindre avløyst den andre… Det toppa seg når Mini’en satt fast mellom sofaen og veggen igjen, bare denna gangen med hovudet opp…
Han balanserte oppå sofaryggen, men tråkka litt feil og falt ner i mellom…. Sannsynligvis… Det va Litlajentå så ropte og sa at Maxi satt fast bak om sofaen, igjen…
Hu huska tydligvis den gangen han satt fast sist, hu og… Bare då andre veien…
“Maxi sitte fast… Forklara han, nåke betutta… Der han står med hakå fast i sofaputå…
Forrige gang kunne han ikkje snakka men hadde nettopp lært å gå, og klatra… Om ikkje han klatra før han lærte å gå…
Eg e usikker…
Men då hadde han tippa over kanten på sofaen, med hovudet først… Og hang fast, som i ei skrustikka nere i mellom der… Mens han hylte hysterisk av fryd, når me fekk han laus igjen…
Han e ikkje redd nåken ting, den fyren…
Det e nesten skummelt av og te… Her tidligare tok me han på loftet, når han stod i vinduskarmen og hoppa ner i sofaen….
Tjera vena meg… Til og med dei andre i Flokken stod bare med vidåpne auger, og så på “Basehopparen” vinduskarmen….
Her i fra stuå idag, itte han satt fast… Bånn gass alikavel..
Eg har ein mistanke om reste spising av sjokolade kaka idag, kan ha slått turbo’en inn på lavt turtall…
For an har ikkje vært nerpå siden han sto opp idag… Jaja, han låg i midten og glodde på I-pad’en i sengå idag morgens… I ca 10 – 15 minutt… Før motoren va gått varm og klar for høgare turtall…
Og der i fra og ut har det ikkje vært pause idag… Når Han i Midten også e på ett “Rush” av sjeldent kaliber samtidig og danna ett radarpar i sammen..
Blir det som å sykla ein fjell etappe i Tour de France, uten nok trening på forhånd… For oss foreldre…
Man går stiv halveis opp i bakken, registrere i utmattelse at man har havna bakpå… Og klare aldri heilt å komma ovanpå igjen, uansett kor mye man kava på…
Og når man på kvelden tippa toppen, og gleda seg te heder og ære for jobben man har gjort… E det heilt tomt på målstreken..
Ingen e der for å applaudera innsatsen man har lagt inn, i løpet av dagen..
Foruten oss sjøl… Der me ligge som nåken slakt, i kvar vår ende av sofaen, og gispa nåken oppmuntrande ord te kvarandre..
“Jaja, det blir sikkert bedre imårå… Trur du ikkje det.. ?? .. Seie man gjerna te sin partner…
“Jojo, det kan jo ikkje bli verre enn idag… Svara sikkert den andre..
Bare for å treffa veggen, halveis i bakken neste dag og… Ein dobbelt så bratt bakke…
Men det e sånn det e å vær foreldre… Man trør i opp over bakke, te sistemann går ut dørå.. Klar for voksen livet…
Gråte noen tårer, mens man ser poden forsvinna i horisonten…
Før man går inn i stuå… Spretta den størsta Champagne flaskå man kan få kjøpt…. Bestille ein 6 månaders tur Jorden Rundt … Og danse Jenka resten av kvelden i pur ekstase for å endelig ha huset for seg sjøl…
Neida… Det blir heilt sikkert ikkje sånt…. Trur eg… ;D
Men kanskje ikkje langt ifra, i vårt tilfelle…. Det kan vær me tar ein polka istedet for Jenka…
Me e jo bare 2…
Så det hadde liksom blitt ein stusselig Jenka..
=D =D =D
