Me va på vei te byen i selskap igår, i den “nye” gamle bilen vår… Flokken digge an, eg har skrudd meg ihjel på an og Kånå bare klaga på an… Sjøl om hu ikkje har kjørt an ennå…
Det e ein -97 mod. Grand Voyager med kaptein stolar og dvd spelar i taket, det e det flokken lika.. Men an e mørkegrønn metallic, har kremfarga interieør og ein bulk her og der..
Nåke eg ikkje e heilt sikker på at Kånå e så fornøyd me…
Men hjølpe meg, me ska ikkje vinna konkurransar med an. Den ska frakta oss fra A te B …
For all del, eg ska ikkje legga skjul på at det gjerna ikkje e nåke smykke… Men an starta kvar morgen ( Te nå…) , går så ei klokka og bruka masse bensin…
Sånn e det… Man kan ikkje få alt i ein bil, se ska romma meg, Kånå og heile Flokken ..
Men me sko jo i selskap, det va det eg sko fortella om… Ellår ikkje akkurat om selskapet.. For det foreløp seg så alle andre selskap pleie å gjør, for vår del…
Ganske kaotiskt, på ein måte.. Men det gjekk nå forsåvidt skrekkelegen greit igår, egentlig… Flokken va ikkje heilt på styr, sikkert fordi me mangla Eldstemann så e på ferie hos Farmor å nyte ungkarslivet…
Jaja, me hadde jo nesten ikkje kommen inn dørene.. Før min kjære svoger begynte å fortella om kakå han hadde laga…
Gulrotkaka til og med…
Det følgte jo med ein heile forklaring på forskudd om koffår han hadde baka denna her kakå … Nåke om loddtrekning og jobb.
Eg fekk det ikkje heilt med meg…
Nesten før han hadde begynt denna her stolte beretningå om kakå, forstod eg kossen resten av kvelden kom te å bli, for meg…
Et evigt ” Jaja, Frode… Sjå ka han der svoger’n din kan !!” både i vokabulær og blikk form, fra Kånå…
Og eg hadde ikkje tenkt på det eingang, før det kom…
″Ja … An kan det, han der svogeren din Frode… Sa Kånå ..
″Kan ikkje huska at du har baka, dei siste 10 årå ..? … Gneldra hu videre…
Eg satt der me kjeften fulle, men det rant heldigvis ikkje øve..
Det kunne blitt stygt…
Når man har høyrt på ein tirade i fra heimante og te byen, om denna her “Bilen” hu ikkje akkurat e heilt fornøyd med … Så kjente eg det begynte å bli varmt i toppen… På ein måte…
Og eg har “blikk” eg og…
Så eg sendte Kånå ett ” Hvis ikkje du tia nå, så blir det ikkje julakvelden på deg på leeeeenge… ” blikk….
Så sjølsagt virka akkurat lika godt, som eg hadde trudd …
Eg fekk et blikk i retur …. Nakkahårå reiste seg, hjernebarken frøys te is og frostrøyken stod ut av kjeften på meg, mens tennå fekk klapperslange refleks ..
Når eg kom te hektene igjen, gjekk eg og satte meg ved bordet, langt fra Kånå…
For sikkerhets skyld..
Eg havna ved siden av Svoger min, se va i god gang med å legga ut om denna her berømta Gulrotkakå si…
″Ja, gjekk med ein kg gulrøtter vettu… Fortalte han ivrigt øve bordet, te Tantå te Kånå..
Svigerfar satt på siå av hu, og fulgte sånn halveis med…
Eg helte kaffi oppi te meg sjøl, og sendte an videre te Svigerfar… Sjølsagt kunne eg spurt om han ville ha, og skjenka oppi te han..
Men det har eg gjort før, for nåken år siå …
Den gangen smila han så fint te meg og sa
″Ja. takk ska du ha… Du e nå flinke og du Frode…
″Jojo, takk takk og værsego… svara eg, øverraska av detta uventa komplimentet …
″Ja .. Du hadde vært ett godt kåneemne te ein homo… repliserte han… Mens latteren humra heilt i fra knernå og opp…
Så itte den gangen, får han skjenka seg kaffi sjøl… Eg e enkel sånn… Eg e ikkje langsint… Eg syns bara det e te pass te han…
Skoyar han der svigerfar…
Men Svoger min satt altså der å la ut om baking, fremgangsmåte og oppskrift med Tantå te Kånå…
Se følgte interresant med…
Hjølpe meg, her sitte han å diskutere bakverk, så om han e reine mesterbakaren…
Det e jo tross alt bare ei Gulrotkaka..
Kor vanskeligt kan det vara da?? .. Det e vel ikkje nåke hokus pokus… Nåken ingridienser oppi ei bolla, litt omrøring før man skuffa na inn i ovnen…
Sko jo trudd det va årets begivenhet..
Det e jo ikkje det… Alle vett jo at han e flinke i heimen..
Det hadde vært ein mye større sensasjon om eg hadde surra i hop ei kaka… Så ikkje har baka på minst 10 år…
I følge Kånå…
Då burde man liksom fått litt “kred” for å ha fått te nåke… Når man gjør nåke uventa..
Jaja, det ska jo ikkje alltid handla om meg.. Må jo gå an å tåla at andre og fremsnakka seg sjøl litt.. Det e jo ikkje som om eg og svoger min har nåke konkurranse om å vær best liksom…
Ikkje i det heila tatt…
Uansett har eg slått an ner i sokkane når det gjelde å laga ungar..
Så nåke e nå eg og best i… Uten tvil .. Tenkte eg for meg sjøl…
Mens eg tok ett stykke av denna her allerede godt fremsnakka gulrotkakå..
An legge jo liksom listå høgt og då, sitta der å legga ut om denna kakå, så han har baka…
Fallhøgden blir jo bare større og større, jo meir han legge ut om na.. Spør du meg..
E jo lov å vær litt ydmyk.. På ein måte..
Eg sette skjeiå i kakebiten og putta an i kjeften… Og begynte å tygga…
Gudhjølpe meg og herrens hærskare…
Eg fekk nesten umiddelbart ein sånn euforisk smaksopplevelse i munnen… Kakebiten smelta som smør på pannå i kjeften…
Eg sleit med å skjula gleden øve smaken av ei perfekt gulrotkaka… Bakt av svoger min..
Aldri før har eg smaka ei gulrotkaka, se smaka så godt… Kremen på toppen satt perfekt te resten av kakestykke…
I iveren klarte eg ikkje å hindra nåken godlydar slippa ut innimellom tyggingå..
Hu smaka så godt, at eg turte nesten ikkje sjå opp eingang… Å eg så egentlig nesten ikkje likte gulrotkaka, eingang…
″E det godt, Frode… Spør svoger min…
Eg kunne prøvd å lata som om hu va heilt middelmådig, men kvart muskeltrekk i fjeset hadde fortalt sannheten…
Det va ikkje aent å gjera, enn å ta nederlaget så det va… Å innrømma at den gulrotkakå va nåke av det besta eg har satt tennå i, på kakefronten.. På lang, lang tid…
Og innimellom fjuskingå te “god”bilen på vei heimøve, mens Atlantis gjekk øve “storskjermen” i taket og flokken begynte å siga inn i dvalemodus…
Tinte Kånå opp igjen og… Der hu satt og så mismodigt på det kremgula interiøret…
Når eg snudde meg mot na, smilte og sa…
″Eg bare tulla med det “Julakveld” blikket , altså….
Det nærme seg ein ny Danmarks tur… Og idag har me mimra litt om når me va på tur uten Kånå… Me hadde nemlig booka feriehus i Danmark gjennom Dansommer, her for 3 år siden…
Me sko bo i Ebeltoft, itte å ha tråla sidene te Dansommer for å finna ett ok feriehus, te ein ikkje altfor stiv pris…
Me landa på detta huset her, like utenfor Ebeltoft. Her va det bare 5-6 minutt hvis man sko kjøra inn te Ebeltoft og med 2 minutt gange, så va man på stranda…
Rett og slett ein idyllisk plass… Huset lå fint te inne i ett lite skogholt, men alikavel va det godt med sol… Det lå mange feriehus her, men man lå liksom ikkje oppå kvarandre.. Det va godt med “space” rundt huset..
Det va litt av ein tur nedover te Danmark, med Flokken i storform… Eg hadde heldigvis tatt med meg han eg har fra før, se va 17 år den gangen..
Sjøl om det bare va 3 galne ungar, den gangen… Og ei Litlajenta se stort sett va som ett gull, rekna eg ikkje med at det kom te å bli nåke dans på roser, og eg prisa meg lykkelige øve at han va med.. Spesielt i Legoland… Og ikkje minst når me va i Ree Park Safari..
Det e ikkje så mange se har høyrt om den.. Men an ligge bare ca ett kvarters kjøretur i fra Ebeltoft..
Og e bare ein heilt fantastisk Dyrepark… Man komme sinnsykt nærme dyrene, og så hadde de til og med Geparder… Som man fekk se når de mata de… Då kjørte de ett “bytte” på ei slags lina, se de sendte avgårde i opptil 70 km\t …
Den tok Gepardene opp jakten på, og fekk på den måten jakta litt sånn se de gjør i virkeligheten… Ellers var det mange områder, kor man fikk gå fritt rundt med dyrene … Flokken koste seg glugg ihjel, i denna parken her…
Og anbefalast på det sterkaste ..
Sjølsagt va me den obligatoriske turen i Legoland… Eg hadde egentlig nærmast grua meg ihjel, te denna turen her te, men det gjekk jaggu meg absolutt strålande.. Me va gjerna heldige med at det ikkje va stappfullt akkurat den dagen me va der…
Så Flokken slapp å stå så voldomt lenge i kø..
Alt i alt blei det ein super dag.. Og Kidsa storkoste seg.. Av alle ting, va de Duplo land se blei den store vinnaren av alle attraksjonane. Der fikk de springa litt fritt rundt uten at “Hønemor” (les Pappa) gjekk heilt i fistel..
Eldstemann fikk tatt “lappen” på kjøreskolen, mens me andre stod og heie på an… Va ikkje alltid det gjekk heilt itte “bokå” , men lappen fekk an uansett..
Sånn ellers koste me oss veldig i Ebeltoft, eller Boeslum strand se detta området kor huset lå hette… Ein morgen, mens me koste oss i bassenget, satt det plutselig ein svær Harepus og kikka på oss, utenfor vinduet…
Te Flokkens store glede.. An satt sikkert og kikka i 5-6 minutt, før an stakk te skogs igjen..
Ein aen kveld, når me hadde oss ett lite kveldsbad… Før leggetid.. Sko pappa visa fram sine svømmekunstner og sette igang med litt lett “krål” svømming i bassenget…
Med vekslande hell…
Eg tok ett tak for mye, og kjørte handå rett i bassengkanten… Det smalt … Og plutselig stod den eine fingen, i ein fin vinkel se heilt klart ikkje va normal…
Tjera vena meg…
Eg tenkte at nå e det gjort… Nå må eg på legevakten med brukket fing og… Men, itte litt konsulering med Han eg har Fra før, blei m enige om at an bare va ute av ledd…
Det gjekk det jo tross alt an å fiksa sjøl, meinte me… Og som sagt så gjort…
Itte litt styr, og sannsynligvis nåken kraftsalver smelt av, inni meg… Fekk eg nappa fingen på plass igjen… Nåke øm va an resten av turen… Og når me ringte heim te hu mor den kvelden…
Va det jo sjølsagt det fysta Kidsa måtte melda i fra om… Kånå rista sikkert bare glatt på hovudet, der hu satt på sjukehuset med Mini’en, men priste seg vel lykkelige øve at det ikkje va verre…
Som f.eks at Litlajentå hadde fått sjørøvar tatovering…. 😉
Te slutt va ukå øve… Me hadde hatt ein strålande ferie i Danmark, på ett av feriehusene te Dansommer.. Og me sette snuten heimøve for å treffa nye prinsen i heimen…
Me va ein tur innom Hjørring på veien heim.. Og fant igjen den skulen Pappa lå på, når han i barndommen va på Dana Cup med fotball laget.. Rett bak den skulen lå det ein nydelige park..
Kor me gjekk og koste oss litt, siden me hadde god tid før Danmarksbåten gjekk ..
Og dagen itte me kom heim, fekk me endelig hilsa på Mini’en… Se hadde blitt så godt passa på av Kånå på Nyfødt-posten på sjukehuset…
Me har brukt Dansommer hver gang me har vært i Danmark og leigd feriehus, og har vært strålande fornøyd hver gang… Nå ska me avgårde igjen om ikkje lenge.. Så følg med på Bloggen framøve…
Når Jeg Gikk Bare i Boden en Tur blir til Vi Kjørte Bare til Danmark en Tur…
Her kan du bestille det huset me hadde i Ebeltoft…
[su_button url=”http://www.dansommer.no/danmark/boeslum-strand/feriehus-10-personer-e4387?utm_source=fattern&utm_medium=blog&utm_campaign=fattern2016-no” target=”blank” style=”3d” center=”yes” radius=”round”]Feriehus på Boeslum strand [/su_button]
Og her kan du se om det e andre kjekke hus i samma området…
[su_button url=”http://www.dansommer.no/danmark/djursland?utm_source=fattern&utm_medium=blog&utm_campaign=fattern2016-no” target=”blank” style=”3d” center=”yes” radius=”round”]Feriehus i Djursland[/su_button]
Eg vakna te ein nydelig morgen idag… Og ein Mini med Ipad sittande i sengå, sjåande på Jake og Sjørøverne.. Me forflytta oss inn i stuå, så Kånå fekk sova litt te..
Eg syns det e heilt greit å stå opp med Flokken i helgå, siå Kånå tar de kvar dag i ukå.. Egentlig gjerna ikkje meir enn ka man kan forventa av ein Fatter’n, se stikke på jobb før fuglane fise om morgenen…
Og eg har ei Kåna av ypperste klasse, om eg må få sei det… Sjøl om hu får litt tyn… Her på bloggen..
Men det e jo ein blogg sett fra Fattern’s synspunkt, så sånt nåke må man bare rekna med… Sjøl om hu e limen i familien, den se holde orden på hverdags kaoset.. Hadde me ikkje hatt hu, trur eg me hadde slete “litt” …
Sånn e det vel i sjå dei fleste familiar, vil eg tru…
Bak einkvar staut mann, står ei Kåna fra øverste hylla… Stort sett…
Det e jo ein kjennsgjerning at for å få ein familie, e man gjerna nødt te å finna seg ei Kåna… Hvis man e ein mann…
Jaja, nå i deia nymotenes tidene me har, e det jo nåken Kåner se finne seg ei Kåna og…. Men det ska me ikkje ta føre oss på denna bloggen… Det holde me ei Kåna i hus + ei litå Kåneklona på 5 år…
Kossen hadde det f.eks gått om me ikkje hadde hatt Kånå… Det har eg egentlig ikkje tenkt så mye øve… Eg fekk prøvd meg ein gang, når hu og Mini’en lå på nyfødt-post og eg drog på ekspidisjon te Danmark med resten av Flokken…
7 dager på tur, uten nåken se tok kontroll, laga mat te oss ellår vaska kler…
Det gjekk det og… Såvidt..
Men f.eks når me ska på tur… Kor mangen av oss staute mannfolk har pakka kofferten…? .. Jo, kanskje vår egen.. Men te resten av flokken da? … Om man har 1,2 eller 14.. Så må det pakkast te dei og..
Eg har mang ein gang blitt blåst av banen, når me gjerna i syden plutselig får behov for nåke se eg garantert e sikker på at ligge heima.. Astma medisinene f.eks.. Men, neida.. Sjølsagt har Kånå tenkt på det…
Eller solhatt te Mini’en… Eg hadde aldri tenkt på det.. Ladere te Ds’er, ipad eller andre dippeduttar se må ladast.. Sjekka at pass’ene e gyldige… Listå e lang øve ting Fatter’n hadde glemt…
Åsså alt detta mange av oss mannfolk tar for gitt… Mat på bordet (og i kjøleskapet) , klesvask (inkludert bretting og logistikk) og andre huslige ting… Se mangen av oss mannfolk ikkje “ser” …
Altså, klesvask… Der e eg forsåvidt sendt i eksil, itte ein famøs episode rett før Lucia dag i barnehagen… Kor eg kom i vannvare for å legga nåke knallrødt, inni maskinen med Lucia klærnå…
Gudhjølpe meg… Alt va rosa… Ikkje akkurat nåke suksess… Men, så igjen… Det komme jo heilt ann på kossen man ser på det… 😉
Nei, me e prisgitt våre Kåner me mannfolk rundtomkringfallera… For laga mat der komme eg gjerna og te kort, altså for all del.. Eg kan laga mat, men ikkje sånn se Kånå laga mat…
Eg bruka minst ein halv dag bare på å forbereda det eg ska laga… Å så ska man jo rydda underveis… Dandera det litt fint på tallerkenen, så det ser innbydande ut…
Du vett, flokken hadde vel gjerna daua av sult, sko eg stått for matlagingå…
For der eg møysommelig miksa i hop nåke…
Laga Kånå frokost, middag og kvelds i ein sånn halsbrekkande fart, at det sko jo ikkje vært mulig.. Farseboller, kjøttkaker og andre middagsrettar e på bordet før man får sukk av seg…
Vasking og renhold i heimen, der har eg kommen meg… Eg “kan” finna på og ta støvsugaren fram, vis eg ser det e skittent på golvet.. Det har hendt at eg til og med har vaska golvet ein gang og 2…
I lykkelig forhåpning om “bonuspoeng”… Se eg sjølsagt ikkje fekk…
Av og te rydda eg itte flokken når de har lagt seg og… Ellår det gjør me forsåvidt nesten alltid, om de sove eller ikkje…
Eg kjeme meg ivertfall… Det e ein prosess under utvikling, det mesta .. Egentlig..
Så Kåner, dei e jaggu meg goe å ha… Sjøl om det e litt kjekt å blogga litt på deiras bekostning, så trur eg folk skjønne den underliggande humoren og det man gjerna lese mellom linjene…
At det gjerna e ein slags hyllest te Kånene, heile innleggene i ny og ne…
Og at det i grunnen e meg sjøl, eg forsåvidt sette litt i gapestokken… Eg håpa ivertfall dei fleste får det med seg..
Her ein dag, for ei stund siå… Så trudde eg nesten Bloggen hadde utspilt si rolla… Nesten… At eg bare kunna legga ner heila siå…
For Kånå kom betutta heim ifra svigermor, se sammen med svigerfar e ivrige leserar…
Og sette seg i sofa’en med ei forfjamsa mina… Og sa te meg at nå må eg snart roa meg ner, med denna bloggingå… For hu hadde fått påpass i fra svigermor…
Om hu va såpassa strenge med meg.. ?
Stakkars meg, liksom…. Det va gjerna på tide hu ga meg litt “Slack”…
Eg holdt på å detta ner av sofa’en… For ein gangs skyld, va det eg se fekk dette her krampelatter greiene i knernå… Mens Kånå satt nåke motlaus i sofa’en…
Tjera vena meg… =D
Men sjølsagt har eg fortsatt… Eg kunne jo ikkje gi meg for det… =D
Men nå må eg rett og slett slutta av… Kånå må vekkast og ting må gjerast her i heimen…
Me får besøk idag…
Og det får dåkke nok behørlig høyra om seinare her på bloggen… Heilt klart…
Her ein dagen så va eg innom det uungåeliga kaoset se kan oppstå, når man i full forståelse av at harmonien har lagt seg øve stuå, og stikke ein tur på toalettet for å letta på trykket ..
Det e liksom ikkje bare der man plutseligt sitte med ett rabalder uten like, når man trudde at roen hadde senka seg øve heimen… Nei, det e så ufattelegen mange andre hverdagslige gjøremål, se i utgangspunktet ikkje utgør noen arena for ragnarok…
Men se alikavel, ende opp med full oppstandelse, hurlumhei og kaos fra ein aen verden…
F.eks rundt spisebordet… Og hos oss, spesielt middagsbordet… Det kan i forskjellige settingar utarta seg te reina haraballet… Ett reinspikka kakafoni av ett middags slabberas…
Alle sitte fint i starten, så finne gjerna Litlajentå ut at hu ska ha sugerør i saftglasset… Sånne med spiral på av hardplast, se me bare har 2 av…. Han i Midten vil og ha, og finne seg det andra…
Då vil Mini’en og ha, men det e jo ikkje fleire… Hverken Litlajentå ellår Han i Midten har tenkt å vær gavmilde…
Ett halvslarve nåke utslitt grønt sugerør med bare ein sving, e ikkje godt nok… Ikkje i nærheten eingang… Mini’en går inn i full konsert modus…
Enden på viså e at me gjerna tar vekk alle sugerørene… Så har me plutseligt ein trio… Ein spinnvill heavy metal Trio, med null melodisk sans… Eldstemann går fra bordet, med halvspist middag… Han orka ikkje bråket …
Tjera vena meg…
Ellår når det e badetid… Man sette dei to minste i badekaret, de kosa seg med badelekene og det e fritt fram for å gjør andre gjøremål.. Mens trollene leka så fint i badekaret… Trur man…
5 minutt ittepå, e alt badevannet man hadde helt i badekaret, fint parkert på badegolvet… Pyjamasene man hadde lagt klar i “trygg” avstand, kan man vri… Man svømme te badekaret og plukka dei to gladlaksane ut av karet …
Når trollene e plassert i ladekassane sine går man mot badet… Men i løpet av den lange veien på 2-3 meter får man ett anfall av Alsheimer, å glømma at badegolvet e blitt badebasseng… Og seile rett i bakken itte å ha entre badet litt for fort…
Og ende opp med livet passerande i revy øve netthinnå, mens man forbanne seg sjøl øve å ha forlatt de aleina på badet…
Åsså leggetid… Se alltid starta fint med koselig sang, litt lesing av bok før det e litt kos, klapp og nuss… Så forlate man rommet i den tro at nå har Mini’en lagt seg fint, og går gjerna for å synge litt for nestemann…
Man har ikkje kommen gjennom førsta verset eingang, før “Van Halen” ropa itte drikka….
Man går og finne vann og treffe Litlajentå på vei ner fra rommet sitt, når man e på vei opp igjen … Hu ska på do… Men der e det opptatt, nåken andre har sett sitt snitt te å få litt tid for seg sjøl….
Litlajentå får panikk… Hu må tissa såååååå masse….
Kånå klikka i vinkel…. ALDRI får hu sitta i fred…
Det har hu forsåvidt litt rett i… Av ein eller aen grunn må alltid Litlajentå tissa nåke heilt forferdelig, om hu oppdaga at Kånå har lurt seg på do…
Kånå marsjere ut og forbi med ei morsk grimasa om fjeset…
Når Litlajentå e ferdig og plassert i seng… Må plutselig Mini’en på do…
“Du har bleia, formane man inn te han… Men då ska sjølsagt fjotten pottetrena…
Men prøva man på dagen… Med pottetrening, e det totalt håpløst…
“Eg har jo bleia, seie han då…
Då høyre Litlajentå at Mini’en e våken… Og blir blodigt fornærma….
“Uuuuurettferdig…. !!! … Kauka hu fra rommet sitt…
Kan jo bli tullerusk av mindre vettu…
Også har man jo situasjonen kor man gjerna har hatt Han i Midten med seg på handletur… Og han har lova dyrt og helligt om å ikkje fortella dei andre at han har fått seg ein slikkepinn….
Man kjøre heim og parkere i gården… Han i Midten springe inn i forveien…
Mens man sjøl tar med seg varene, og går lykkeligt mot dørå, itte endt handletur se gjekk forholdsvis glatt… Fordi man bestakk Han i Midten med ein slikkepinn…
Men har ikkje trødd øve dørstokken ein gang, før dei 3 andre i Flokken står å hyle og skrike rundt deg, se holsultne fuglaungar i ett reir… Om det stemme at Han i Midten har fått snop… Den fysakken har jo ikkje klart å holda kjeft…
Man har jo ikkje kjøpt nåke te dei… Han lovte jo å ikkje sei nåke, han se va med… Å ikkje springa sporenstreks inn, å hovera øve ka han har fått….
Typiskt…
Eg kunne holdt på te imårå…. Det e jo egentlig sånn se man lære om alt slags sånne super tilbud, på Facebook, f.eks.. Ellår lignande
E det for godt te å var sant, så e det stort sett det… !
Og alle sånne statusar, annonser ellår skrapelodd blir stempla som svindel…. Reinspikka ondskapsfull svindel, for å lura oss late godtroande Nordmenn…
Akkurat se alle bøker man kan kjøpa om oppdragelse, barnepedagogikk og alle “Hvordan få kontroll på Kidsa” bøker…
Høyres det ut som om det e for godt te å vær sant…. Så e det sannsynligvis det…
Men høyre man ett pip om at det e svindel ? …
Når man f.eks har kjøpt ei bok fullspekka med “super gode råd”, “garenterte metoder” og andre lignande greier…
Se uansett kor mye man prøve de, virka akkurat lika mye se om man prøvde å få hunden sin te å snakka… Kanskje virka det ein gang, før kidsa forstår at man har blitt svindla… Og klok av skade, aldri går på limpinnen igjen…
Det e jo omtrent så e sei at ein forgasser te Toyota passe på alle bilar… Men an gjør jo ikkje det… Nesten ingen bilmotorar e like…
Det e hellår ikkje ungane.. Heldigvis…
Nei….
E det for godt te å vær sant… Så e det garantert det…
Hjølpe meg…..
Ka i alle dager va det eg begynte å skriva om… Egentlig… ??
Det har vært litt stille dei siste dagane, og det her sine årsaker..
Som nevnt før så har eg full jobb, Kåna og Flokken og så drive eg jo denna her fantastiske kjekke bloggen og..
Men i ny og ne, så må det drivast litt vedlikehold…
Og akkurat nå, så har det vært Bloggen sin tur te å få litt designmessige endringar..
Så dei siste kveldane har gått te å finna ut av ett design, se kan passa både dåkke leserar bedre, men og mine samarbeidspartnere..
Og det har ikkje vært lett… Får man ein super ide, se kan vær skikkelig tøft for dåkke leserar.. Så passa det absolutt ikkje inn i det å ha annonsører..
Og Vica Versa..
Sjølsagt, så landa eg og bror min Tore, se e sinnsykt kjekk og ha te design hjelp..
(Tusen takk for all konsulering te nå, Tore.. )
På at uansett kossen me snur å venda på detta.. Så e det dåkke leserar se e dei viktigaste aktørane, her inne på bloggen…
Så fekk det vær opp te oss å få sy inn samarbeidspartnerane på ein sånn måte, at det hverken e forstyrrande, irriterande ellår designmessigt stygt, for dåkke leserar…
Det e jo tross alt pga dåkke at eg har endt opp med samarbeidspartnere…
Derfor syns eg det e viktigt at det e dåkke se blir tatt mest hensyn te, angående designmessige forhold og …
Det ska vær lett for dåkke å finna fram, liksom..
Men sjølsagt må me få fram samarbeidspartnerane våre og, men på ein god måte…
Og eg vil og benytta anledningen te å takka dåkke… Ja, alle dåkke se e inne å lese om oss, engasjere dåkke på innlegg og kosa dåkke med våre hverdagslige sprell i heimen…
Eg prøve så godt se eg kan å svara kvar enkelt se kommentere, for dåkke har jo tross alt tatt dåkke tid te å både lesa og gjerna kommenterta ..
Det e ikkje alltid eg rekke øve alle, men eg får meir eller mindre med meg alle dei her herlige tebakemeldingane dåkkas ..
Men, tusen millionar takk… ????????
Når det gjelde samarbeidspartnerene våre, så vil eg takka dei og, for at de stille opp…
De har tross alt levert nåken flotte premiar i det sista, se har kommen dåkke leserar te gode.. Og eg håpa me ska finna på masse fleire kjekke sprell og flotte premiar framøve..
Se dåkke leserar kan engasjera dåkke på, og gjerna vær med å vinna… Ellår ha nytte av…
Eg må jo bare få sei at det har vært sinnsykt gøy å sjå kor mange se har engasjert seg, og vært med på dei sprellene me har funne på te nå…
Det gjør at me kan fortsetta å gjør sånne ting, se komme dåkke leserar te gode…
For det har og vært litt viktigt for meg, at dei eg samarbeide med, gjerna kan gi noe tebake te dåkke leserar…
Hjølpe meg…
Så blei det jaggu meg ein avhandling om detta og…
Men då har dåkke ivertfall fått vita litt om koffår det har vært litt lite innlegg dei siste dagane..
For det mangla ikkje på inspirasjon..
Det ska ivertfall vær heilt sikkert… Og plutselig, så e me på gang igjen, vettu..
Eg stod opp i dag morgens med flokken, ivertfall halvparten av an… Dei to eldste har funnet ut at loppekassen kan brukast lengre enn te akkurat klokkå 0600…
Morgenen starta alltid med ett smell her, det e egentlig heilt greit det.. Då vett man egentlig ka man har å forholda seg te, liksom..
Mini’en komme stort sett inn te oss og kosa litt, før han tar av så ein apekatt på speed …
Idag kom Litlajentå rimelig tidligt inn og, hu har bursdag idag så det va vel spenningå så ikkje va te å holda ut lengre…
Hu va ikkje nåke aent enn ett stort flir… Og man kunne sjå spenningå lå tjukt utenpå na…
Me fant fram “standardpakken” , så alle bursdagsbarn får her i heimen… Ein stor muffins med lys på, nåke å drikka og pakken fra mor og far… Og så synge me bursdag sangen…
Itte endt tradisjon så stod eg opp med de, og gjekk inn i stuå.. De sette seg fint foran tv’en og koste seg med muffins og saft …
Ei litå stund seinare, kom Han i Midten ruslande ner..
Eg hadde funne roen ved kjøkken bordet og hadde trakta meg ei kanna med kaffi… Det må ett par koppar med kaffi te om morgenen, for og få maskineriet i gang… Minst..
Det e ikkje nåke slaraffen liv å holda styr på denna her flokken .. Så dei minuttane de sitte fint å ser på barne tv… Dei må nytast…
Men sjølsagt så smelle det gjerna i søndre regionar, itte at kaffien har gått gjennom systemet…
Og ett besøk på “Litlahuset” melde seg…
Det e her man blir litt i villrede, her i heimen… For e det ein ting så e sikkert her i verden, så e det at i det sekundet man sette seg på rammå… Og e i god gang med det man gjør på “Litlahuset”, itte litt for mye kaffi…
Så e ragnarokk i gang inne i stuå…. Det slår ikkje feil…
Det kan vær fullkommen harmoni når man liste seg forbi kidsa, og ut på dass…
Men det e akkurat som om man slår på “Ragnarokk-Brytaren” i det man slippe ett saligt sukk og oppdraget på rammå har begynt…
Ubevisst har de fått med seg at nå e det fritt fra, på ein eller anna måte…
Uansett kor stille det har vært når man sneik seg forbi, eskalere det te ett inni helsikkes rabalder i stuå…
Man ende opp med halvgjort oppdrag springande ut fra badet, med dasspapir hengande fra bukså…
Gudhjølpe meg…
Man vil jo ikkje vekka Kånå og hennas vrede for avbrutt skjønnhetssøvn hellår…
For å ikkje glemma dei gangene det sjølsagt e tomt for dasspapir…
Han i Midten e gjedna i full krangel med Litlajentå og all bruk av innestemme e forsvunnet som dugg i plettfritt solskinn…
Man kunne sikkert høyrt de te Island…
Man kikka fortvila rundtomkringfallera, itte papir… Men finne ingenting…
Crescendoet i stuå e i ferd med å nå lydmuren..
Det ligge ein pakke bomull innen rekkevidde, men man slår det fra seg .. Det kunne blitt ein utfordring…
Man gir opp…
Og prøve hellår å nå dørå for å få låst, før Kånå står med kjevlå i dørå… Men e akkurat for sein… Og får ei øvehaling man seint glemme…
Jammen , eg gjekk jo på dass når det va stille, prøve man gjerna å sei… Men tale for døve øyrer…
Dagen e gått i dass, bokstavlig talt…
Eg har liksom fått ein ny forståelse for konseptet “Utedass” … Og har i seinare år begynt å innsjå kor genialt det egentlig va…
Det trenge jo ikkje vær “Utedass” i den forstand se me tenke og huske, me så e gamle nok te å huska det …
Sånn så det va i gamle dagar, på ein måte …
Verden har jo gått videre, liksom..
Nei, koffår ikkje ein oppdatert utedass…??
Ein utedass anno 2016… Med innlagt vann og kloakk… Gjerna varmekabler i golvet, ett kjøleskap med øl og ein flatskjerm på veggen… Innlagt internett, spotter i taket og ett sånn luksusklosett med varme i setet…
Helst plassert såpassa langt unna huset, at man ikkje høyre ett fnugg av lyd… Og i god avstand fra alle Kåner’s vrede av avbrutt søvn…
Langt fra hverdagens galskap, så oppstår itte man har forlatt åstedet…
Ein aen grunn te å ha an langt fra huset, e ein episode fra barndommen så eg huska godt…
Når Onkel satt på utedassen i Gurihuset, og søskenbarnet og søstår mi, lurte seg opp på loftet…
Åpna vinduet og musestille løfta de på ett par av takpannene… Utedassen henge fast i Gurihuset, feriehuset te Onkel og tante …
Rett unna de, sitte Onkel og lese aviså, mens tanken blir tømt…
De tømme ei svær mugga med vann, rett i pappen på Onkel ….
Full oppstandelse, Onkel i full fyr ut av utedassen fly forbanna … Søstår mi og hennas medsamsvorne fyke te skogs…
Herlighet….
Jaja… Ein liten digresjon der…
Men….
Eg trur detta kunne blitt ein slager, eg altså…
Aldri bli forstyrret på toalettet igjen, kjøp “The Utedass 2.0”
Itte full gass med flokken idag morgens, mens Kånå sov si søta skjønnhets søvn… Kom me på ein ide… Me sko laga frokost på sengå te na…
Det skjer jo bare ein gang i året, stort sett… Og som oftast på Morsdagen…
Det va ikkje Morsdag idag… Men, for ein gangs skyld, kunne vel eg og prøva å imponera =D
Eg kom på ein status på Facebook eg leste, for mange år siå.. Kor Kånå i huset hadde laga nåken flotte speil egg, i forskjellige figurar … Med bruk av Kakemenn former..
Detta måtte eg gjør ein gang, tenkte eg for meg sjøl…
Og så, ca 4-5 år ittepå i beste mannfolk stil (me rir som sagt ikkje alltid, den dagen me sala) … Så sette me igang… Eg fant jo sjølsagt ikkje detta innlegget igjen, kor det va beskrevet kossen me sko gjør…
Men hjølpe meg… Kor vanskelig kan det vara da…
Joda… Me fant fort ut at det va nåke verre enn me hadde trudd…
Dei tri første forsøkene enda i nåken forbrente kullrester av nåken egg…
Note to self : Ikkje bruk “Boost” funksjonen når me laga speilegg… Spesielt ikkje når me ska te me avanserte metoder…
Fjerda forsøket begynte å ligna på nåke, men når me sko snu detta her greiene… Løyste heila greiå seg opp i 1000 bitar… Og alt rant utøve i steikeplatå…
Forbaska greier, altså… Seie Litlajentå…
Baska geier… Kommentere ekkoet hennas… Mini’en…
Men sjølsagt gir me ikkje opp… Me senke temp’en litt te… Og tenkje at nå ska me bare la det stå te… Litlajentå komme med ein aldeles strålande ide…
Pappa, bare snu heila formen uten å ta an av… Seie hu…
Ja… nu fommå… ikke ta av… Komme det i fra ekkoet…
Eg gjør se Litlajentå seie … Spenningen stige når eg lura steikespaden unna formen… Mini’en formeligt sitra av fryd, for om detta går bra…. Litlajentå likeså…
Forsiktigt pappa, åsså snu an fort… Det gjør mamma når hu steike egg… Formana hu videre…
Siktigt pappa…. Mamma gjør når hu nuuuur…. Kauka ekkoet ivrigt…
Formen blir snudd raskare enn Lucky Luke trekke…
Det gjekk… Ingenting flyte utøve… Formen e fast og fin….
Det ryke som ein bråte brann… Me slukke nåke av det med rapsolje.. Før det auka i omfang…
Tjera vena meg…
Litlajentå begynne å bli bekymra for Brannvarslaren…
Skru viftå på fullt før det pipe, pappa… Kommandere hu…
Viffå sku fullt, pappa… Ikke pipa… Ekkoet lika ikkje brannvarslaren..
Som sagt så gjort… Røyksøylå stige te vers, og inn i viftå… Formen ser fortsatt bra ut… Når an komme te syne igjen..
Eg trur an e ferdig nå… Litlajentå står med armana planta i sidå… Eg får Deja Vu, og ser på Kåneklonå… Men gjør se hu seie…
Fædig nå, eg tur… gjentar Mini’en gebrokkent..
Me tar an av og legge an på tallerken… Det ser slettes ikkje gale ut… Me tar ein kniv og går rundt formå, så speilegget løsna fra formen… Og løfta forsiktigt formå av…
Og der ….
Midt på tallerken….
Ligge ett speilegg…. Forma som ett perfekt hjarta…
Mission completed… ‘
Og ei kryss i taket i fra Kånå, når hu får herligheten servert i sengå….
Herligt å starta helgå på pluss sidå… For eingangs skyld…
Spesielt med tanke på kossen kjøkkenet ser ut, itte prosjekt “Hjerte Speilegg”
Når man går i butikken og ska handla matvarer, då lika man å vær effektiv. Det e så mange andre ting å bruka tiden man har te overs på, i ein hektisk hverdag.
Om det e uke’s handelen eller om man bare ska ha nåken småting, så e det fort inn og fort ut som gjelde. Ihvertfall for oss mannfolk.
Det hende jo at man treffe naboen, jobbkollegaer eller andre bekjente, så då stoppe man jo sjølsagt opp å utveksle litt om laust og fast. Diskutere gjerna veret som har svikta denna sumaren, som ifjor og gjerna året før. Eller snøen som fanken meg kom tebake, når man trudde vinteren va over.. Jaja, snø og snø. Slaps e vel gjerna ett meir korrekt ord. Her på vestlandet.
Ofta så slenge man ut ein setning om at “Jaja, me får komma på besøk snart” .. Når man gjerna e i ferd med å avslutta høflighets praten..
Heilt te man treffest på butikken igjen, og ikkje har sett kvarandre siden sist butikkmøte og utveksle dei samme tankane om sumaren, været og vinteren.. Eller andre ting man kan finna på å lira ut av seg. Når man ikkje heilt vett ka man ska sei.
Det kan f.eks utarta seg nett sånn se dette…
“Jaja, me for ta oss ein tur te dåkke snart..” seie den eine
“Ja, det må dåkke vettu, me og må det , te dåkke ja. Jaja, du får hilsa him” svara den andre
“Jaja, jo takk. Du får hilsa du og.. Jaja, så snakkast me..”
“Jaja, snakkast ja” ..
Det e ufatteligt kor mye folk seie “Ja”, akkurat då..
Det va då man sko hatt Kånå der, og sneke inn ett lurespørsmål.. Om dåkke henge med på den 😉.
Men ihvertfall e eg sånn. Og stort sett så går det som ein draum. Somme ganger, så klare man til og med å lura seg ut av butikken, uten at naboen\den bekjente såg deg og.
Kan jo godt vær at dei har tenkt samme tanken, og dei gangene me gjerna treffest, så e det fordi man va litt uheldige med timingen, begge to. Mens man sneik seg rundt i butikken, som ein hemmelig spion.
Men den store flaskehalsen i detta prosjektet, det e som oftast når man komme te kassen.
Uten unntak for min del, hverken meir eller mindre, så havna eg alltid i den køen som tar lengst tid, sjøl om man tok oppstilling i den med minst folk av alle.
Det slår ikkje feil. Og rett før det e blir din tur, så ska man sjølsagt skifta betjening i kassen, eller kanskje va det tomt for papir i kvitterings skrivaren, som sjølsagt må hentast på lageret eller kanskje har kunden foran deg nåken varer som ikkje e prisa, og den i kassen må ringa\springa\ropa for å få rett pris.
Årsakane e endelause. Men konstante.
Men somme ganger så får man gjerna ei “pen” aldrende Frue foran seg i køen, som sjølsagt ikkje har funnet fram veskå eller pengetaskå for å gjør seg klar te å betala. Ei som ikkje begynne å leita itte den eingang, før hu har fått høyra summen.
“Åh ja, såpass ja..” seie Fruen gjerna sarkastisk, og løfta veskå si opp på disken.
For så å begynne og stua pepper spray, hårskum og andre skumle eller antikke gjenstander itte kvarandre, opp på disken. Før hu med ett triumferande ansikt finne pengepungen sin, som nærmast e sprengt av småpenger.
Fruen finne ei bunka med høvdingar frem, men hu ombestemme seg i siste liten og vil bruka småpengene istedet. Fornuftigt det, for all del.
Men, det e jo sikkert som banken, at hu har akkurat litt for lite, og må stupa ner i veskå på leit itte høvdingane, igjen.
Til og med kassadama har begynt å få det olma blikket. Mens hu kikka motlaust på den voksande køen og plinge infernalsk på ringeklokkå, itte forsterkningar.
Fruen får betalt, og får igjen endå litt meir småpenger sånn at neste gang, tar endå litt lengre tid. Så e det samme rutinen om igjen, bare omvendt. Når ting ska opp i veskå igjen.
Gudhjølpe meg, altså …
Eg kan bli så eitrande irriterte når eg havna bak sånne, at eg vett nesten ikkje kor eg ska gjør av meg. Men det e jo bara å smila fint, og gjør som om detta går heilt fint. Og det gjør jo egentlig ikkje det. Det e bare det at minuttane i kassakøen, e omtrent som ventetiå sjå tannlegen. Man vil helst få ting gjort å komma seg ut.
På toppen av det heila så har Fruen gjerna sneke litt i køen og. Sånn liksom unnskyldt seg foran deg, med ei sånn stakkarslige mina. Eller med ett bykst man absolutt ikkje hadde forventa fra ei med rulator, som hoppa føre deg te neste kasse ved siden av. Som nettopp åpna.
Ein gang når eg hadde Litlajentå med meg.
Og ei sånn utspekulert Frua lurte seg foran oss i ett ubevokta øyeblikk, med ein tjukk eim av “Frue” parfyme , lausparykk og ein skummel Mink hengande rundt halsen. Og ett hovent arrogant blikk. Et sånt blikk man må leva ein mannsalder for å beherska te det fulle.
Så spør Litlajentå …
” Pappaaaaa, koffår sneik hu damå med “Hunden rundt halsen” seg foran oss, va det ikkje vår tur nå !!?? . Og pappaaaa, koffår lukta hu så masse ?? “
Sjølsagt såpassa høgt at både vår kø og køen ved sden av, begynte å humra i takt.
Normalt, når småfolket komme med sånne flaue kommentarer, så pleie eg å snakka det fint vekk med ett unnskyldande smil om munnen. Men den gangen bare datt det ut, før eg fekk tenkt meg om.
” Nei, hu ser gjerna ikkje så godt, så hu såg oss sikkert ikkje her i køen.. Det e ikkje så lett å bli gammal vettu, då trykka di gjerna litt for mangen ganger på parfyme flaskå og, for de kjenne ikkje luktå med ein gang … Sa eg, mulig ordvalget va nåke annerledes, men med samma meiningå.
“ÅÅÅja..” Svara Litlajentå nåke forundra, men forsåvidt fornøyd.
Hvis blikk kunne drept, hadde ikkje eg skreve detta innlegget, vil eg tru. Men småhumringen i begge køene auka i volum, og hu i kassen såg ut som ein rødsprengt hummar, som satt på ein vaskemaskin med ødelagte foringar. Mens tårene begynte å trilla fra øyekroken. Og gjemte ett flir bak håndå.
Jach Nicholson fliret..!?
Og når du endelig har fått betalt og kommen deg ut i bilen for å kjøra heim, så havne du heilt tilfeldig bak samme Fruen, i strikkmotor bilen sin, stående foran deg først i køen, igjen. Kanskje i ett kryss eller rumdkjøring.
Den eina lukå itte den andra går Fruen hus forbi. Man sitte og undra seg på om det e innafor å trykka på fløyta eller ikkje.
Men så. Lika før man har bestemt seg for å fløyta.
Og i den minsta lukå te nå. Så slippe Fruen strikkmotoren laus. Det lukta svidd clutch, olja og ein blanding av dekk og asfalt.
Både minken, lausparykken og gebisset havna i hattahyllå på bilen, og flira skummelt mot deg.
Mens Fruen flyr ut i krysset med blikket fast festa lukst rett fram. Hu passere mellom ein semi-trailer og ein buss, med nåken millimeters passaje.
Og inn i tryggheten på andra siå.
Mens du sjøl, blir sittande komplett paralysert, itte å ha bivånt denna halsbrekkande manøvren. Og våkna ikkje te, før folk bak begynne å fløyta på deg.
Ein skags skjebnens ironi, liksom.
Te slutt så enda man gjerna opp med å lura litt på, kossen i helsikke ett sånn råskinn i trafikken, kan prestera å bruka så lang tid, i kassa køen..
Eg satt i min trofaste godt innsatt sofakrok, med ett glass Cola Zero, ei krimbok skreven av Michael Connelly og ei skål med Paprika chips fra. Kim’s, som eg på sedvanlig vis strødde rundt meg i sofaen..
Mens Kånå svinsa rundt med støvklut, vaskefilla og mopp, som mot normalt.. Trudde eg..
Harry Bosch hadde havna i trøbbel så eg va heilt oppslukt av, kossen han i all verden sko komma seg ut av denna knipå.. Når eg langt vekke fra den enkle virkeleghetens verden, høyrte at Kånå fortvilt prøvde å få kontakt..
Så mens eg med ein små irritert bevegelse legge bokå ner, ser opp på Kånå.. Som står med armane godt planta i hofte feste midt på golvet, med ei streng mina om fjeset..
Nåke som sjølsagt betyr trøbbel.. Mildt sagt
.. Då såg eg meg nødt te å svara ..
“Ehh, ja, sa du nåke?” .. spør eg, og slenge med ett varmande smil..
I ett forsøk på å få “formildande omstendigheter” med i dommen som eg uansett viste eg komme te å få..
Ittefulgt av ett panisk forsøk på å skjula chips smulane, rundtomkringfallera i sofaen..
” E du klar øve at me ska ha visning her i mårå???” .. Komme det i fra Kånå, nåke kvasst, om eg sko få beskrevet det nøyaktig..
” Ja, kan skjønna det..” Svara eg..
” Ka tenkte du på?”.. datt det ut av meg..
Og i det samma sista ordet i den setningen va sagt, visste eg at nå hadde eg tråkka i salaten, med begge skornå på..
“Formildande omstendigheter” va mildt sagt flydd avgåre med vinden, som suste godt rundt hushjørna utenfor..
” KA eg tenkte på ?? ” .. Svara hu med moppen..
Og om eg sko få beskrevet tonefall å meining nå, på ett rettferdig vis..
Så trur eg dåkke får venta te eg e ferdig med å vurdera kor mye skade den moppen kan gjør med ein stakkars “uskyldig” mann, på 1.5m avstand.. Ellår nåke lignande.. Men mildt det va det ikkje, det e ihvertfall heilt sikkert..
Akkurat nå, så misunnte eg Harry Bosch litt, som tross alt “bare” va i ei litå kattepina med ein massemordar med 13 liv på samvittigheten, mens eg hadde ei lett ilter, irritert og smått aggressiv 4 barnsmor som stort sett e snill, med ein morderisk mopp i håndå, foran meg..
Tjera vena meg..
“Nei, eg tenkte gjedna at du kunne ta å løfta rævå di ut av sofaen, legga den “jæ…piiiip…piiiip..la” bokå ner og jør det du sko jør, når me kom hjem fra mor di !!” .. Sa Kånå, med store bokstavar.. På ein måte..
Eg tenkte långt og lenge på om det nå va lurt å tenka øve ka eg sko svara, eller om eg bare sko gjør som hu sa med ein gang.. Men før eg fant ut at det egentlig hadde sagt seg sjøl, så va det forsåvidt for seint..
Så nå sitte eg her på alle fira, å skure golvet i “Bodå”… Så den blir representabel te visning imårå….
Mens eg tenke at livet hadde vært så ufattelegen møkje mindre komplisert..
Om eg hellår hadde vært ein husløs, avdanka og små alkoholisert etterforskar, i Los Angeles på jakt itte masse morderar..
Enn ein massebarnsfatter’n med hus te salgs, visning på gang og ei Kåna på krigsstien !!
