Etter ein herlige Farsdag morgen med frokost på sengå, tegningar fra Flokken og ein liten nuss av Kånå i helgå.. Så stod eg opp og hadde svære planar om tur, kos med familien og skikkelig få nåke ut av dagen..

Men, endte opp på sofaen med ei bok.. Ei bok eg hadde lest fra før til og med..

For det va ikkje akkurat verdens beste tur vær, for å sei det mildt..

For all del, eg e fullt klar over at det ikkje finnes dårlig vær, men bare dårlige klær.. Men for guds skyld, av og te så e det bare deiligt å nyta ein søndag inne og..

Spesielt når været e dass, ivertfall..

 

Me sko kjøra te Svigers på kaffibesøk seinare og henta Han i Midten..

Så Kånå hadde planlagt å baka boller me kunne ha med oss, der hu svinsa rundt på kjøkken med Litlajentå på slep..

Eg veksla forsåvidt mellom å lesa i denna bokå eg visste kossen endte og leka med Mini’en..

Så når klokkå nærma seg avgangstid, va me vel rimelig klar for å komma oss litt ut av huset.. Heile gjengen..

Og me endte opp med det samma evinneliga rituale som alltid, ett rituale som liksom gårninn i ett større rituale..

Nesten uansett kor mye me stresse på for å komma oss avgårde i tide, så går me på ein smell gang etter gang..

Til og med når me ikkje har ett klokkeslett å rekka, klara me å komma for seint..

 

Det e nesten som om me e vaksinerte mot klokkeslett, ivertfall å nå klokkeslett..

For all del, me klara å treffa i ny og ne, men då e det som oftast rimelig viktigt at me gjør det..

Nå flyet te syden, ferjå te Danmark og lignande f.eks .. Då e me gode..

 

Men barnadåpen te Han i Midten, altså våras egen..

Den klarte me å komma for seint i kjerkå te, det va ett par “mødre” auger så gnistra av lyn då kan du sei.

Når me kom listande ut fra sakrestiet nett som Olsen-Banden og håpte ingen la merke te oss..

Og det va ikkje Kånå sine auger, men 2 andre mødre me hadde te felles.. På ein måte..

Men me va forsåvidt bare nybegynnare då, med nr 3 og nr 4 gjekk det bedre..

Mye bedre..

Det va forsåvidt andre ting som gjekk i dass der, men me ska ikkje rippa for mye opp i det..

Leita dåkke litt i kategoriene på bloggen, så finne dåkke sikkert litt om det og vil eg tru..

Eg kunne ha linka te de, men det hadde vært for lett..

 

Men me va altså komme oss ut i bilen te slutt.. Og Eldstemann, som me hadde ropa og masa på at måtte komma, satt triumferande i baksetet når Kånå te slutt låste dørå..

Han va egentlig siste mann ut dørå. Før me måtte inn og henta alt me hadde glemt.. Så han satt jo te slutt 4-5 minutt, å venta på oss..

Nåke som blei ganske trykkande bemerka på ett ikkje reint lite sarkastisk vis.. Koffår i all verden masa me så inni granskauen på han, når me ikkje va i nærleiken av å vær klar sjøl..

Tjera vena meg.. Snakka om å bli bondefanga, hverken eg eller Kånå klarte å gi ett overbevisande svar på den..

 

Men endelig kjørte me..

Og kom ca 1.5 km før bilen kokte over.

Me hadde stoppa med Vigdarvannet for å ta ett Pokestopp for Han i Midten når “vidunderet” fant ut det va lite kjølevann..

Me hadde egentlig gjort det dagen før, men rett før me kom heim på lørdagen.. Så klarte Kånå å bruka opp 20-25 pokeballer, for å fanga 2-3 pokemoner ..

Så Han i Midten va tom for pokeballer igjen..

Og bilen kokte så ei frityrgryta..

Sjølsagt gir den ikkje beskjed når det minka heller, hjølpe meg.. Får vara måte på, tenke den sikkert der han godta seg å røykla halve kjørebanen…

Det va bare å snu..

Eg hadde ei kanna med frostvæska i Bodå, for det e ikkje nåke hemmelighet at vår kjære “elskede” bil lekker litt vann..

Ikkje bare lekker den vann, men den bruka forsåvidt litt olja og.. Men, men.. Man må lida litt for “skjønnheten” seie eg alltid te Kånå, og ende stort sett opp med ein kraftiga lammas i overarmen..

Hu ser ikkje alltid humoren i slike ting, synast eg.. Spesielt ikkje om det har nåke med “det grønna monsteret” våras å gjør..

 

Men, etter litt påfyll av vann og litt godsnakking, hadde Grand Voyageren roa seg såpassa ner.. At me kunne setta snuten mot svigers for andre gang, for litt kaffislaberas og kos..

Og Flokken oppførte seg jaggu meg nesten eksemplarisk, på besøk hos Svigers denna gangen..

Eg trur ikkje eg måtte ta de føre meg meir enn 3-4 ganger, om eg ikkje huska feil.. Så alt i alt, va det absolutt ein meir eller mindre vellykka tur om eg eg sko fått sagt det sjøl..

Bilturen heimover derimot… Gud hjølpe meg og herrens hærskare..

 

Kånå hadde lova de ein tur gjennom sentrum, for å fanga litt Pokemon og ta Pokestopp.. Som ein liten påskjønnelse for oppførselen hos Svigers, men hadde me visst utfallet på den turen, før me tok den.. Hadde me garantert kjørt rett heim, kasta de te sengs og dansa rumba i sofaen resten av kvelden…

For herreguuud…

Eldstemann klara jo ikkje å visa hensyn, når han fanga ein pokemon som ikkje Han i Midten fekk tak i.. Då hoverte han så det holdt, og sjølsagt klikka Han i Midten.. Det va urettferdig, mobilen min va ein drittmobil og alt va galt..

Gps’en va visst ikkje heilt kalibrert, og sjølsagt gjekk Han i Midten langt inne i bygningen te høyre, hvis pokestoppet va te venstre.. Sånn at han ikkje fekk tatt det.. Eldstemann måtte jo sei ifra at han fekk det, og Han i Midten gjekk i fistel..

 

Etter 3-4 sånne episodar, får Litlajentå nok og kauka ut at om ikkje me kjøre rett hjem etter neste Pokestopp, så fekk me bare bestilla Taxi te hu og Mini’en.. For nå orka de ikkje meir.. Mini’en va heilt klart enige, der han satt og va ekkoet te Litlajentå ..

Eg og Kånå hadde nærmast åndenød..

Her sko me vær snille og gi de ein belønning, så ende me opp med ett helsikkens haraball deluxe.. På vei ut av byen ska Han i Midten bare ta ett siste Pokestopp, men har plutselig ikkje kontakt med satelitten meir.. Gps’en har hengt seg opp..

Eg prøve å ta den samme så hu på kjørekontoret alltid slengte i oss, når håndterminalene på jobb klikka.. Det e heilt sikkert ikkje scanner’en det e nåke gale med, men han så trykka på den.. Men det nytta lika lite på Han i Midten, så det gjorde på oss… Om muligt, blei han bare dobbelt så irriterte og oppfyrte..

Eg kunne forsåvidt relatera te han, akkurat der og då..

 

Te slutt senka roen seg sånn nåkenlunde, etter ett kakafoni av surskap, erting og hovering nere i sentrum.. Eg trur ikkje me komme te å gjenta det stuntet, med begge dei 2 Pokemon avhengige gutane i bilen på ein gang.. Det e ivertfall heilt sikkert…

Det va ingen Pokestopp mellom byen og der me bor, heldigvis.. Og Gudskjelov..

Eg tok strake veien rett heim, uten å kjøra innom dei 2 obligatoriske pokestoppene så me pleide.. I “sentrumet” der me bor.. Det va forsåvidt lite diskusjon om akkurat det, eg trur de begynte å bli rimeligt trøtte.. Mini’en hadde sovna, Litlajentå va rett før og Han i Midten va stupklar for leggetid.. Det va ivertfall ikkje vanskelig å legga merke te..

Han blir liksom ein smule ekstra vanskelig å håndtera då, mildt sagt..

 

Så når Eldstemann nærmast spurta ut av bilen når me parkerte i gården heima, og føyk oppøve bakken så ett skudd, før me fekk summa oss.. Og Han i Midten hverken fekk mobilen min, eller svar på koffår Eldstemann stakk, så gjekk det jo så det måtte gå..

Sikringskapet te Han i Midten eksploderte, augene te Kånå skøyt lyn og eg holdt på å gå frivilligt, rett i “Bodå”..

Men Kånå såg ka eg tenkte og blikket hennas gløda ett klart budskap, at om eg så mye så veik ein cm fra hennas sida, og stakk fra leggingå nå.. Så kunne eg heilt klart bare flytta inn i den der Bodå, og ikkje visa meg før sumaren kom…

 

Eg holdt nesten på å ta tilbudet, før Kånå i neste blikk ga klar beskjed om at detta ikkje va ett tilbud, men ett ultimatum.. Og eg huska fortsatt forskjellen på dei to endå, så eg holdt meg i skinnet..

Te slutt dukka Eldstemann opp, etter minst ett kvarter ute i mørket..

Kånå va ikkje nådige, mobilen blei konfiskert og syndaren sendt rett te sengs.. Så når heile Flokken va lagde, eg og Kånå hadde funnet våre faste plasser i sofaen og voksen kvelden endelig ringte inn..

 

Så leste eg dei siste linjene i bokå mi.. Gjekk på badet og pussa tennå, slengte litt vann i ansiktet og tømte rutinert tanken før leggetid.

Og tenkte for meg sjøl..

At det e forsåvidt ganske så sant, det dåkke skrive i tebakemeldingane på mange innlegg, dåkke leserar..

 

Det blir jaggu meg aldri kjedeligt her i heimen, og det hadde sikkert vært skrekkeligen morosamt å vært “flua på veggen” hos oss..

Rett og slett sett oss sjøl, utan i fra…

Men nei… Eg trur det holde å vær på innsiå.. For å sei det mildt…

=D