Me vil sjå film ropa de fra baksetet.. Me va på vei te byen i selskap med den “nye” gamle bilen vår.. Flokken digge den, eg har skrudd meg ihjel på an og Kånå bare klaga på gliset.. Sjøl om hu ikkje har kjørt den ennå.. Det e ein -97 mod. Grand Voyager med kaptein stolar og dvd spelar i taket, det e den flokken lika.. Men den e mørkegrønn metallic, har kremfarga interiør og ein bulk både her og der.. Nåke eg ikkje e heilt sikker på at Kånå e så fornøyd me.. Men hjølpe meg, me ska ikkje vinna konkurransar med den, den ska tross alt bare frakta oss fra A te B.. For all del, eg ska ikkje legga skjul på at det gjerna ikkje e nåke smykke av ein bil..
Men an starta kvar morgen ( Te nå…) , går så ei klokka og bruka masse bensin.. Sånn e det.. Man kan ikkje få alt man vil ha i ein bil, som ska romma både meg, Kånå og heile Flokken..
Men, me sko jo i selskap og det va det eg sko fortella om, eller ikkje akkurat om selskapet då, for det foreløp seg som alle andre selskap pleie å gjør, for vår del.. Stort sett ganske kaotiskt, hverken meir eller mindre.. Men det gjekk forsåvidt øverraskande greit igår, egentlig.. Flokken va ikkje heilt på styr, sikkert fordi me mangla Eldstemann, som va på ferie hos Farmor og sikkert nyte ungkarslivet.. Jaja, me hadde jo nesten ikkje kommen inn dørene hos bror te Kånå, før min kjære Svoger begynte å skryta, om kakå han hadde laga.. Gulrotkaka til og med..
” Det følgte jo med ein heil forklaring om koffår han hadde baka denna her kakå, nåke om loddtrekning og jobb.. Eg fekk det ikkje heilt med meg…
Nesten før han hadde begynt denna her stolte beretningå om kakå, forstod eg kossen resten av kvelden kom te å bli, for meg.. Et evigt -Jaja, Frode… Sjå ka han der svoger’n din kan !! Både i vokabulær og blikk form, fra Kånå.. Og eg hadde ikkje tenkt på det eingang, før det kom.. – Ja, han kan det, han der svogeren din Frode.. Sa Kånå .. – Kan ikkje huska at du har baka, dei siste 10 årå ..? Gneldra hu videre.. Eg satt der me kjeften full, men det rant heldigvis ikkje øve, det kunne fort blitt stygt.. Når man har høyrt på ein tirade fra heimante og te byen, om denna her “Bilen” hu ikkje e heilt fornøyd med ,så kjente eg det begynte å bli varmt i toppen, på ein måte..
Men, eg har jo “blikk” eg og, så eg sendte Kånå ett blikk som betydde – Hvis ikkje du tia nå, så blir det ikkje julakvelden på deg på leeeeenge..
Som sjølsagt virka akkurat lika godt, som eg hadde trudd, for eg fikk kjapt et blikk i retur.. Nakkahårå reiste seg, hjernebarken frøys te is og frostrøyken stod nærmast ut av kjeften på meg, mens tennå fekk ein sånn klapperslange lyd.. Når eg kom te hektene igjen, gjekk eg og satte meg ved kakebordet, langt fra Kånå.. For sikkerhets skyld.. Eg havna ved siden av Svoger min, som va i god gang med å legga ut om denna her berømta Gulrotkakå si, igjen.. – Ja, gjekk med ein kg gulrøtter vettu.. Fortalte han ivrigt øve bordet, te Tantå te Kånå.. Svigerfar satt på siå av hu igjen, og fulgte sånn halveis med..
” Eg helte kaffi oppi te meg sjøl, og sendte kannå videre te Svigerfar, sjølsagt kunne eg spurt om han ville ha, og skjenka oppi te han, men det har eg gjort før for nåken år siå …
Den gangen smila han så fint te meg og sa – Ja. takk ska du ha… Du e nå flinke og du Frode.. – Jojo, takk takk og værsego.. svara eg, litt øverraska av detta uventa komplimentet.. – Ja .. Du hadde vært ett godt kåneemne te ein homo.. repliserte han.. Mens latteren humra heilt fra tærnå og opp te pappskallen.. Så itte den gangen, får han skjenka seg kaffi sjøl.. Eg e enkel sånn, eg finnes ikkje langsint, det e bare te pass te den der fjotten.. Skoyar han der svigerfar.. Men Svoger min satt altså der å la ut, om baking, fremgangsmåte og oppskrift med Tantå te Kånå.. Som følgte interresant med.. Hjølpe meg, her sitte han å diskutere bakverk, som om han e reine mesterbakaren..
Det e jo tross alt bare ei Gulrotkaka.. Kor vanskeligt kan det vara da?? .. Det e vel ikkje nåke hokus pokus, nåken ingridienser oppi ei bolla, litt omrøring før man skuffa kakå inn i ovnen..
Sko jo trudd det va årets begivenhet, men det e jo ikkje det, alle vett jo at han e flinke i heimen.. Det hadde vært ein mye større sensasjon, om eg hadde surra i hop ei kaka, som ikkje har baka på minst 10 år.. Ihvertfall om man ska høyra på Kånå.. Då burde man liksom fått litt “kred” for å ha fått te nåke, når man gjør nåke uventa.. Jaja, det ska jo ikkje alltid handla om meg, det må jo gå an å tåla at andre og fremsnakka seg sjøl litt.. Det e jo ikkje som om eg og svoger min har nåke konkurranse om å vær best liksom.. Ikkje i det heila tatt.. Uansett har eg slått han ner i sokkane, når det gjelde å laga ungar.. Så nåke e nå eg og best i… Uten tvil..
” Mens eg tok ett stykke av denna her allerede godt fremsnakka gulrotkakå.. Han legge jo liksom listå høgt og då, sitta der å legga ut om denna kakå, som han har baka…
Fallhøgden blir jo bare større og større, jo meir han legge ut om denna helsikkens gulrotkakå.. Spør du meg.. E jo lov å fremstå med bare litt ydmykhet.. Men, eg satte skjeiå i kakestykke mitt og putta den i kjeften, og begynte å tygga.. Gudhjølpe meg og herrens hærskare.. Eg fikk nesten umiddelbart ein sånn euforisk smaksopplevelse i munnen, kakebiten smelta som smør på pannå i kjeften, eg sleit kraftig med å skjula at denna kakå smakte fantastisk.. Aldri før har eg smaka ei gulrotkaka, som smaka så godt, kremen på toppen satt perfekt te resten av kakestykke.. I iveren klarte eg ikkje å hindra, at nåken godlydar slapp ut, mens eg kakestykke blei fortært..
Hu smaka så godt, at eg turte nesten ikkje sjå opp eingang, åsså eg som egentlig ikkje e så glad i gulrotkaka, eingang…
– E det godt, Frode.. Spør svoger min.. Eg kunne prøvd å lata som om kakå va heilt middelmådig, men kvart muskeltrekk i fjeset hadde fortalt sannheten..
Det va ikkje anna å gjera enn å ta nederlaget som det va.. Og rett og slett innrømma at den gulrotkakå, den va nåke av det besta eg har satt tennå i, på lang, lang tid..
Og innimellom fjuskingå te “godbilen” på vei heimøve, mens Paw Patrol rulla øve “storskjermen” i taket mens flokken begynte å siga inn i dvalemodus.. Då tinte Kånå opp igjen og, der hu satt og kikka mismodigt på det kremgula interiøret.. Når eg snudde meg mot hu, smilte og sa..
– Eg bare tulla med det “Julakveld” blikket , altså..
Jauda…
