Ein liten repost fra lenge siden… Men godt å se at det blei tomt i topplokket tidligt i blogg karrieren og..

=D

Satt og såg på tv igår.. Itte med hadde spist kveldsmat og fått ungane i seng.. Ellår eg såg ivertfall på tv..  Kånå satt med nasen ner i laptopen sin.. Men itte ei stund så oppdaga eg, at eg satt og såg på Disney Channel..

Mi dyrebara voksentid, brukt på barne tv.. Miles from Tomorrow..

Eg prøvde å tenka tebake, på koffår eg ikkje hadde skifta kanal, men det va bare ett stort hål i hukommelsen.. Sannsynligvis, så har eg hatt ein liten “Restart” .. Fysst full “Shutdown”, så ein “System Reeboot”

Kan ikkje forstå nåke aent..

 

Alle med meir enn mot normalt med ungar i heimen, kan nok relatera seg te det, vil eg tru.. Det e akkurat så ein sånn “Jordfeilbrytar” som slår inn, før det blir full kortslutning i “operativsystemet”..

Ei litå “Hjernen er alene” stund..

Ellår “Lyset e på, men ingen e hjemma” øyeblikk om du vil.. Det e sunt med sånne små justeringar av og te, ellår nesten påkrevd.. Hvis ikkje kunne man endt opp med formatert harddisk, og gjedna blitt henta av dei med kvite frakker ..

 

Men, det kan faktisk vær ganske så skummelt, med sånne “øyeblikk” innimellom og.. F.eks hvis man har ei pratesjuke Kåna.. Då kan det nærmast vær på grenså te farligt, om man ikkje passe seg..

Alle har vel “slukt lyset” ein gang mens Kånå e inne i ein laaaaaang avhandling om nåke, så for henna gjerna e infernalsk viktigt.

Men for deg, e totalt uinteressant.. For så og våkna te ett spørrande fjes rett føre deg, så vente på “rett” svar.. Ett svar så man ikkje har den fjernaste aning om ka bør vær..

Man prøve å skru tiå tebake, men det e tomt…

Uansett kossen man prøve å komma seg ut av den knipå , så går man som oftast på ein smell av uante dimensjonar..

 

Men gjennom årenes løp har eg opparbeida den rutinen, at eg lagre stikkord underveis.. Når Kåna sette igang med for meg, meiningslause tirader av informasjon, i ny og ne…

Og når det plutseligt blir stille og hu sitte med det spørrande fjeset imot meg..

Klara eg for det mesta og svara på ett tenærma korrekt vis.. Ivertfall såpassa innafor at det stort sett blir godkjent, meir eller mindre..

 

Men tebake te igår…

 

Eg satt altså i sofaen, og lurte på kor eg hadde vært, den sista stundå.. Kånå va det ingen vits å spør, hu va heilt opppslukt av pc’en sin..

Miles from Tomorrow va opptatt ein eller aen plass i universet.. Ungane sov… Jaja..

 

Eg tenkte at eg burde gjedna oppdatera bloggen.. E heilt gale og, EG bloggar.. ??  Eg har jo meir ellår mindre tatt ett omdømmemessig sjølmord, i Yrkessjåfør miljøet..

Men det va tomt..

Abslolutt null skrivekløa.. Kikka litt på nettet itte ide’ar, men fant ingenting….

Klara ikkje å skriva nåke, bare for å skriva hellår..

 

Lurte litt på om eg va “tømt” for kreativitet itte “reeboote”n” ..

Om det rett og slett hadde forsvunne nåken “drivere” te “hardware’en” .. (hjernebarken)

 

Men så slo det meg….

 

Ka har skjedd idag.. Eller i går då, forsåvidt.. ?

Eg våkna, sto opp og gjekk på jobb.. Blei ferdig på jobb.. Kjørte hjem.. Spiste middag.. Hjalp litt te med lekser..

Spiste så kveldsmat.. La ett par ungar.. Sette meg foran tv’en.. Så kom Blackout’en..

 

Det hadde absolutt ikkje skjedd nåkenting.. Ikkje vekka eg Mini’en om morgenen..

Ingen ravsinte Kåna..

Rett og slett ingenting utover normalen hadde skjedd.. Eller det unormala.. Det har bare ikkje skjedd nåke av betydning, så har trigga inspirasjonen i meg..

 

Hjølpe meg..

 

Men sånn alikavel…  Eg har ikkje heilt truå på at det e vedvarande..

Plutseligt går eg på ein smell ..

 

Så har med det gåande igjen…

;-D