– Eg e så dritaleie av ungar.. Glapp det ut av Kånå i forrige uka..

Annonsørinnhold

Spar stort: Kjøkkenutstyret du kupper på tilbud nå

Itte at Han i Midten hadde gjort ett av sine mange krumspring, for å irritera vettet av Kånå.. Eg tenke det ofta eg og, spesielt dei dagane eg komme heim fra jobb og bare har lyst å rømma ut igjen, itte 10-15 minutt..

Fordi Litlajentå masa verre enn 100 kaukande kråker på taket, Mini’en e inne i ett av sine marerittaktige maraton av fantaskap og Han i Midten e heiagjeng..

Men eg gjør det jo ikkje..

Det e sånne perioder man må gjennom som småbarnsforeldre, sjølsagt blir det gjerna nåke forsterka når man har 4 steingalne småtroll.. Som e sammen om “bråket”.. Eg trur ikkje eg lyge om eg påstår det, men der igjen så har me jo valgt det sjøl.. Den sannheten komme man jo heller ikkje ifra..

Dei dagane kor man aller helst kunne tenkt seg å nesten kasta kidsa lukst ut vinduet, dei e heldigvis ikkje i overtall i løpet av ein månad eller ett år.. Kanskje heller i løpet ei uka, vil eg tru.. Kor man gjerna starta med ein dritsur Han i Midten på mandagen, så ikkje har fått nok søvn i helgå..

Og klara definitivt ikkje å bestemma seg for ka han ska ha på seg, sjøl om det blei lagt klar kvelden før..

På ittemiddagen følge Litlajentå opp, itte ein skikkelig aktiv dag så har tært på kreftene.. Sultne, sure og dautrøtte ungar e ein kombinasjon som kan gi mange foreldre grå hår på få sekund.. Litlajentå e garantert ikkje nåke unntak, hu kunne glatt irritert vettet ut av ein gråstein.. Og e hu dei tre ovannevnte tingå, på ein gang..

Gudhjølpe meg og herrens hærskare, då e veien te det glade vanvidd kort..

Onsdag har Mini’en gjerna ein dårlig dag, kanskje har han sovet dårlig om nattå.. Han har store mandler og snorka som ein voksen mann.. And then some.. Første gangen det slo inn med den snorkingå, leita eg å Kånå gjennom heila huset itte kor lyden kom ifra..

Det høyrtes ut som om man hadde ein rottefarm i veggane, så for å kravla rundt..

Når me fant opphavet te lydane, holdt me på å få latterkrampe begge to.. Latterkrampe og fortvilelse om kvarandre, for me har liksom hatt nok opp gjennom årå.. Med feberkramper, barneastma og for tidlig fødte ungar.. Jaja, man får ikkje trødd meir i trynet enn man kan tåla, seie ett ordtak trur eg.. Man kan jo ikkje anna enn tru på det..

Men det e jaggu meg vanskelig..

Når man for trettifemte gang hanka inn Mini’en, så har stukket ut dørene, uten lov.. Eller tar han på fersken i å klatra opp i kjøkkenskapet, på snopejakt så igjen gir ein ittemiddag med mildt sagt godt driv.. Kanskje har han bare sennep i rævå, og springe galmann i stuå uten stopp.. Du hendelse kor vanskelig det kan vær å tru, at man ikkje får meir enn man fortjene, eller tåle akkurat då..

Det hende man bare sette seg ner på ein kjøkkenstol, og bare lar det stå te.. Lar notå gå og galskapen få fritt spillerom, mens man lar fortvilelsen flomma over ei stakka stund..

Tjera vena meg.. Eg trur man har dei dagane alle sammen, om man har 1, 2 eller 4 spinnville ungar i Flokken.. Man komme nok ikkje foruten sånt slags, uansett.. Trøstå må jo bare vær så far min alltid seie, “Det e ein øvegang, Frode”.. Og så har man jo tross alt dei dagane kor alt bare går som smurt, med 4 små i fullkommen harmoni..

Eller, ivertfall 3 stykk i ein reinspikka familie idyll..

Me har hatt litt avlastning dei siste dagane, kor Litlajentå sov hos Svigers her i helgå.. Og under middagen tok eg meg sjøl i å sitta der og spisa middagen, uten å måtta fiska opp Mini’en fra unna bordet.. Eller plukka opp Litlajentå nere i fra gangen, der hu hadde stukket av fra middagsbordet uten å ha spist opp maten.. Eller roa ein konflikt mellom dei to eldste..

Nei.. Eg satt rett og slett å bare nøyt maten, og spiste i ro fordragelighet.. Hjølpe meg, eg kunne ikkje huska sist det hadde skjedd, eingang..

Eller her igår, kor plutselig leggingå nærmast gjekk av seg sjøl.. Ingen hyling og skriking fra Mini’en om at dørå sko meir opp, at han ville ha vann eller andre tulleting han finne på.. Bare for å poengtera at han fortsatt ikkje sove..

For han hadde kuppa Farmor når hu kom innom, og sjarmert seg te ett liggebesøk..

Litlajentå va totalt utslitt itte dagens strabaser i det nydeliga været, så hu slokna før hu traff putå.. Med solbriller på.. Eg holdt nesten på å detta om der hu låg så søtt i sengå si, når eg gjekk inn for å sjekka hu.. Ubetaleligt vettu.. Og kvelden blei bare ein rein og skjær nytelse av dei sjeldne.. Herlig..

Så ja.. Man har dagar kor man aller helst hadde sett ungane dra der pepparen gror.. Fordi man e totalt utslitt, utmatta og metta av alt.. Men så har man alle dei her herlige stundene, sammen med de.. Kor me kosa oss glugg ihjel..

Og tross alt, sjøl om det ikkje følast sånn, alltid..

Så e det vel igrunn fleire av dei gode dagane, enn gråværsdagar… Trur eg..

Jaja, uansett så e det ein øvegang..

God Kveld, Folkens.. Eller god morgen.. Alt itte som.. =D