Ett lite tebakeblikk, på ein måte..

Det e blitt 2 januar i 2017, eg har nå vært “Blogger” i litt over 1 år.. “Blogger” liksom.. Det høyrast så “Se og Hør” ut, nesten litt negativt lada ord.. Nåke så ingen innrømme at de lese, men så alle sitte heima og kosa seg med aleina, eller lese i smug på venterommet te tannlegen..

” Eg hadde mine motsigelser eg og, før eg tok spranget fra anekdoter på Facebook te å bli ein “Blogger” ..

Men hjølpe meg.. Det e jo ett mangfold med sjangere innen Blogging.. Så eg fant jo fort ut at detta va ein plattform så passa min trang for å få ut litt damp i ein travel hverdag..

Istedet for å plaga livet av mine Facebook venner.. Nå kan jo folk velga om de vil følga med, istedet for å få det trødd i fleisen fra Facebook veggen min..

 

Eg har skrevet det før, men det har jo sikkert kommen ett par tusen nye følgerar siden sist.. Eg vett ikkje.. Det tar jo heilt av, og virka ikkje som om det e nåken stopp på det heller..

Men når eg tok skrittet fra koselige og litt over gjennomsnittet lange Facebook statusar, te Blogging..

Så va eg den største pessimisten her i heimen.. Eg sa det ikkje te Kånå eingang, at eg hadde begynt å blogga.. Eg trur det gjekk 2-3 dagar før hu spratt opp i sofaen, kikka på meg med ett av sine ville blikk og spurte ka i helsikke eg hadde begynt med nå..

Eg håpa jo på det besta, men hadde planlagt for det versta.. Det gjekk jo an å sletta heile bloggen, med ett bittelite tastetrykk..

 

Tantå te Kånå…

Men alle pessimistiske forhåndstankar blei gjort te skamme.. Itte 19 dagar hadde eg 611 leserar på ein dag, og eg fekk tantå te Kånå på nakken.. Hjølpe meg..

Eg hadde nevnt i ett innlegg at hu skygga banen i ett selskap, av frykt for å havna på bloggen.. I ittetid va gjerna ikkje det den beste planen.. Her e ett lite utdrag fra den posten.. Så forøvrig ligge på Blogg.no siden, så ikkje e den aktive bloggen..

”  Jaja…. Det va hu tantå då, så ikkje ville snakka med meg… Det viste seg jo det då, at hu va livredde for at eg sko skriva nåke, om na her..  Men gubbevaremegvel…

Hvis nåken ikkje syns nåke om, at eg skrive om de, så gjør eg jo sjølsagt ikkje det…

Eg e jo ikkje heilt idiot hellår.. “

Detta sammen med ett famøst bilde fra SildaJazzen året ittepå, kulminerte forsåvidt i “drapstrusler” fra Tantå te Kånå.. Hu kom ivertfall med ett utsagn så eg tolka i den retningen..

” Man ska ikkje sjå vekk ifra, at man lese om ein lokal blogger funnen drivande i Smedasundet i aviså, på mandag.. Hadde hu sagt..

 

Jaja, det skal vel nevnast at det va med glimt i øya detta blei sagt.. Eg trur hu lika det litt og, å bli nevnt på bloggen.. Det e jo på ein måte ett kompliment når man inspirere nåken, så at man skrive om de..

Eg har prøvd å sei det te Kånå og, med vekslande hell..

Men alle så enten komme for første gang, eller e blitt faste leserar.. Forstår kjapt at her inne bedrivest det historiefortelling med høg faktor av sjølironi og sett med ett godt skråblikk.. Som oftast sett fra Fattern si sida..

 

Hytteturen..

Det va meiningå at detta innlegget sko vær ett lite tebakeblikk på fjoråret, eller forsåvidt fra eg starta.. Og dei første innleggene så blei lagt ut, va fra mangen av dei Facebook statusane eg hadde skrevet..

Eg har posta ein del av de på ny, her på mitt eget domene.. Siden starten av bloggkarrieren foregikk på Blogg.no..

Den første va “Hytteturen”, ein tur på fjellet så eg seint komme te å gløyma.. Me reiste te fjells på hyttå te søster mi for å slappa av ei helg, men kom heim igjen seint på søndagen, som nåken slakt..

” Eller ivertfall eg..

Kånå va gravid med Mini’en så hu satt stort sett inne og kosa seg i varmen.. Mens eg hadde min fulle hyre med resten av Flokken..

Det blei ein tur full av latter, tårer og blodslit.. Og kor Kånå fekk Eldstemann te å ringa heim te Svigers, for å sei at Mini’en va på vei.. Hu turte ikkje sjøl..

Så sånn sett, fikk me jo nåke ut av turen…

 

Pedagogisk korrekt..

Det meir eller mindre førsta innlegget så blei forfatta, itte at bloggen va oppretta.. Kor eg akkurat hadde skumma gjennom nåken nettaviser, og det så va i vinden handla om foreldrerollen.. Rett og slett kossen me sko takla både det eina og det andra..

Og eg fant fram dei her bøkene så Kånå hadde fått tak i te meg.. Eller oss.. Eg vett ikkje heilt..

Sånne bøker så i stor grad egentlig går ut ifra at alle foreldre gjør feil.. Og at forfatteren/forfatterinnen sitte inne med den hellige gral av barneoppdragelse..

Men de gjør jo ikkje det.. Sjølsagt fungere jo nåken av metodane, ivertfall ei litå stund.. Eller ett par ganger.. Heilt te våre håpefulle små har oppfatta ka me holde på med.. Og tepassa seg deretter..

Og det e det me foreldre må gjør, spør du meg.. Me må alltid vær ett hakk foran dei håpefulle små, så ikkje e aent enn ulvar i fåreklær.. Små utspekulerte troll så lese og lære av sine foreldre, og alltid e i utvikling.. Og opposisjon..

Det e beinhardt arbeid å vær foreldre.. Man må alltid vær beredt..

 

Jesus feis og..

Detta va ett innlegg så tok heilt av.. Eg varta nesten litt skremt øve mottagelsen, for det blei skreven i ein fart.. Itte at dei 2 minste kom heim fra barnehagen, og begynte å parfymera heimen med ein uggen snek…

” De hadde fått heimalaga gulasj-suppa i barnehagen..

Det e egentlig ikkje så mye meir å sei om det innlegget, anna enn at det egentlig bare blei skreven i affekt.. For me foreldre hadde vært i ett felles foreldremøte, og fått info om masse forskjellige ting..

Også “Smart Mat” ..

Så heilt klart va årsaken te at alle vindaugane i heimen, måtte åpnast så me uskyldige ofre kunne få pusta.. Eg trur til og med at eg dyrt å helligt lova hevn øve barnehagen, og hadde store planer om å servera denna suppå te synderane om morgenen..

Før me leverte de i barnehagen.. Eg har ikkje gjort det ennå..

Men plutselig….

 

Mini’en…

Så har me dei utallige innleggene kor Mini’en har hovedrollen.. Den fjotten så kom som ein ittepåklatt. og endra livene våras for evig og alltid.. Det har ikkje mangla på inspirasjon her, for og sei det mildt..

” Og han e vel den absolutt største årsaken te at det har blitt ein Blogg ut av det..

Ein gang trudde eg han va kidnappa, når han va sporløst fordufta i heimen.. Ein anna gang så blei man utsatt for såpassa utspekulert fantaskap, så man ikkje kunne trodd det va muligt at han sko finna på..

Ja, eg kunne holdt på i timasvis, bare med å skrevet om alle påfunnene te den karen der.. Sparkesykkelen, ferieturane me har hatt og eg trur til og med han har ett innlegg så på ein ypperlig måte, fortelle om “Life after sjølvaste Mini’en” ..

Gudhjølpe meg…

 

På ferie med Flokken.. (Ferie, du liksom..)

Ferie med Flokken.. Du hendelse… Me foreldre burde jo hatt lovpålagt ei uka ferie aleina, før sjølve familieferien.. Når man e ein storfamilie.. Eller ei uka treningsleir.. Tjera vena meg..

Man går heila året og gleda seg te nåken ukers ferie, kor man ska kosa seg med kidsa..

Så ende man stort sett opp med ett durabeligt kaos kalas, fra ein aen verden.. I slutten av ferien e man så utslitt at kvart fiber i kroppen, skrike itte å få komma på jobb igjen.. Eller den “egentlige” ferien..

I syden f.eks. kor man ende opp i den eine ufattelige episoden, itte den andre.. Som når ein servitør med i øvekant mye selvtillit, siå han nettopp va blitt pappa.. Meinte han hadde full kontroll på Mini’en, mens me voksne kosa oss med maten..

” Eg trur han fekk ett litt aent syn, på kossen hverdagen kom te å bli fremover.. Itte ein halvtime med Mini’en..

Eller når eg gjekk på ein smell og to.. På flyet heim, hos ein streng apoteker eller tutla rundtomkringfallera for meg sjøl..

Men det innlegget så har høsta aller mest leserar av alle innlegg, det e når me sko heim i fra Danmark.. Og blei øverraska av uvær.. Kånå fekk panikk, eg tok mine forhåndsregler og Fjordline sin balje av ein båt, fekk virkelig kjørt seg..

Av alle innlegg eg har skrevet, må det vær det så eg e mest fornøyd med.. Ikkje bare for det tok av, men det fanga virkelig opplevelsen me hadde, på ein ypperlig måte.. Kånå skjelve litt i bukså kvar gang hu lese det…

 

Alle dei små Hverdagslige hendelser..

Så har me dei her små øyeblikkene i hverdagen, kor man plutselig ende opp i ei suppa man ikkje hadde forespeila på forhånd.. Det e vel det så e litt grunnstammen i denne bloggen ..

Det e å kunna ha litt galgenhumor, sjølironi og lignande.. Når det storme som verst..

Det e jaggu meg vanskelig å finna høydepunkter, fra starten og te nå.. For oss e de likestilte nesten alle sammen, og komme te å bli huska inn i evigheten.. Men sykkelturen med svoger min, den komme eg aldri te å gløyma.. Mildt sagt..

Ein anna episode så innbefatta min kjære svoger, va når han hadde baka Gulrotkaka.. Ubetaleligt..

Eller den gangen eg klarte å ta med meg bilnøklane te Kånå sin bil, med på jobb.. Første dag itte sumar ferien.. Fri og bevare meg vel, om Kånå hadde vært hissige før.. Så blei det satt ny rekord den dagen..

Tjera vena meg…

Ett år e gått, ett nytt har begynt…

Litt over ett år med blogging e tebakelagt, med opp og ner turar.. Men mest av alt har det vært gøy.. Eg har stifta bekjentskap med mange flotte folk.. Fått tips av i mine auger Norges beste bloggerinne..

Bloggen har gjort samarbeid med mange kjekke bedrifter, butikker og til og med ett RockeBand.. Ett av Norges beste Live band, Yuma Sun..

Merk mine ord, eg trur me komme te å høyra meir i fra den kanten ..

Og på ein forskrudd måte, så har eg virkelig lyst at dåkka ska få høyra meir i fra vår kant og.. Sjøl om detta blogg greiene har blitt så mye meir enn eg nesten e komfortabel med..

Så e det jaggu meg kjekt og..

 

At man trenge ikkje ha dei mest perfekte bildene.. Man trenge ikkje flasha sine flotte “fordelar” .. Man må ikkje provosera halva Norges befolkning.. Eller skriva om akkurat det så e Google sine mest brukte søkeord akkurat nå..

Man må ikkje skriva på bokmål, fordi alle andre meir eller mindre gjør det..

Det holde gjerna bare å fortella om sine hverdagslige opplevelsar… Krydra med humor og fortalt på ein så billedleg måte, at leserane laga sine egne bilder i hovudet..

” Fortell det du vil formidla, sånn som du snakke.

Det e ett av dei tipsene eg leste meg opp på, før eg starta.. Om ikkje det einaste, så ivertfall ett av dei få eg har følgt..

 

Så, kanskje i år… Så får endå fleire augene opp, for våre hverdagslige eskapader.. Her på Jeg Gikk Bare i Boden en Tur..

Kanskje nåken så vil samarbeida og, til og med..

Det va interresse i året som gikk .. Så hvis utviklingen fortsette, og dåkke leserar får servert historiar av samme kvalitet eller høgare.. Så komme dåkke te å lika, dela og kommentera .. Humra, le og la dåkke engasjera..

Akkurat lika mye så ifjor…

 

For uten dåkke leserar, så blir det ikkje mye blogg…

Og omvendt… =D