Så va man klar for nok ein dag på “kontoret”, bilen e lasta opp og ei ny veka e i emning.. Itte nok ei heseblesande helg med fullpakka program, ein Flokk fyrt opp på høyoktan drivstoff og et foreldrepar i fullt firsprang mot ein evighet som aldri tar slutt.. “Neste helg”, ja då ska me klara det.. Då vil det nok gå bedre enn forrige helg.. Men når søndagskvelden endelig ligge klar som ein glinsande sol i horisonten, kidsa har funnet roen på sine respektive rom og mor og far finne sofakroken for å kosa seg..

Då komme rullegardinå seilande ner øve augalokkå, som ein regntung tåkedis fra småbarnlivets dunkle myrland..

To foreldre synke langsomt ner i ei duvande hengemyr for kvart minutt som går, og før man vett ordet av det e alt håp om litt kos foran tv-skjermen, lika fjernt som full pott i lotto trekningen.. Jobben som foreldre e beinhard, spesielt når man har ein vilter, aktiv og nåke øve gjennomsnittet stor Flokk som me har.. Men eg ska ikkje sitta her å klaga meg, for all del.. Det finnes omtrent ikkje et kjedelig minutt i livet som Fatter’n, hos ein massebarnsfamilie..

 

” Det e alltid nåke som skjer i heimen, så man blir svært sjelden sittande for lenge, å tenka øve kor travelt man har det..

 

Det e gjerna derfor skillsmisse statistikken e så høg blant småbarnsforeldre nå te dags, i forhold te gamle dager.. Folk får sikkert for lite ungar å ende opp med altfor mye tid, te å tenka øve tilværelsen sin.. For har man ein flokk på 4 spinnville små, så ska eg garantera at man ikkje har mye tid te overs, te å fundera øve kossen man har det.. Sånn med tanke på seg sjøl.. På den andra siå, kan det jo fort vær derfor småbarnsforeldre skille seg og.. Fordi de ikkje har tid te å vær kjærestepar meir, med så mange barn i heimen..

Det e jaggu meg ikkje godt å sei, så eg trur ikkje eg ska begi meg ut på å finna løysningen på den problematikken..

Me har funnet våras måte å løysa hverdagens strabasiøse ferd, som småbarnsforeldre.. Ein løysning som fungere for oss.. Men, man må ikkje kjøra seg fast i et jernbanespor, og snorbeint forholda seg te, at sånn ska det væra.. Som småbarnsforeldre må man vær fleksible, og klara å endra kursen underveis.. Nåken ganger på sekundet, andre ganger har man gjerna litt meir tid.. Man må alltid vær på vakt.. Både te å løysa uforutsette hendelsar, men og te å nyta dei små lommene med egentid som oppstår..

 

” Der har både eg og Kånå heilt klart forbedringspotensial, for hvis Kånå får ei stund for seg sjøl, så går hu som regel laus på huset..

 

Får eg plutselig ei litå stund aleina så har eg tusen ting eg sko hatt gjort, men ende stort sett opp med å kikka apatisk ut i luftå.. Og lura på koffår i all verden det e så stille i heimen.. Det e enklare når eg gjerna har et prosjekt på gang, og Kånå tar kidsa med seg så eg ska få jobba i fred.. Det e egentlig kvalitets tid for meg, på ein måte.. Når eg får snekra og styra på med et eller anna, og ikkje har Kånå og ein Flokk med galne ungar hengande øve meg..

Nett som Kånå sikkert nyte livet heima aleina, mens hu styra på i huset.. Når eg gjerna har tatt kidsa med meg på tur, eller nåke lignande..

Det me heilt klart burde blitt ufattelig mye flinkare te, det e å finna på ting aleina, men sammen.. Altså, litt kjæreste tid aleina, uten kidsa.. For, eg trur ikkje det e mangen dagar i årene som har gått, itte ihvertfall Mini’en kom te verden, at eg og Kånå har funnet på nåke sammen, aleina.. Et julabord i Bergen, et bryllup i Sandnes og et par Sildajazz kveldar på fritidssenteret te Aibel.. Det e vel heile beholdningen dei siste 4 årene, kor me gjerna har kosa oss aleina..

 

” Jaja, man må jo ikkje glemma den berømte turen på Kafe, kor me kjøpte ein kopp svart kaffi og ein Mocca.. Før me satt å ikkje visste ka me sko gjera, eller snakka om..

 

Gudhjølpe meg.. Ikkje bare trur eg at me må bli flinkare, itte eg satt her å vridde hovudet, får å komma på dei få gangene der.. Me e vel bare nødt te ta oss litt meir tid sammen, når eg ikkje kunne fiska fram fleire tilfeller, fra hjernebarken.. Men, eg klare ikkje heilt te å sjå når me sko klara å finna tid og anledning te det.. Det e jo nesten eit slags Catch 22 problem.. Man vett at man bør, men har rett og slett ikkje tid.. Forsåvidt, så har me jo dei her øyeblikkene på jobb, kor me e aleina..

Når kidsa e på skolen og i barnehagen.. Og me får ein liten time om morgenen sammen, uten at Flokken spinne rundt oss som ein virvelvind..

Man kan nesten sei me slår to fluer i ett smekk der, me får litt aleinatid mens me gjør jobben våras.. Kånå har ihvertfall forstått ka eg meina med at det e godt når fredagen komme og det e helg, men tjera vena meg så kjekt det e når mandagen komme, og man ska på jobb igjen.. Somme ganger kosa me oss og ler og skoia, der på jobb.. Andre ganger e me som hund og katt der oppe på jobb, fordi me e trøtte og slitne itte at strikken har blitt strukket langt forbi fornuftens grenser, i heimen..

 

” At kidsa har på ein måte dratt oss i alle retningar kvelden før, eller gjennom ei heil helgå.. Sånn at et skeivt ord te kvarandre om morgenen, ende opp i full unntakstilstand..

 

Men, det e vel sånn livet e som småbarnsforeldre.. Det går opp og det går ner.. Man har gode periodar, gjerna etterfulgt av nåken mindre bra.. Det e sjelden man går gjennom den perioden, uten at man gjerna ønske å senda sin bedre halvdel akkurat der pepparen gror.. Og det går nok begge veier, garantert.. Det e måten man gjerna komme seg gjennom den tiå, uten å ha gjort akkurat det.. Sendt sin bedre halvdel te der pepparen gror.. Som definere om et forhold e sterkt nok, te å vara livet ut..

Det e gjerna derfor denna bloggen blir så godt likt av dåkke leserar, fordi det ikkje e et glansbilde av ein familie som blir portrettert, men heller ein realistisk hverdag..

Ein hverdag kor både oppturane og nedturane blir skildra.. Ein arena kor man kan kjenna seg igjen, kanskje ler litt og av og te og gjerna til og med bli litt rørt.. Eg får innimellom meldingar fra dåkke leserar, om kor kjekt dåkke synast det e å lesa bloggen.. At det e så lett å kjenna seg igjen i historiane.. Som forsåvidt e ein gjenganger i kommentar feltet på Facebook sidå også.. For andre har den til og med vært ein støttespillar gjennom ei vond tid..

 

” Når de har tatt seg ein kopp kaffi og lest bloggen, så har det vært ein pause fra smerter, hverdagslige utfordringer og lignande.. Ett lite fristed fra utfordringane livet pøse på med..

 

Og det e så kjekt å få høyra.. At man gjerna har hjulpet nåken gjennom ein tøff periode, med det man har skrevet.. At skildringane fra vår nok så “normale” hverdag, skildra med litt selvironi, ein liten dose alvor og heilt klart masse humor.. Dei har gjort ein forskjell for folk der ute.. Då kan man jo ikkje anna enn innsjå øve for seg sjøl, at det gjerna e ei slags meining med denna bloggen..

At den ikkje bare e eit slags vittig nettsted kor man ler seg skakk..

Men, at man gjerna føle man ikkje e så annerledes i forhold te alle andre småbarnsfamilier, sjøl om gjerna Facebook, Instagram og Snapchat prøve og innbilla oss nåke anna.. Itte å ha lest nåken av historiane fra bloggen.. Og eg trur det e viktig at man har sånne bloggar som vår, som ein slags motvekt te alle dei perfekte familiebloggene der ute..

 

” Det va ikkje meiningå at den gjerna sko bety så mye for folk, men bare vær ein plass eg samla det eg hadde skrevet.. Denna her bloggen min..

 

Men tusen hjertelig takk for at dåkke lika den så godt, og gir tebakemeldingar om at den har betydd så mye for dåkke.. Eg bøye meg ydmykt i støvet for at hverdags skildringane mine, gjerna har hatt ein sånn slags virkning for folk..

Det e heilt utroligt..

Og gir meg virkelig motivasjon te å fortsetta.. Sjøl om eg for all del ikkje har hatt nåke tankar om å slutta den av, det har bare vært ei travel, mørk og lite motiverande tid.. I det sista..

Men, nå går det mot lysare tider, Folkens.. Det kan ingen ta ifra oss.. Ihvertfall ..

Goe kvelden.. =D