Kånå for på vift igår, hu sko ein tur te søster si… Så eg va heima aleina med Flokken… Og det gjekk egentlig som ein draum…

Litt drama va det når Kånå gjekk siå Litlajentå e litt i øvekant knytta te mor si, og ikkje alltid forstår når hu mor trenge aleina tid… Men litt snop fra skapet stilna forsåvidt den konserten…

Mini’en slokna før han traff putå i sengå si, han har slutta å kvila i barnehagen.. Så nå går han rundt som ein zombie, itte klokkå 5… Med tutten i kjeften og kosefillå i armane…

Man må nesten fotfølga an, for det ser ut som han ska detta om i kvar sving, der han går å sjangla med augalokk tunge så bly..

 

Så eg lot dei to i midten få kosa seg med ein film, mens eldstemann satt på rommet sitt og kosa seg..

Det va egentlig ein ganske sjelden stillhet og ro i heimen…

Det va ingenting så sko tilsi at klokkå va halv 8 på kvelden… Sånn mot normalt springe man rundtomkringfallera i heimen, så ein 10 kamps utøver og prøva å hanka inn Flokken te legging…

Men ikveld va de rett og slett eksemplariske heile gjengen..

 

Litlajentå fekk til og med vær litt lengre oppe enn normalt, så de fekk sett filmen ferdig… Man kan jo ikkje aent enn bare nyta den fullstendige harmonien så regjerte i heimen…

De e sjeldne dei øyeblikkene…

“Man høster som man sår” seie man i ett ordtak… Og på ein måte va det vel akkurat det eg gjorde igår, sådde før eg høsta, idag …

Når eg sitte her i sofaen, itte tidenes kaosbaluba på ein lørdags morgen…

Tjera vena meg….

 

Det starta egentlig roligt, med bursdags sang te Eldstemann så fylle 11 år idag… Blåsing av lys på den obligatoriske muffinsen, åpning av presang og klem og kos…

Før det begynte å eskalera…

Eldstemann hadde ikkje spist opp heile muffinsen, så Mini’en lurte på om han kunne ta resten… Og fekk ett ja ifra Eldstemann oppe på loftet…

Litlajentå, sannsynligvis mildt sagt øvetrøtt itte igår… Kasta seg øve muffinsen så ein gribb itte åtseldyr steikt på glovarm asfalt…. Mini’en klikka i vinkel, det va han så hadde fått restene…

Han i Midten heiv seg på… Eg satt nærmast lamma og så på scenarioet foran meg…

40 gribber i kamp om ett byttedyr hadde oppført seg meir sivilisert…

 

Eg har nærmast ikkje ord… Hadde man vært flua på veggen, og observert de fra utsiå, kunne man jo nesten trudd me ikkje ga de mat… Eg satt faktiskt der og kikka på galskapen så foregikk, og blei flau…

Flau øve sine egne ungar, når absolutt ingen kunne sjå de… Det e ein prestasjon..

Te slutt va det tomt… Sofaen såg ut se ei slagmark..

Og Flokken hadde spredd seg igjen… Herregud…

 

Eg fekk laga meg ein kopp kaffi, itte at sjokket øve oppførselen te kidsa… De hadde satt på ein film, og egentlig satt de noenlunde fint…

Før det smalt igjen..

5 minutt ut i filmen, finne Litlajentå ut at hu ikkje ville sjå denna filmen alikavel, sjøl om det meir eller mindre va hu så hadde valgt an…

Mini’en og Han i Midten ville sjå videre… Så Litlajentå rive i stykker nåke på ett legoskip eg og Han i Midten bygde igår kveld, på frihånd…

Det blei rett og slett ganske tøft… Blanding av Ninjago, Lego City og nåke grønt Miners lego greier…

Og nå hadde hu ødelagt det… Han i Midten sprakk, eg klarte akkurat å komma imellom mens Litlajentå flirte….

Jack Nicholson fliret…. Grøss….

 

Skipet blei reparert og roen senka seg igjen, enn så lenge… Eg tømte ut den kalde kaffien, og laga ein ny kopp…

Då kom Litlajentå ner med nåke hu hadde funnet på Eldstemann sitt rom… Ett sånn trådgreier man strekke ut, med ei bomba i enden…

Så ska man gå over og under tråden uten å løysa ut bombå… Jaja, så har de nåke å gjera på, tenkte eg.. Og sette det opp mellom kjøkkenstolane te Litlajentå og Mini’en..

Det gjekk greit heilt te Han i Midten meldte seg på….

Litlajentå gjekk i fistel, Mini’en kom i klem og Han i Midten fyrte opp så bare han kan…

Kånå prøvde å laga frokost, eg spratt opp av sofaen og velta den nye koppen med kaffi utover heila gulvet…

Kaoset va komplett….

 

Eg har ofta ein draum, akkurat så Bjørn Eidsvåg, ellår va det Jørn Hoel… Ein draum om ein laurdags morgen i full harmoni, kor Flokken e synkront fornøyd med livet… Alt e rettferdig, på ein gang..

Kånå står foran ett perfekt dekka frokostbord, og eg sitte i sofaen og lese laurdags aviså…

Frokosten blir fortært med bordet… Og ikkje i sofaen, oppe i hylleseksjonen ellår unna trappå…

Flokken seie fint takk for maten, og går kvar te sitt.. Og ikkje i hytt og pine mens de spurta mot ett eller aent alle vil ha… Akkurat nå, og som me sjølsagt bare har ein av…

 

Men det e vel derfor det e ein draum…

Fordi man høster som man sår…. Og eg å Kånå har både sådd og høsta 4 ganger…

Litlajentå fekk vara lenge oppe igår… Og har slått ut i full blomst idag, med foten utav sengå på feil sida….

Mini’en e fullt opplada og Han i Midten e i storform…

“Man får ikkje meir enn man tåler” seie ett anna ordtak…

 

…… Eg vett ikkje eg…

Kanskje…..    =D