Det e spennande tider for Jeg Gikk Bare i Boden en Tur.no.. Ikkje bare har bloggen figurert i Sveiobladet, Haugesunds Avis og nå nyligt på TvHaugaland.. Men i kjølvannet av tv opptredenen, så har eg blitt invitert te å vær me på bLEST Litteraturfest i Tysvær..

Ein litteraturfestival så e på det ellevte året og vel etablert.. Ein Festival som tidligare har hatt besøk av Gunnar Staalesen, Torkil Damhaug og Vigdis Hjorth.. For å nevna nåken..

Annonsørinnhold

Stort vårsalg hos Get Inspired: Opptil 70% avslag

Store prisbelønna forfatterar med ei lang rekka av bøker bak seg.. Tjera vena meg, altså.. Når eg liksom tok te meg detta så Karin Berndtsson sa, at hu ein gang tidligt i livet bestemte seg for å sei ja, te alle utfordringar hu møtte på..

Så hadde eg ikkje akkurat trudd at utfordringane sko dukka opp så snart..

 

Nå e denna invitasjonen rimelig fersk, så ka min rolle oppe i det heila her blir, det ana eg ikkje.. Eg trur nok ikkje det blir nåke hovedrolle i denna festivalen, men det e litt stort å bli invitert med på detta her.. Ikkje minst så e det ein bitte liten annerkjennelse på ein slags merkelig måte, at eg som blogger blir invitert med..

All den tid bloggerar på ein måte ikkje e heilt stuereine, i det litterære landskapet.. Spesielt om man ikkje har skrevet ei bok ennå, ivertfall..

Man blir vel sett litt på som “såpeopera-skuespillerar”, satt opp mot dei store anerkjente forfatterene.. Det finnes mange skrekkelig flinke “såpeopera-skuespillerar”, som blir skikkelig populære for rollen sin.. Men som aldri får dei store filmtilbudene, fordi såpeopera stempelet kanskje henge for tungt øve de..

Sånn som bloggerar gjerna blir sett litt i det samma lys, fra det etablerte forfattermiljøet.. Man e jo ikkje ein “skikkelig” forfatter, når man bare e ein bloggar..

Derfor syns eg det e litt stort eg, å bli invitert med på bLEST Litteraturfest.. Sjøl om eg ikkje ana ka eg ska vær med på, men som dei i komiteen sa te meg.. Me finne ut av det underveis, kor eg kunne passa inn.. Og heldigvis har eg lang tid på å grua meg, for bLEST Litteraturfest e ikkje før 20-24 Oktober..

Eller grugleda meg som Karsten gjør, i bokå te Litlajentå og Mini’en.. Karsten og Petra – Blir Bestevenner, så eg trur den hette..

Hjølpe meg..

Man kan ikkje anna enn å ydmykt seia tusen takk, for denna muligheten man får te å “utfordra” seg sjøl litt.. Eg har som sagt te det kjedsommeliga tidligare, aldri trudd at denna bloggen sko ta sånn av, så den har gjort.. Kvar gang Facebook siå har tippa ein ny milepæl, så har eg tenkt at nå.. Nå har man møtt toppen.. Men, så fortsetta det bare strake veien oppover.. Herregud..

Og ikkje minste e man litt stolt, fordi man får invitasjonen mest pga teksten, innholdet og måten man får teksten “levande” fortalt, på ein måte..

Og te slutt.. Grunnen te all denna oppmerksomheten, den komme jo ifra ett eller anna.. Og det “ett eller anna” .. Det e jo dåkke leserar så klikke dåkke inn og lese, dåkke leserar så blir engasjert og legge igjen ein kommentar og gjerna dele innleggene videre.. Eg kan ikkje anna enn å sei Tusen Millionar Takk.. For at dåkke igjen og igjen, komme tebake..

Eg storkose meg med alle dei herlige kommentarene dåkkas.. Kanskje legge dåkke igjen ein liten historie om det samma temaet eg har skrevet om..

Så eg somme ganger holde på å le meg skakk av.. Nei, dåkke e supergoe folkens, det ska dåkke jaggu meg ha.. Og nå har me altså blitt invitert med på ein Litteratur festival, det e heilt spinnvilt vett dåkke.. Kim i granskauen hadde trudd det, når eg begynte detta eventyret her.. For det e jaggu meg det, ett realt eventyr av astronomiske proporsjonar..

For ein enkel massebarns pappa, så dele sine betraktninger om småbarnslivet..

Rett og slett..

=D

Han i Midten va i full fyr idag, itte gårsdagens sløvedag va det mye energi som måtte ut.. Ein ting e om det kun hadde vært han og gjerna ein te i Flokken.. Men når me har ein Flokk på 4, og 2 av de ser opp te Han i Midten som en gud..

Så blir det te tider et rotterace om å holda nåkenlunde kontroll på “The Crazy Gang” ..

Annonsørinnhold

Stort vårsalg hos Get Inspired: Opptil 70% avslag

Mini’en syns jo det e super gøy å slenga seg med på Han i Midten sine halsbrekkande påfunn, og blir full av spillopper når han blir fyrt opp.. Litlajentå likeså.. Eldstemann gjør kort prosess og stikke på rommet sitt og låse dørå..

Innimellom så misunne eg han den luksusen..

Så idag, tross den vinterlige tilnærmingen på dagen, blei eg bare nødt te å nappa med meg urokråkå.. Og jogga ein tur ut i skauen.. Me e ganske priviligerte her me bor, for det e bare å gå ut dørå og rusla ett par hundre meter, så e me i skauen..

Og det gikk ikkje lenge før “Fjellgeitå” fikk litt å bryna seg på..

For rett opp i bakken traff me på nåken vill-sauer, te Han i Midten’s store begeistring.. Det e som regel ikkje så mye som ska te, for å roa ner ein nåke oppskjørta 9-åring, med alt for mye energi innabords..

[easy-image-collage id=5016]

Einaste skåret i gleden va at me ikkje fikk komma så nær de, Han i Midten ville så gjerna gi de litt mat.. Og gjerna klappa de litt..

Men paradoksalt nok e villsau mye lik Han i Midten, vanskelig å få tak i og spretne som få..

Han va ikkje heilt enige i den sammenligningen, men me flirte nå litt av det.. Endå meir flirte me av nåken så sko fyra opp ett bål på toppen, oppe i ei sånn svær bålpanna.. At veden va lika våt så ett våryrt fossefall, såg ikkje ut te å hindra de i forsøket..

Me måtte bare gå å kikka litt på hønene, og ei kanin.. For ellers trur eg latterkrampå hadde tatt meg..

Sjølsagt, når me akkurat nådde toppen, satte værgudene igang ett snøvær uten like igjen.. Og Han i Midten satt på ett gullegg.. For den så masa å styra på han om å ha lua på seg.

Hadde sjølsagt ikkje det sjøl..

Nåke så blei behørig kommentert der oppe på toppen, når vind og snø kom fra alle kanter.. Eg kunne ikkje anna enn forbanna meg sjøl, for denna idiotiske dobbeltmoralen.. Det va nesten hakket før eg knabba luå te Han i Midten.. Så kaldt va det..

Men.. Man lærer så lenge man lever, og det va bare å bita tennå sammen.. Te slutt kom eg på at det va ei hetta inne i kragen på jakkå.. Så då blei det litt bedre.. Det hadde vært litt flaut å kommen heim te Kånå med øyreverk, sånn så eg masa om at de må ha lua på seg heima..

Det va ivertfall ein frisk tur idag, det ska væra sikkert..

Itte den sløvaste lørdagen på lang, lang tid, så va det ikkje anna enn herligt å få litt frisk luft.. Det ska ivertfall væra heilt sikkert, og på nedstigningen kosa me oss skikkelig.. Praten gikk laust og me diskuterte alt fra villsau horn te matematikk…

Det e jaggu meg merkeligt ka man kan finna interessant å diskutera, med litt frisk luft i systemet..

Ein ting e ivertfall sikkert.. Sjøl om me traska te topps og ned igjen, i bitande kalde vind og snødriv.. E det ufattelig kor mye energi ein 9-åring kan ha bunkra opp.. For itte å ha fortalt Kånå om både villsauene me traff på vei opp, ett håplaust bålfyrings forsøk og hønå og kaninene i buret på toppen..

Så tok det ikkje langa tidå før den Fjotten va igang igjen itte middagen, i full fyr gjennom heimen med Mini’en og Litlajentå på slep..

Men men… Ein gang vil det vel roa seg ner litt.. Vil eg tru..

Vil det ikkje det… ??  …

Eg vakna idag morgens med Mini’en liggande å snakka med seg sjøl, på eina sidå.. Litlajentå og Kånå på andra sidå, snorkande synkront i kor.. Som to Pandabjørner i sin beste søvn.. Klokkå hadde såvidt tippa halv 8 så for resten av dagens ro og fred, tok eg Mini’en med meg opp i stuå og satte på Barne-tv..

Annonsørinnhold

I butikk: Vårskoene du går for

Det e nesten som å spisa desserten før hovedretten, når man tar ett sånt valg..

Koffår venta te ittepå når det e det du lika best.. Stå opp før resten av gjengen, miksa i hopa ein kopp kaffi og sitta å nyta roen og freden før resten av “heimen” vakna.. Og langsomt konsumere deg inn i hverdagslivets kjedsommelige gjentakande kvern..

Kvinnfolkå i heimen e uansett nødt te å få skjønnhetssøvnen sin..

Eg og Mini’en fikk ein liten time i ungkars paradiset, før det begynte å bli folksomt i stuå.. Den einaste så mangla te slutt va Kånå, så eg fant ut det va på tide å rusla ner og få droget ut av sengå.. Eg sko jo kjøra på bosset og levera hengaren tebake te Svigerfar..

Men hu hadde kommen meg i forkjøpet og stod allerede på badet..

Så eg ga hu ett kyss på kinnet, trødde oppi skornå og stakk ut dørene før hu forstod ka eg sko.. Ellers hadde eg vel måtta spisa frokost, ta med meg ein eller fleire av Flokkens medlemmer og sikkert gjort nåken andre ting hu hadde planlagt..

Eg fikk heller ta stormen eg forventa når eg kom heim igjen, som ein “angrande” syndar..

Men, det blei aldri nåke storm.. Ikkje i nærleiken eingang, for når eg kom heim så hadde Kånå bestemt seg for å ta ein tur på byen, med dei 2 minste.. Så eg og Han i Midten kunne få litt aleina tid sammen.. Eg trudde nærmast ikkje mine egne øyrer der eg stod, og hadde forventa ein øvehaling, fordi eg forlot na..

Istedet for ett smilande andletet og denna planen hu hadde funnet på her..

På ett av døgnets verste tidspunkt i ein massebarnsfamilie, kor humørvisaren som regel står å dirra på totalt uberegnelighet.. Man vett aldri heilt ka man får på ein lørdag eller søndagsmorgen, i kobbelet av ungar i heimen.. Nå va forsåvidt Eldstemann på overnattingsbesøk hos ein kompis, fra fredag te lørdag..

Så ein mindre å hanska med hadde hu jo hatt..

Men sjølsagt va eg jo enige i denna planen hennas, nåke anna hadde jo vært på grenså te galskap.. Så eg kjørte ned te byen og slapp de av, før eg kjørte heim te Han i Midten igjen.. Han satt og så på ein film og va klar for ein kosedag med Fatter’n, men hadde ikkje peiling på ka han hadde lyst te å finna på.. Ikkje eg heller..

Her satt me altså, to karar med frie tøyler, resten av dagen.. Og hadde ett hav av ting me kunne finna på, men klarte ikkje å bestemma oss..

Det e jaggu meg fortærande og, når man andre ganger forbanne seg øve den litla tiå man har med kvar av dei små.. Men når man endelig får muligheten, så e forslagsminnet formatert.. Men Han i Midten va såre fornøyd med ett tomt hus han, og nøyt stillheten rundt seg.. Det såg ut som han hadde funnet roen i sofaen, så eg lot han vær i fred litt..

Kanskje me kunne gå oss ein tur i byheiena, om litt.. Det e jo bare 150 m fra heimen vår, te man går rett opp i byheiene..

Eg tok å rydda bittelitt, før eg laga meg ein kopp kaffi igjen og fant fram den nya Harry Hole bokå.. Endelig så sko eg få komma litt igang med den, den bokå så eg har gleda meg sånt te å få lest.. Eg formelig elska å lesa krimbøker, spesielt Jo Nesbø sine om Harry Hole..

Jaja, eg lese jo forsåvidt det mesta eg, så lenge det e ett godt driv i det..

Eg har forsåvidt ein forkjærlighet for alt Saabye Christensen gir ut, itte eg starta med ein novelle samling han ga ut når eg va ungdom.. Og itte Beatles va eg solgt, snakka deg om ei tindrande godt skreven bok.. For ikkje så mange år siå leste eg ei bok av Victoria Hislop og, ei så hette Øya..

Ei fantastisk bok man bare ikkje klarte å legga fra seg..

Eg lika å lesa, te Kånå sin store fortvilelse.. For starta eg på ei bok og komme sånn nåkenlunde inn i handlingå, ganske kjapt.. Så e eg meir eller mindre tapt for omgivelsane, te enten bokå e ferdig eller eg ikkje orka meir.. Eg miste all kontakt med omverdenen, krype inn i fantasiens spennande univers og gløyme både tid og sted..

Så idag, har eg og Han i Midten.. Jaja, nå ser eg på klokkå at det faktisk blei igår.. Men me tilbringte dagen i kvar vår ende av sofaen..

Han i Midten kosa seg med film, Xbox’en og ett par turar ut, mens eg satt fortapt ner i Harry Hole’s mørke og dunkle verden.. Istedet for å erobra dagen med all verdens forskjellige utflukter me kunne funnet på.. Men sånn e det av og te.. Man må ikkje finna på så skrekkeligen mye, for å ha ein koselig dag.. Egentlig..

Eg fikk lest ferdig bokå, Han i Midten fikk ein drømmedag han forsåvidt sikkert trengte.. Med litt ro og fred rundt seg..

Jo Nesbø svikta ikkje og ga ein lesar opplevelse av stor kvalitet.. Og man kan ikkje anna enn trekka slutningar om at det sannsynligvis komme ei bok te, itte dei siste sidene va fortært..

Han i Midten e sikkert firkanta i augene..

Men imårå har eg og han store planar om å ha oss ein tur te skogs.. Det va han skjønt enige i han og, itte ett lite tv maraton av skjeldent kaliber.. Te slutt så skrudde han av, heilt av seg sjøl og proklamerte at nå va han lei av heile Xboxen..

Du hendelse..

Man får bare venta te imårå og se om det e hold i påstanden hans..

Eg kjørte inn te Far min igår, for å bytta bakre delen på eksosanlegget te bilen vår.. Me sko egentlig gjort det i påsken, men når me sette igang og sko starta då, fant me ut at me mangla nåke.. Så då utsatte me det litt.. Det e greit å ha alt man trenge, før man demontere nåke og gjør bilen ubrukelig..

Det e forsåvidt ein god regel nr 1, om man ska styra på å skrua litt på bil sjøl..

Annonsørinnhold

Stort vårsalg hos Get Inspired: Opptil 70% avslag

Skjønt, har man ein ganske ny bil kan man nærmast ikkje skifta olja, luftfilter eller nåke lignande.. For man finne jo ikkje fram, imellom all elektronikk og deksler.. Det e det så e litt greit med å ha ein litt eldre bil då, at man kan gjør litt sjøl.. Og eg har skrudd på bil så lenge eg kan huska..

Og det begynte jo med å hjelpa far min i garasjen..

For han og hadde gamle eldre bilar, i den tiå eg vokste opp.. Alle kjekke ting, som ny bil, video spillar og forsåvidt Pc.. Det kjøpte de når eg og søstår mi hadde flytta ut.. Men, me va vel to utgiftspostar mindre i budsjettet, så då fikk de litt bedre råd..

Men eg likte det.. Å vær med Far min i garasjen..

Der man meir eller mindre møtte på problemer, man ikkje hadde forutsett på forhånd, kvar einaste gang.. Og måtte jobba rundt problemet, og ofta finna alternative løysningar så kunne fungera godt..

– Du må huska å stramma te med “Feeling”.. Sa alltid Far min..

Spesielt den gangen eg vrei av ein bolt i manifoilen.. Og me måtte ringa ekspert telefonen (Onkel min), for og få hjelp.. Han hadde sånn greier te å få restene av bolten ut med, så ordna det seg og..

Også hadde me dei gangene når Far min glemte “Feelingen”, og gjerna ødela nåke.. Då lærte man seg fort nåken nye gloser, man ikkje tok med seg opp på kjøkken te hu Mor, for å sei det mildt.. Men det gjekk stort sett greit.. Foruten dei gangene me mista eller hadde forlagt nåke, og ikkje huska kor..

Detta “syndromet” må heilt klart vær nåke eg har arva itte far min.. Å ikkje finna ting eg nettopp har lagt ein lur plass, for å huska kor den va..

Men, når man ska ha det, så e hjernen tom.. Me hadde ein sånn igår og.. Eg hadde kjøpt nåken nye gummi klosser, så eksosen sko henga på.. Men nå va de sporlaust fordufta inne i garasjen te han Far.. Ikkje ein av dei plassene eg trudde de låg, va de å finna.. Det e totalt håplaust vett dåkke..

Me to e så dårlige på å leita itte ting, at når me e to om å leita itte det samma.. Så har me 50% mindre sjangs, enn om me va aleina..

Men igår fant Far min dei te slutt.. Og der han fant de hadde eg kikka sikkert 3-4 ganger.. Men eg hadde ikkje løfta på dei stroppene så låg der, oppå gummi klossene.. Typiskt..

Ellers, gikk det greit å få resten te.. Ivertfall når me hadde alt me trengte..

Far og sønn på ferde i garasjen igjen.. Eg trur ikkje eg har tall på kor mange bilar me har skrudd på sammen.. Det begynne å bli nåken.. Og eg har ein liten anelse på at denna ikkje blir den siste..

Også får eg satsa på at Kånå e fornøyd, når det ikkje komme ein sur eim av eksos inn i bilen.. Kvar gang hu stoppa i ett kryss..

Det kan man jo ikkje ha nåke av.. Men, hu begynne vel snart å ta knekken å denna bilen og.. Det e alltid ett eller anna hu ikkje lika med den, som f.eks at sentrallåsen av og te går amok.. Og at det då e greit å ha nøkkelen i lommå, og ikkje i svitsen..

Eller baklukå, som man må lukka med litt finesse for å få den skikkelig igjen..

Også den eina skyvedørå som går heilt fint opp, kvar einaste gang eg tar i na.. Men som hu aldri får te å gå opp, og stressa seg opp i 190 kvar gang.. Det e bare å ta det rolig, trykka inn og så gi na ett kraftigt napp.. Så åpna den seg flott kvar gang..

Men, neida.. Eg trur nok Kånå har egla på seg sjelå te denna bilen og, nett så Grand Voyager’en.. Men det kan man jo lika.. For då komme det plutselig nåken nye historiar.. Om Kånå og bilen vår, f.eks..

Pleie ikkje å vær småtteri det.. !!

=D

Fant denna på Facebook siå mi.. Fra før Bloggen va blitt ein realitet.. Litt usikker på om eg nåken gang har lagt den i på bloggen..

Men her e an ivertfall.. Eg satt faktisk å humra høgt her i stuå nå.. =D

Annonsørinnhold

Vårens fineste jakker

Me mannfolk gjør møkje løye… Av og te e det med vilje, nåken gånger pga. mangel på vilje (“jaja, ei øl te skada vel ikkje”) og ein gang i ny og ne så e det rett og slett fordi me ikkje visste bedre…

Men nåken ganger gjør me heilt uforklarlige ting så ikkje nåken sko trudd me kunne funne på av oss sjøl, i det heila tatt….

F.eks på lørdag så satt me i ett lystigt lag og koste oss med reka, øl og goe vin.. Det gjekk forholdsvis fint for seg, så ingen endte opp me blåveis, kutt øve aua ellår andre arbeidsuhell..

Undringen va då stor når naboen sendte ein melding, dagen derpå.. Om at han hadde betalt påmeldingen for oss alle og at me bare kunne overføra tebake te hans konto nr..

Sjå der du, tenkte eg for meg sjøl.. Har endeligen ein av oss tatt mot te seg og meldt oss på ein sånn guttatur? … Lura på om det blir fotballtur te England, mon tro..

Eg velta meg ut av sengå og kikka meg i speilet, hmm.. Såg ut se den gryande carporten øve littlekaren hadde est litt ut, jaja.. Får eta litt mindre ei stund då, sa eg formanande te meg sjøl, før eg tussla opp på kjøkkenet.

Der sto kånå og såg skrekkelegen friske ut, hu hadde hatt vet nok te å tatt tidlig kveld..

Sikkert fordi hu på fredagen ikkje hadde hatt det, hu sko bare øve te naboen på et glass vin og sko ikkje vær seine.. Men kom seilande inn dørå långt på natt, og forlangte både det eina og det andra.. Men falt om som ei løvinna med ei bedøvelses pil i stumpen, med ein gang hu traff madrassen….

Jojo, kansje neste helg..

Kåna hadde diska opp med ein herlige frokost, omelett å greiår.. Eg sette meg ner å heiv innpå.. Eta mindre e jo kje lett når du får så goe mat servert.. Får begynna neste helg.. Typiskt..

 

– Ska du kjøpa deg sånne tights o nå?? .. Seie kånå med ett ertande flir….

Eg kikka på na, har det rabbla heilt for na nå… Eg såg bak meg, nei, det va meg hu snakkte te…

– tights???” svarte eg..

– Ja, nå se dåkke har meldt dåkke på Djupadalten, så må du vel ha treningstøy ?

Eg holdt på å setta omeletten i halsen, tjera vena meg..

– Djupadalten???” datt det ut av meg…

– Ja, å ikkje den littla løypå hellår, det sko vær skikkelige saker, sa dåkke jo igår..

– Skikkelige saker ? sa eg..

– E det ekko her ellår!? .. Sa hu, å durte ner trappå me ei korg me kler..

Eg satt skrekkslagen igjen på kjøkkenet, hendene skalv ein smule, hovet va meir ellår mindre tomt og omeletten låg på tallerken å flirte meg midt i fjeset….

Så slo det inn som ein tsunami…. “Ka i svarten har eg gjort?” tenkte eg, der eg satt i sjokktilstand, mens eg tvinga fram minnene fra det svarta djupet i hjernen, om ka me hadde blitt enige om igår…

Ikkje bare sko me springa Djupadalten, men me sko trena minst 3 ganger i ukå og..

Herregud, eg tenkte på den gangen eg hadde sagt ja te min kjære svoger, om å bli med på ein “liten” sykkeltur.. Kor eg låg strøken i ei veka ittepå, og måtte ha badering unna rævå i lastebilen..

Kånå kom opp igjen å kikka bekymra på meg….

– E du dårlige Frode?  Du ser så bleike ut..

– Nei, nei.. Svara eg spakt…

– Ska du kje ha omeletten din?? , eg lagde an sånn så du lika så godt vettu..  Fortsatte hu…

Eg kikka på den flirande omeletten, så på kånå, så på omeletten igjen…..

Eg kjente tårene pressa på, og brukte min siste viljestyrke te å holda di igjen….

-Jojo.. sikkert bare litt slakke itte igår” sa eg, reiste meg å ga na ein klem før eg gjekk ner i sengå, la meg i fosterstilling og pakka meg unna dynå..

For det va vel bare å innsjå det, midtlivskriså e ett faktum… Eg har gjort nåke eg ikkje trudde i heila mitt liv eg sko gjør.. Så ka aen grunn kunne det vær?

Men hjølpe meg.. Det kunne jo vært verre ting..

Som ein fotballtur te England f.eks..

;D

Så va siste sending over og tross Knut sin invitasjon, så blei det uten Kånå.. Hu hadde aaaaalt for mye så sko gjerast idag, og hadde ikkje tid te å vær med.. Og så va det denna kabalen med å få barnavakt for denna Flokken vår og då.. Så det skorta ikkje på årsaker te at Kånå ikkje kunne vær med.. Men Karin hadde ein heilt aen teori..

Og når man ser nærmare på bildet over fra gårsdagens sending, så kan man jo lura på om hu ikkje va inne på nåke..

Annonsørinnhold

Tipsene som får bunaden klar til 17. mai

For hu Karin meinte beint fram at Kånå va sjalu på na, og at det va heile åraken te avslaget om å stilla opp.. Eg ska ikkje gi Karin fullt medhold, men at kjemien stemte mellom oss to, kunne vel gjerna alle sjå.. Gud bedre meg for ett fyrverkeri av ei dama, så ikkje legge skjul på at livet ska nytast te det fulle.. Det blei ei mye enklare utfordring enn eg trudde, å debutera på tv med den damå ved siden av seg..

Det e ivertfall heilt sikkert..

Eg må bare få sei tusen takk te Knut Netland og TvHaugaland, så ville ha meg med i detta panelet.. Ikkje i mine villaste fantasier, så hadde eg trudd at denna her “bloggkarrieren” sko ta sånne vendingar som detta.. Og det har vært ein spennande og ny opplevelse som forsåvidt har utfordra både det eina og det andra, sånn komfortsone messigt..

Om det frista te gjentakelse e eg fortsatt litt usikker på..

Men eg trur eg ska gjør som Karin bestemte seg for tidligare i livet sitt, nettopp å sei ja te det mesta man blir forespurt, av lignande utfordringar..

Og… Så får eg jo bare håpa at eg ikkje har gått på ein kraftig smell, og at inntrykket te dåkke leserar har forringa seg.. At eg har gjort ein god figur rett og slett.. Eg har ivertfall vært meg sjøl, så får det egentlig bare bli så det blir.. Eg har vel hatt nåken øyeblikk kor eg kom på akkurat det e burde sagt, istedet for det eg sa.. Både under programmet og når me satt heima og så det ittepå..

Men, men skitt au.. Man lærer så lenge man lever.. Og så fikk me jo dessverre ikkje vann, sånn at eg kunne tatt vannglass trikset i bruk heller..

Ei ny grensa e trådd over i min lille komfortsone verden, men eg må sei eg litt engstelige om Karin gjør alvor i sin “trussel” om å ringa Tv2.. Skjønt eg trur gjerna ikkje eg e kvalifisert for å enda opp der ennå, såpassa må ein vel bare innsjå.. Men den damå e jo truande te alt hu, så man ska jo aldri sei aldri..

Tjera vena meg.. Då trur eg gjerna eg hadde fått litt kalde føtter, rett og slett..

Eg trur det får holda med utfordringar for ei stund nå, eg kjenne på både kropp og sjel at det jaggu meg har tatt litt på og.. Men så lenge man har det kjekt, så går det stort sett bra.. Og som igår, så ska eg prøva å legga ut ein link te programmet idag, nederst i detta innlegget..

Men igjen.. Tusen Takk, Knut og TvHaugaland for at eg fikk vær med.. Og ikkje minst, Tusen Hjertelig Takk Karin Berndtsson for ditt smittande humør og sprudlande vesen, så fikk meg te å glemma litt at eg va på tv..

Det va ein god stemning i heimen når me kom heim itte karate treningå igår, om enn nåke kaotisk.. Mini’en og Litlajentå va meir enn klar for å leka litt med vennene sine i gatå, Kånå for inn for å laga litt middag og naboen ville ha autograf..

Sjølsagt sagt med ett glimt i auga.. Eg trur det ska litt meir te, før me enda med autograf skriving..

Annonsørinnhold

I butikk: Vårskoene du går for

Eg hadde jo endå ikkje fått med meg programmet eg hadde vært med i, så me slengte på TvHaugaland og venta på reprisen.. Og ikkje minst Pizzaen te Kånå..

Det blei som nevnt nåke hektisk og kaotiske tilstander i heimen, for dei små føyk inn og ut dørene som nåken jojo’ar.. Han i Midten sko gjør lekser, og eg trur det e enklare å læra ein katt sånne hundatriks, enn å få han igang med leksene..

Man sko jo ønskt han va litt meir så Eldstemann, så e sjølgåande der..

Men, lengre ifra han, trur eg ikkje me komme.. Det e som å slåst med ein tyfon i motvind, å få Han i Midten igang.. Men itte ett par forsvinningsnummer, litt lett klaging og nåken halvhjerta forsøk på å få utsatt leksene te neste dag så sette han seg fint ner..

Og akkurat når Pizzaen va ferdig, kidsa hanka inn fra uteleken og leksene va gjort så starta 17:30 reprisen. Me forflytta oss kjapt bort i sofaen heile gjengen, og benka oss foran tv’en..

Og når Fatter’n dukka opp på tv, blei det stormande jubel i heimen..

– Pappa… I alle dager.. Du e ed på tv jo.. Seie Mini’en forfjamsa..

Der han veksla mellom å kikka på meg og fjersynet.. Han har vel ikkje heilt forstått ka Fatter’n sko idag, før nå.. Og blei mildt sagt nåke i øvekant oppspilt, det han spant fram og tebake og peika på skjermen kvar gang eg dukka opp..

” I alle dager !!” frasen, lærte han av meg i påsken, når det plutselig va 2 prikk like onklar ståande foran ham.. Det e ikkje så ofta han ser tvillingbrødrene mine på ein gang, siå han eine bor i Sandnes..

Å sei at han va ein smule øverraska, e vel ikkje å ta hardt i..

Eldstemann va meir opptatt av kossen i all verden eg satt med beinå, og holdt på å le seg ihjel..

– Herreguud pappa, du sitte jo aldri sånt du.. Fikk han fram, mellom latterhikstene..

– Ja..Ja.. Legge Litlajentå te..

– Og koffår har du så løgne klær på deg ? .. Fortsatte hu..

Mens Han i Midten forsåvudt satt med store auger å kikka på, han va rett og slett mildt sagt fascinert av heile seansen.. Detta med skrekkfilm va vel det så fenga mest hos han, og lurte på om me hadde sett skrekkfilm når eg va der..

Men de lo godt då når Karin fortalte om når hu velgte katten foran maen, der de satt å svara i kor når hu spurte kim de trudde hu hadde valgt.. Og lo så tårene trilla når de fikk rett..

Mini’en og Litlajentå lo og.. Skjønt, eg trur ikkje heilt de forstod ka de lo av.. Men løye va det, uansett..

Eg va egentlig ganske så fornøyd me at det ikkje blei så mye kjør på meg.. Kan skjønna hu forfatterinnen sko få promotera bokå si, hjølpe meg.. Men eg forstår ikkje heilt koffår hu ikkje blogga meir enn ett par ganger i året, når hu fekk 100 000 treff på kvart innlegg..

Hu hadde jo vært i verdenstoppen sånn bloggmessigt hu då, og kunne garantert parkert dei her “bloggdronningene” me allerede har her i Norge..

Men, men.. Det e vel ikkje meiningå me ska forstå alt her i verden..

Kanskje har eg totalt misforstått og, det e ikkje godt å sei.. Eg e jo bare ein staut og enkel kar fra landet eg, nett så han i Vinskvetten så lura på om det e “Nåken så passa for han”..

Og som skrive stor T i kjære.. Eller “Tjera vena meg”, så eg stort sett bruka..

Jaja.. Eg syns ivertfall det e mye enklare at andre har truå på meg, enn å ha det sjøl.. Då blir man ikkje så øverraska om man plutselig har rett.. Eller rettare sagt at dei andre tok feil.. På ein måte..

Men nåke rett har man nå gjort, når man har fått i øvekant av 4300 følgerar på Facebook..

Det e eit faktum man ikkje kan sjå bort ifra.. Vil eg tru..

Ha ein strålande Onsdag, Folkens..

;D

Eg har mang ein gang skrevet om kor langt ut av komfortsonå mi, detta blogg greiene har dratt meg.. Eg som hadde tenkt å meir eller mindre ha ein slags anonym blogg.. Ein blogg kor eg gjera ikkje utleverte så mye, at det gjerna kunne enda opp med gjenkjennelse og lignande..

Annonsørinnhold

I butikk: Vårskoene du går for

Om ikkje meir enn fra familie og bekjente, ivertfall.. 

Men for dei så har følgt meg, eller oss øve lengre tid nå.. Så har nok dei fleste fått med seg at det ikkje akkurat har vært nåke suksess.. Først kom Sveiobladet med ein forespørsel om å laga ein koselig sak, så ei stund seinare meldte Haugesunds Avis sin interesse og laga ein kjempefin artikkel..

Og nå…. Nå har jaggu meg Tv Haugaland kommen på banen..

Gud hjølpe meg og herrens hærskare..

Snakka om å sprenga sine egne grenser for komfortsonen, på ein måte.. Ein ting e jo å vær med på ein avis sak, kor man kan be om korrektur lesning og slikt.. Men å sitta i 17:30 panelet denna ukå så komme, meir eller mindre “live” på tv.. Det kan ikkje kallast anna enn å “toppe heile driten”, rett og slett..

Å vær anonym itte det, ska vel gjerna godt gjerast..

Kånå holdt på å få fnatt når eg åpna ein meldingsforespørsel ein kveld her i forrige uka, itte me hadde lagt oss.. Og det va sjølvaste Knut Netland så lurte på om eg kunne tenka meg, å sitta i panelet på 17:30 sendingå..

– Då må du ivertfall kjøpa deg ei ny buksa.. Va det førsta hu sa.. Mens hu rista på hovudet der borte, på andra siå av sengå..

Og la te ett – Herreguuud..

Flokken syns jo bare det va kult.. Fatter’n på tv liksom, kor mange va det så hadde foreldre som va det liksom.. Eldstemann minnast jo sist gang eg va på tv, den gangen eg helst ikkje vil bli minna på.. Når Nrk Rogaland sko intervjua ein yrkessjåfør om tankar rundt tunellbrann..

Og eg nettopp hadde skamklipt meg, og ikkje akkurat syns sjøl eg tok meg så voldsomt godt ut..

Så han meinte jo at detta går nok heilt fint.. Eg hadde jo øvelevd den gangen, så då kom eg nok te å gjør det nå og.. Eg vett ikkje om eg e heilt enige, for eg fikk jo ikkje sova itte eg hadde svara ja.. For eg gjorde jo sjølsagt det.. Sjøl om eg ikkja ana ka eg går te..

Lille meg på lokal tv liksom.. Tjera vena meg.. 

Men eg har nå gjort litt research for sikkerhets skyld, eg tenkte det va best å komma bittelitt forberedt, ivertfall.. Så eg kikka på nåken av programmene så har gått tidligare, på nettsiå te Tv Haugaland.. Og blei vel ikkje nåke mindre avskremt av det, på ein måte..

Det va ett kobbel med veltalande og flinke folk så har vært med tidligare..

Så komme eg då.. Som syns det heilt klart e enklare å formulera seg skriftlig, enn verbalt.. For når man e på tv så kan man ikkje gå på kjøkken å ta seg ein kopp kaffi, smøra seg ei skjeva eller rett og slett gå på do.. Når man står fast i ein setning, og trenge litt tid te å tenka seg om..

Husk å få ett glass vann så du kan lata som du e tørst, når du egentlig leita itte ka du ska sei..

Fikk eg som ett tips av ei så te stadigt e på riksdekkande tv.. Men eg e usikker på om glasset eg får utdelt, gjerna e stort nok.. Og forsåvidt må det som komme inn, og ut igjen.. Så hvis eg har drukket opp ei mugga med vann halveis i sendingå, kan det jo fort bli ein kar så sitte å vrir seg på stolen, i løpet av andre halvdel..

Og tipset te Kånå går lukst te helsikke, som va “Ka enn du gjør, ikkje drit deg ut” ..

Jaja.. Man får væra litt pessimistisk optimist, så går det seg sikkert te.. Det e jo ikkje akkurat som om eg har lagt listå himmelhøgt heller.. Det hadde vært verre om eg hadde blitt invitert fordi eg hadde ein blogg, så gjenspeilte ett slags “perfekt” liv, liksom..

Ein glansbilde blogg så fremma nydelige middager, prikkfrie ungar og ei Kåna så alltid hadde alt på gehør.. 

Då kunne fort fallhøyden blitt stor, om man blei gjennomskua på lokal tv.. Sånn sett kan vel gjerna fallhøyden på min blogg, gjerna bare gå oppover.. På ein måte.. Det e det så e greit med å gjerna bare fortella det som det e, uten filter men med bittelitt krydder..

At man bruke bøttevis med humor og sjølironi som virkemidler, og e nåke reflektert i det man skrive..

Jaja.. Gjort e gjort og spist e spist, på tv ska eg visst uansett.. Så får man bare håpa at eg klara å holda meg i skinnet, og ikkje innfrir Kånå sin største frykt og drite meg totalt ut..

Eg ska visst vær med i panelet te og med torsdag..

Så går det totalt i dass imårå så har eg tross alt 2 dagar ittepå, te å retta på inntrykket, i verste fall.. Om eg ikkje blir ekskludert fra panelet, med ein gang da.. Men det ska vel god gjerast, får eg håpa..

Og sånn avslutningsvis.. Eg e nåke usikker på om eg ska oppfordra eller ikkje te å følga med 17:30 på Tv Haugaland imårå.. Men skitt au.. Det får gå som det går.. Ein ny opplevelse blir det uansett..

Ett realt skritt ut av komfortsonen… 

Igjen… =D

Det e andre påskedag, og eg sitte i sofaen som ein pjuskete hankatt så har vært gjennom 3 verdenskrig.. Kånå e ute med Flokken i det fina været, mens eg sitte nåke småredusert her, med ein kopp kaffi.. Og ikkje vett heilt om eg ska lesa i ei bok, eller skriva ett innlegg..

Jaja, forsåvidt så e formen mye bedre enn den va inatt..

Annonsørinnhold

Stort vårsalg hos Get Inspired: Opptil 70% avslag

Kor eg lå over toalettskålå og tømte magainnholdet i doskålå.. Eg vakna i 3-4 tiå inatt og lå ei stund småkvalmen i sengå, før det bare va å løpa på badet og få det gjort.. Eg e nåke usikker på om det e omgangssjukå, eller bare det faktum at eg trødde innpå 2 chips posar, halvannen liter Cola og ein håndfull med smågodt, før eg la meg..

Eg holde ein knapp på det sista, siå formen absolutt ikkje e på bånn idag.. Ivertfall ikkje sånn man føle seg, dagen derpå itte omgangssjukå.. Kor man ligge totalt tømt for krefter, magainnhold og ikkje e brukande te nåkenting..

For all del, man kan jo ikkje utelukka at nåken har forgifta ett eller anna eg har spist, forsåvidt.. I dissa påskekrim tidene.. Har Kånå f.eks plutselig fått nok av ein nåke i øvekant utleverande bloggar, som og e mann, kjæreste og livspartner..

Har hu rett og slett sett seg lei av at han utlevere sine, hennas og familiens fadeser te heila Norge, i form av ein blogg..

Grøss og gru..

Eller har Tantå te Kånå endelig gjort alvor av truslene sine, om at det plutselig blei funnen ein kjent bloggar flytande i Smedasundet.. Bare fordi eg posta ett “flott” bilde av hu, i ittekant av Kulturhelgå på Aibel, sist sumar…

Men siå eg allerede har lagt ut om hennas plan i tidligare innlegg, så har hu nå endra framgangsmåten hu sko ta meg av dage på.. Så hu ikkje va den opplagde synderen, på ein måte..

Nei forresten, eg trur ikkje det.. Hu ville nok gjort det litt meir sofistikert og utspekulert, vil eg tru.. Enn rottegift eller lignande..

Jaja, teorier og spekulasjoner får me setta te sides.. Formen e ivertfall bedre, mye bedre..

Men ikkje sei det te Kånå, så kan eg kjøra “stakkars mann” kortet litt te idag ..

Gårsdagen bli forresten meir eller mindre tilbringt i Bodå, men ikkje av dei grunnane dåkke sikkert tenke nå.. Ikkje hadde eg gått på ein smell øvefor Kånå, heller ikkje kjørt ein i øvekant ekkel spøk på hu, men rett og slett bare fordi det såg ut som ei slagmark der nede..

Både i Bodå og i Carporten, itte detta prosjektet eg har hatt gåande før og i påsken..

Så dagen i går blei ein fruktbar dag, sånn sett i ett ryddemessigt perspektiv.. Eg gjekk amok der nere og gjorde ein heil hjerta innsats for å få litt styr på ståket.. Papp blei stua ner i bossposer, ett skap demontert og gjort klart te å bli omforma te hyller inne i Bodå.. Og Carporten renska for rot og satt nåkenlunde i system, inne i Bodå..

Eg va rett og slett ganske så fornøyd med meg sjøl, om e sko fått sagt det sjøl.. Og Bodå va endelig beboelig igjen..

Og når kvelden kom, fikk eg jaggu meg funnet fram bokå eg anskaffa meg før påske.. Den som eg sko kosa meg med denna påsken, men ikkje har fått lest ei einaste sida i ennå.. Fordi dagane har gått i ett, med prosjektet i heimen, halvgalne ungar og ett besøk hos bror min i Sandnes..

Sånn sett i ittetid, blir jo ett skred av tanker satt igang igjen.. Når man lese litt i Jo Nesbø si nya bok om Harry Hole..

For i dag morgens har eg endelig fått fortsatt litt på denna krimbokå eg starta på igår kveld, og nye teorier og tankar om motiv og årsaker te den plutseliga sjukå mi dukka opp..

Det e jo litt muntert bedrøvelig at man trekke sånne slutningar, når man får ett uforutsett anfall av omgangssjukå..

Å ha ei Kåna og ett nåkenlunde lykkeligt samliv i fred og harmoni, kan nok sammenlignast med det å gå på tynn is.. Man vett aldri når ballasten blir for stor og isen for tynn, før man går gjennom og har satt igang ett durabeligt haraball av astronomiske proporsjonar..

Og plutselig e motiv listå lika lang som Muren i Kina, og man må bare erkjenna at man e seg sjøl sin verste fiende.. Sånn årsaksmessigt sett i forhold te å beholda harmonien inntakt i heimen.. Det e ikkje alltid lika lett å holda tungå rett i munnen, på familielivets mangfoldige og uransaklige stier..

Og før man vett ordet av det, så smelle det som ett nyttårs fyrverkeri rundt øyrene på deg..

Bare fordi man va litt lausmunna om Kånå sin innsats i heimen, va i øvekant belærande i tonefallet når man diskutere nåke eller rett og slett ikkje har gjort nåke man blei satt te å gjør.. Listå av årsaker te motiv vokse seg raskt te himmels, og man må gå kanossagang lukst i Bodå..

Men, men.. Eg trur ikkje Kånå vil seg sjøl så vondt, eller meg for den slags skyld.. At hu vil ta meg av dage og gjør seg sjøl te aleina-mamma for denna her Flokken vår.. Det finnes faktisk verre ting her i verden, enn ein lausmunna, smått irriterande og i øvekant utleverande mann..

Aleina-Mamma for ein flokk som te tider går både på speed, sukker-rush og andre fenomeniske tilstander, det trur eg ikkje e fristande.. Eller håpa eg da, på ein måte..

Man sette på ein måte hjernen igang i begge retningar, som Jo Nesbø skrive i den nye Harry Hole krimmen.. Når man våkna kvar dag og lura på om man ligge i forkant eller ittekant, akkurat denna dagen.. Og leita bakover itte motiv og framøve itte ein slags utvei..

Når Kånå gjerna e i ett tordnande humør, og man ikkje heilt vett koffår..

Nei.. Eg får vel begynna å virka litt her i heimen.. Kånå tok meg på fersken, når eg satt her og lot fingrande løpa over tastaturet.. Klarte eg å tenka såpassa klart at eg kunne sopa i hop ett blogg innlegg, fikk eg heilt sikkert te å henta Svigerfars tilhengar..

Og stua bosset i fra gårsdagens jobb oppi, så den blei klar te å tømmast ein av dei nærmaste dagane..

Så ha ein strålande siste påskeferie dag, Folkens… Plutselig komme det fleire anekdotiske fortellingar om vår “lett” livlige massebarns famile.. Eg har blitt gjennomskua, og må nok prøva å komma meg på pluss siå igjen..

Typiskt…

=D

Me har vært i Sandnes idag på besøk hos bror min, Kånå hans og hilsa på Sofie, ei nydelige litå tulla på 14 dagar.. Som ein liten bonus va jaggu meg Ulrik der og, den andre bror min og Kånå hans sin sønn på 3 månader..

Annonsørinnhold

I butikk: Vårskoene du går for

Så det blei ein skikkelig babyboom idag, for oss alle trur eg..

Litlajentå va heilt i himmelen, når hu fikk holda den litla tullå.. Og lo så hu grein av Ulrik, når han skoia litt me na..

Så uten å ta i for mye har det meir eller mindre vært ein meget vellykka dag, idag..

Men det va såvidt me kom oss avgårde, sånn egentlig.. For sjølsagt skar det mesta seg, når me sko komma oss ut av dørene.. Me e nødt te å skilla dei to eldste, på ein så lang kjøretur..

Ellers e det vel mulig me hadde gått klin kokos før me hadde kommen te ferjekaien..

Når dei to sette igang bak i der, e det som om ein heidundrande kastanjett symfoni fra ein anna planet sette igang.. Mildt sagt..

Men på ett eller anna mystisk vis, va plutselig begge to i god tro om at de sko sitta bak med Kånå.. Kåna hadde lova Eldstemann plassen, men eg hadde misforstått og sagt te Han i Midten at han sko gjør det..

Hjølpe meg vettu, ka hadde eg sett igang..

Han i Midten va jo i oppløsning for han hadde trudd han sko sitta der, og Eldstemann blei dritsur å nekta og flytta seg..

Han meinte at Han i Midten alltid fikk viljen sin.. I grunnen ikkje ein heilt feil påstand og observasjon, når eg tenkte meg om..

Me e ikkje alltid så flinke te å ta kampen mot Han i Midten, men så e det detta med å velga sine kampar då med denna viljesterke, fryktsomme men og i øvekant følsomme guten..

Man må liksom ha det i baktanke og.. Nåke som ikkje e så lett å selga inn hos Eldstemann igjen, sjøl om han forstår mye meir enn han vil innrømma, te tider..

Men man må jo ta hensyn te hans ønsker innimellom og,.

Det e jaggu meg som å legga ein kabal som nesten aldri går opp, det med å vær foreldre..

Spesielt massebarnsforeldre som oss..

Men.. Te slutt senka roen og stemningen blei nåke meir munter i bilen, der me suste avgårde på highwayen.. Mini’en elska jo og ta ferja og hoia av fryd, når ferjå runda moloen å seig sakte mot kaien..

Og når me kom opp i salongen tok han heilt av, og sprang rundt så ein kalv på vårspretten.. Eg hadde glemt å fylla på mobilabonnementet te Han i Midten, så eg sette meg ner å sko gjør det..

Men.. Eg hadde ikkje meir enn begynt, før Kånå komme med ett mildt desperat leitande blikk opp gjennom gangen.. Tjera vena meg..

Mini’en va sporlaust fordufta, han hadde hatt følge med Eldstemann men i ett ubevokta sekund hadde han stukket av.. Eldstemann va på gråten, Kåna på vei inn i fistel og eg såg Bodå lista seg imot meg..

Eg hadde ein mistanke at detta kom te å slå tebake på meg, på ett eller anna mystisk vis..

Før Litlajentå rope at her va han.. Mini Houdini stod med vinduet ved trappeoppgangen og kikka på bølgene..

Gud hjølpe meg..

Resten av ferjeturen hadde Kånå ett haukablikk på rømningskongen, for sikkerhetsskyld.. Og i samla Flokk rusla med i bilen igjen, når ferjå la te kai..

Nå va det bare sjarmør-etappen igjen, 2 lange tuneller og ein kjapp tur på motorveien, så va me framme..

Joda..

Lika før tunellen på Rennesøy va det full stopp.. Og Kånå, samt resten av bilen fikk ett anfall av kronisk utålmodighet..

Midt i blinken når man allerede har hatt ein nåke strabasiøs start på turen, og stemningen plutselig sank 5 hakk igjen..

Sjølsagt hadde eg og hatt mine små synder idag morgens, og satt nesten te me sko gå, med forrige innlegg.. Og hadde jo ikkje vært på badet å hverken stelt meg eller kledd meg..

Kånå hadde planlagt ett besøk på Kvadrat, før me kjørte te bror min.. Men om me nå måtte stå her i lange tider, begynte det å spøka for planen te Kånå..

Og me vett nok alle kim så hadde vært syndaren då..

Heldigvis va det bare nåken som hadde mista litt søppel i tunellen, så den blei åpna itte 15-20 minutt.. Eg pusta letta ut og bilen suste sørover igjen..

Nåke forsinka, men godt innenfor skjemaet te Kånå.. Resten av kjøreturen gjekk nåkenlunde greit, foruten ein liten Pit stop på Madla.. Me tok den veien siå fleire medlemmer i familien, måtte ha ein liten tur innom “litlahuset” og tømma tanken..

Før me suste videre og ikkje lenge ittepå parkerte utenfor Kvadrat..

Kånå sko bare ha ein liten ting te, så hu sko legga i pakken te Sofie.. Men klok av skade, så tok eg det ikkje for god fisk at det kun blei med det.. Og stålsatte meg for det versta..

Det e som oftast det enklaste, å håpa på det besta men forbereda seg for det versta..

Men, tross alt gikk det jaggu meg ikkje så aller værst.. Litlajentå ska begynna på skulen te høsten, og på Libris hadde de skolesekken hu ønska seg, på tebud..

Snakka om flaks.. Og når Han i Midten visste tendenser te å ha fått nok av kjøpesenter, fikk eg på mesterlig vis losa oss pent ut i bilen igjen..

Sjølsagt ikkje heilt uten mismodige blikk og ytringar fra Kånå, men i sånne tilfeller meina eg det heilt klart e innafor å gjør det eg gjorde..

Då Kånå meir eller mindre e utilregnelig i avgjøringsøyeblikket.. Kjøpesenter kan fort forkludra Kåner’s evne te å ta fornuftige avgjørelsar..

Så eg tok den for na, med stor fare for å havna lukst i Bodå..

Det gikk heldigvis bra, ivertfall så bra så det kunne gått..

Hu va sur heile veien te bror min, så ikkje va meir enn 4-5 minutt fra Kvadrat.. Men smelta som ein isbit midt i Sahara, når hu fikk Sofie i fanget..

Hu fikk detta fårete gliset, et glødande lys i blikket og ein skummel ro øve seg sjøl.. Så eg gjorde det einaste eg følte va riktigt, og gjekk ut i carporten te bror min..

Så stod å grilla.. Det e tross alt påske, og i påsken spise man grillmat..

Om den e tilberedt i ein carport, eller i ei snøhula på fjellet har ingenting og sei.. Smaken e den samme..

Resten av dagen gikk meir eller mindre strykande.. Flokken oppførte seg jaggu meg eksemplarisk, og øve all forventning..

Spesielt Han i Midten, så hadde hatt ett lite anfall dagen før hos foreldrene mine.. Kor me hadde vært invitert på middag..

Turen tebake gikk som ein drøm, uten dei store hendelsane å skriva heim om..

Klok av skade fra turen nedover satte me oss med lekerommet, på veien heim med ferjå.. Så me hadde full kontroll på Mini’en.. Men, lika før ferjå slo te kaien, måtte Eldstemann gå inn på toalettet og høyra om Han i Midten va der..

Me fant han ikkje, men Litlajentå meinte han hadde gått på toalettet..  Og det hadde han, og kom sprettande så ein kenguru på speed, når me gikk i bilen..

På tampen av ein allerede innholdsrik dag, kjørte me innom Svigers.. Kor Flokken fikk gå på Påske-Egg jakt i hagen deiras, te stor suksess og jubel i taket..

Jippi… Masse snop te å kosa seg med, dei siste påskedagene..

Men, men… Det e bare påske ein gang i året.. Så litt må man jo kosa seg og.. Hjølpe meg..

Te slutt.. Så komme det litt bildedryss fra dagens begivenheter..

Fortsatt god påske, Folkens..

=D