Eg vakna idag morgens med Mini’en liggande å snakka med seg sjøl, på eina sidå.. Litlajentå og Kånå på andra sidå, snorkande synkront i kor.. Som to Pandabjørner i sin beste søvn.. Klokkå hadde såvidt tippa halv 8 så for resten av dagens ro og fred, tok eg Mini’en med meg opp i stuå og satte på Barne-tv..

Annonsørinnhold

30 nydelige kjoler til vår- og sommersesongen

Det e nesten som å spisa desserten før hovedretten, når man tar ett sånt valg..

Koffår venta te ittepå når det e det du lika best.. Stå opp før resten av gjengen, miksa i hopa ein kopp kaffi og sitta å nyta roen og freden før resten av “heimen” vakna.. Og langsomt konsumere deg inn i hverdagslivets kjedsommelige gjentakande kvern..

Kvinnfolkå i heimen e uansett nødt te å få skjønnhetssøvnen sin..

Eg og Mini’en fikk ein liten time i ungkars paradiset, før det begynte å bli folksomt i stuå.. Den einaste så mangla te slutt va Kånå, så eg fant ut det va på tide å rusla ner og få droget ut av sengå.. Eg sko jo kjøra på bosset og levera hengaren tebake te Svigerfar..

Men hu hadde kommen meg i forkjøpet og stod allerede på badet..

Så eg ga hu ett kyss på kinnet, trødde oppi skornå og stakk ut dørene før hu forstod ka eg sko.. Ellers hadde eg vel måtta spisa frokost, ta med meg ein eller fleire av Flokkens medlemmer og sikkert gjort nåken andre ting hu hadde planlagt..

Eg fikk heller ta stormen eg forventa når eg kom heim igjen, som ein “angrande” syndar..

Men, det blei aldri nåke storm.. Ikkje i nærleiken eingang, for når eg kom heim så hadde Kånå bestemt seg for å ta ein tur på byen, med dei 2 minste.. Så eg og Han i Midten kunne få litt aleina tid sammen.. Eg trudde nærmast ikkje mine egne øyrer der eg stod, og hadde forventa ein øvehaling, fordi eg forlot na..

Istedet for ett smilande andletet og denna planen hu hadde funnet på her..

På ett av døgnets verste tidspunkt i ein massebarnsfamilie, kor humørvisaren som regel står å dirra på totalt uberegnelighet.. Man vett aldri heilt ka man får på ein lørdag eller søndagsmorgen, i kobbelet av ungar i heimen.. Nå va forsåvidt Eldstemann på overnattingsbesøk hos ein kompis, fra fredag te lørdag..

Så ein mindre å hanska med hadde hu jo hatt..

Men sjølsagt va eg jo enige i denna planen hennas, nåke anna hadde jo vært på grenså te galskap.. Så eg kjørte ned te byen og slapp de av, før eg kjørte heim te Han i Midten igjen.. Han satt og så på ein film og va klar for ein kosedag med Fatter’n, men hadde ikkje peiling på ka han hadde lyst te å finna på.. Ikkje eg heller..

Her satt me altså, to karar med frie tøyler, resten av dagen.. Og hadde ett hav av ting me kunne finna på, men klarte ikkje å bestemma oss..

Det e jaggu meg fortærande og, når man andre ganger forbanne seg øve den litla tiå man har med kvar av dei små.. Men når man endelig får muligheten, så e forslagsminnet formatert.. Men Han i Midten va såre fornøyd med ett tomt hus han, og nøyt stillheten rundt seg.. Det såg ut som han hadde funnet roen i sofaen, så eg lot han vær i fred litt..

Kanskje me kunne gå oss ein tur i byheiena, om litt.. Det e jo bare 150 m fra heimen vår, te man går rett opp i byheiene..

Eg tok å rydda bittelitt, før eg laga meg ein kopp kaffi igjen og fant fram den nya Harry Hole bokå.. Endelig så sko eg få komma litt igang med den, den bokå så eg har gleda meg sånt te å få lest.. Eg formelig elska å lesa krimbøker, spesielt Jo Nesbø sine om Harry Hole..

Jaja, eg lese jo forsåvidt det mesta eg, så lenge det e ett godt driv i det..

Eg har forsåvidt ein forkjærlighet for alt Saabye Christensen gir ut, itte eg starta med ein novelle samling han ga ut når eg va ungdom.. Og itte Beatles va eg solgt, snakka deg om ei tindrande godt skreven bok.. For ikkje så mange år siå leste eg ei bok av Victoria Hislop og, ei så hette Øya..

Ei fantastisk bok man bare ikkje klarte å legga fra seg..

Eg lika å lesa, te Kånå sin store fortvilelse.. For starta eg på ei bok og komme sånn nåkenlunde inn i handlingå, ganske kjapt.. Så e eg meir eller mindre tapt for omgivelsane, te enten bokå e ferdig eller eg ikkje orka meir.. Eg miste all kontakt med omverdenen, krype inn i fantasiens spennande univers og gløyme både tid og sted..

Så idag, har eg og Han i Midten.. Jaja, nå ser eg på klokkå at det faktisk blei igår.. Men me tilbringte dagen i kvar vår ende av sofaen..

Han i Midten kosa seg med film, Xbox’en og ett par turar ut, mens eg satt fortapt ner i Harry Hole’s mørke og dunkle verden.. Istedet for å erobra dagen med all verdens forskjellige utflukter me kunne funnet på.. Men sånn e det av og te.. Man må ikkje finna på så skrekkeligen mye, for å ha ein koselig dag.. Egentlig..

Eg fikk lest ferdig bokå, Han i Midten fikk ein drømmedag han forsåvidt sikkert trengte.. Med litt ro og fred rundt seg..

Jo Nesbø svikta ikkje og ga ein lesar opplevelse av stor kvalitet.. Og man kan ikkje anna enn trekka slutningar om at det sannsynligvis komme ei bok te, itte dei siste sidene va fortært..

Han i Midten e sikkert firkanta i augene..

Men imårå har eg og han store planar om å ha oss ein tur te skogs.. Det va han skjønt enige i han og, itte ett lite tv maraton av skjeldent kaliber.. Te slutt så skrudde han av, heilt av seg sjøl og proklamerte at nå va han lei av heile Xboxen..

Du hendelse..

Man får bare venta te imårå og se om det e hold i påstanden hans..

Eg kjørte inn te Far min igår, for å bytta bakre delen på eksosanlegget te bilen vår.. Me sko egentlig gjort det i påsken, men når me sette igang og sko starta då, fant me ut at me mangla nåke.. Så då utsatte me det litt.. Det e greit å ha alt man trenge, før man demontere nåke og gjør bilen ubrukelig..

Det e forsåvidt ein god regel nr 1, om man ska styra på å skrua litt på bil sjøl..

Annonse Tights.no

SLÅ TIL: Opptil 70 % på treningstøy nå

Skjønt, har man ein ganske ny bil kan man nærmast ikkje skifta olja, luftfilter eller nåke lignande.. For man finne jo ikkje fram, imellom all elektronikk og deksler.. Det e det så e litt greit med å ha ein litt eldre bil då, at man kan gjør litt sjøl.. Og eg har skrudd på bil så lenge eg kan huska..

Og det begynte jo med å hjelpa far min i garasjen..

For han og hadde gamle eldre bilar, i den tiå eg vokste opp.. Alle kjekke ting, som ny bil, video spillar og forsåvidt Pc.. Det kjøpte de når eg og søstår mi hadde flytta ut.. Men, me va vel to utgiftspostar mindre i budsjettet, så då fikk de litt bedre råd..

Men eg likte det.. Å vær med Far min i garasjen..

Der man meir eller mindre møtte på problemer, man ikkje hadde forutsett på forhånd, kvar einaste gang.. Og måtte jobba rundt problemet, og ofta finna alternative løysningar så kunne fungera godt..

– Du må huska å stramma te med “Feeling”.. Sa alltid Far min..

Spesielt den gangen eg vrei av ein bolt i manifoilen.. Og me måtte ringa ekspert telefonen (Onkel min), for og få hjelp.. Han hadde sånn greier te å få restene av bolten ut med, så ordna det seg og..

Også hadde me dei gangene når Far min glemte “Feelingen”, og gjerna ødela nåke.. Då lærte man seg fort nåken nye gloser, man ikkje tok med seg opp på kjøkken te hu Mor, for å sei det mildt.. Men det gjekk stort sett greit.. Foruten dei gangene me mista eller hadde forlagt nåke, og ikkje huska kor..

Detta “syndromet” må heilt klart vær nåke eg har arva itte far min.. Å ikkje finna ting eg nettopp har lagt ein lur plass, for å huska kor den va..

Men, når man ska ha det, så e hjernen tom.. Me hadde ein sånn igår og.. Eg hadde kjøpt nåken nye gummi klosser, så eksosen sko henga på.. Men nå va de sporlaust fordufta inne i garasjen te han Far.. Ikkje ein av dei plassene eg trudde de låg, va de å finna.. Det e totalt håplaust vett dåkke..

Me to e så dårlige på å leita itte ting, at når me e to om å leita itte det samma.. Så har me 50% mindre sjangs, enn om me va aleina..

Men igår fant Far min dei te slutt.. Og der han fant de hadde eg kikka sikkert 3-4 ganger.. Men eg hadde ikkje løfta på dei stroppene så låg der, oppå gummi klossene.. Typiskt..

Ellers, gikk det greit å få resten te.. Ivertfall når me hadde alt me trengte..

Far og sønn på ferde i garasjen igjen.. Eg trur ikkje eg har tall på kor mange bilar me har skrudd på sammen.. Det begynne å bli nåken.. Og eg har ein liten anelse på at denna ikkje blir den siste..

Også får eg satsa på at Kånå e fornøyd, når det ikkje komme ein sur eim av eksos inn i bilen.. Kvar gang hu stoppa i ett kryss..

Det kan man jo ikkje ha nåke av.. Men, hu begynne vel snart å ta knekken å denna bilen og.. Det e alltid ett eller anna hu ikkje lika med den, som f.eks at sentrallåsen av og te går amok.. Og at det då e greit å ha nøkkelen i lommå, og ikkje i svitsen..

Eller baklukå, som man må lukka med litt finesse for å få den skikkelig igjen..

Også den eina skyvedørå som går heilt fint opp, kvar einaste gang eg tar i na.. Men som hu aldri får te å gå opp, og stressa seg opp i 190 kvar gang.. Det e bare å ta det rolig, trykka inn og så gi na ett kraftigt napp.. Så åpna den seg flott kvar gang..

Men, neida.. Eg trur nok Kånå har egla på seg sjelå te denna bilen og, nett så Grand Voyager’en.. Men det kan man jo lika.. For då komme det plutselig nåken nye historiar.. Om Kånå og bilen vår, f.eks..

Pleie ikkje å vær småtteri det.. !!

=D

Fant denna på Facebook siå mi.. Fra før Bloggen va blitt ein realitet.. Litt usikker på om eg nåken gang har lagt den i på bloggen..

Men her e an ivertfall.. Eg satt faktisk å humra høgt her i stuå nå.. =D

Me mannfolk gjør møkje løye… Av og te e det med vilje, nåken gånger pga. mangel på vilje (“jaja, ei øl te skada vel ikkje”) og ein gang i ny og ne så e det rett og slett fordi me ikkje visste bedre…

Men nåken ganger gjør me heilt uforklarlige ting så ikkje nåken sko trudd me kunne funne på av oss sjøl, i det heila tatt….

F.eks på lørdag så satt me i ett lystigt lag og koste oss med reka, øl og goe vin.. Det gjekk forholdsvis fint for seg, så ingen endte opp me blåveis, kutt øve aua ellår andre arbeidsuhell..

Undringen va då stor når naboen sendte ein melding, dagen derpå.. Om at han hadde betalt påmeldingen for oss alle og at me bare kunne overføra tebake te hans konto nr..

Sjå der du, tenkte eg for meg sjøl.. Har endeligen ein av oss tatt mot te seg og meldt oss på ein sånn guttatur? … Lura på om det blir fotballtur te England, mon tro..

Eg velta meg ut av sengå og kikka meg i speilet, hmm.. Såg ut se den gryande carporten øve littlekaren hadde est litt ut, jaja.. Får eta litt mindre ei stund då, sa eg formanande te meg sjøl, før eg tussla opp på kjøkkenet.

Der sto kånå og såg skrekkelegen friske ut, hu hadde hatt vet nok te å tatt tidlig kveld..

Sikkert fordi hu på fredagen ikkje hadde hatt det, hu sko bare øve te naboen på et glass vin og sko ikkje vær seine.. Men kom seilande inn dørå långt på natt, og forlangte både det eina og det andra.. Men falt om som ei løvinna med ei bedøvelses pil i stumpen, med ein gang hu traff madrassen….

Jojo, kansje neste helg..

Kåna hadde diska opp med ein herlige frokost, omelett å greiår.. Eg sette meg ner å heiv innpå.. Eta mindre e jo kje lett når du får så goe mat servert.. Får begynna neste helg.. Typiskt..

 

– Ska du kjøpa deg sånne tights o nå?? .. Seie kånå med ett ertande flir….

Eg kikka på na, har det rabbla heilt for na nå… Eg såg bak meg, nei, det va meg hu snakkte te…

– tights???” svarte eg..

– Ja, nå se dåkke har meldt dåkke på Djupadalten, så må du vel ha treningstøy ?

Eg holdt på å setta omeletten i halsen, tjera vena meg..

– Djupadalten???” datt det ut av meg…

– Ja, å ikkje den littla løypå hellår, det sko vær skikkelige saker, sa dåkke jo igår..

– Skikkelige saker ? sa eg..

– E det ekko her ellår!? .. Sa hu, å durte ner trappå me ei korg me kler..

Eg satt skrekkslagen igjen på kjøkkenet, hendene skalv ein smule, hovet va meir ellår mindre tomt og omeletten låg på tallerken å flirte meg midt i fjeset….

Så slo det inn som ein tsunami…. “Ka i svarten har eg gjort?” tenkte eg, der eg satt i sjokktilstand, mens eg tvinga fram minnene fra det svarta djupet i hjernen, om ka me hadde blitt enige om igår…

Ikkje bare sko me springa Djupadalten, men me sko trena minst 3 ganger i ukå og..

Herregud, eg tenkte på den gangen eg hadde sagt ja te min kjære svoger, om å bli med på ein “liten” sykkeltur.. Kor eg låg strøken i ei veka ittepå, og måtte ha badering unna rævå i lastebilen..

Kånå kom opp igjen å kikka bekymra på meg….

– E du dårlige Frode?  Du ser så bleike ut..

– Nei, nei.. Svara eg spakt…

– Ska du kje ha omeletten din?? , eg lagde an sånn så du lika så godt vettu..  Fortsatte hu…

Eg kikka på den flirande omeletten, så på kånå, så på omeletten igjen…..

Eg kjente tårene pressa på, og brukte min siste viljestyrke te å holda di igjen….

-Jojo.. sikkert bare litt slakke itte igår” sa eg, reiste meg å ga na ein klem før eg gjekk ner i sengå, la meg i fosterstilling og pakka meg unna dynå..

For det va vel bare å innsjå det, midtlivskriså e ett faktum… Eg har gjort nåke eg ikkje trudde i heila mitt liv eg sko gjør.. Så ka aen grunn kunne det vær?

Men hjølpe meg.. Det kunne jo vært verre ting..

Som ein fotballtur te England f.eks..

;D

Så va siste sending over og tross Knut sin invitasjon, så blei det uten Kånå.. Hu hadde aaaaalt for mye så sko gjerast idag, og hadde ikkje tid te å vær med.. Og så va det denna kabalen med å få barnavakt for denna Flokken vår og då.. Så det skorta ikkje på årsaker te at Kånå ikkje kunne vær med.. Men Karin hadde ein heilt aen teori..

Og når man ser nærmare på bildet over fra gårsdagens sending, så kan man jo lura på om hu ikkje va inne på nåke..

For hu Karin meinte beint fram at Kånå va sjalu på na, og at det va heile åraken te avslaget om å stilla opp.. Eg ska ikkje gi Karin fullt medhold, men at kjemien stemte mellom oss to, kunne vel gjerna alle sjå.. Gud bedre meg for ett fyrverkeri av ei dama, så ikkje legge skjul på at livet ska nytast te det fulle.. Det blei ei mye enklare utfordring enn eg trudde, å debutera på tv med den damå ved siden av seg..

Det e ivertfall heilt sikkert..

Eg må bare få sei tusen takk te Knut Netland og TvHaugaland, så ville ha meg med i detta panelet.. Ikkje i mine villaste fantasier, så hadde eg trudd at denna her “bloggkarrieren” sko ta sånne vendingar som detta.. Og det har vært ein spennande og ny opplevelse som forsåvidt har utfordra både det eina og det andra, sånn komfortsone messigt..

Om det frista te gjentakelse e eg fortsatt litt usikker på..

Men eg trur eg ska gjør som Karin bestemte seg for tidligare i livet sitt, nettopp å sei ja te det mesta man blir forespurt, av lignande utfordringar..

Og… Så får eg jo bare håpa at eg ikkje har gått på ein kraftig smell, og at inntrykket te dåkke leserar har forringa seg.. At eg har gjort ein god figur rett og slett.. Eg har ivertfall vært meg sjøl, så får det egentlig bare bli så det blir.. Eg har vel hatt nåken øyeblikk kor eg kom på akkurat det e burde sagt, istedet for det eg sa.. Både under programmet og når me satt heima og så det ittepå..

Men, men skitt au.. Man lærer så lenge man lever.. Og så fikk me jo dessverre ikkje vann, sånn at eg kunne tatt vannglass trikset i bruk heller..

Ei ny grensa e trådd over i min lille komfortsone verden, men eg må sei eg litt engstelige om Karin gjør alvor i sin “trussel” om å ringa Tv2.. Skjønt eg trur gjerna ikkje eg e kvalifisert for å enda opp der ennå, såpassa må ein vel bare innsjå.. Men den damå e jo truande te alt hu, så man ska jo aldri sei aldri..

Tjera vena meg.. Då trur eg gjerna eg hadde fått litt kalde føtter, rett og slett..

Eg trur det får holda med utfordringar for ei stund nå, eg kjenne på både kropp og sjel at det jaggu meg har tatt litt på og.. Men så lenge man har det kjekt, så går det stort sett bra.. Og som igår, så ska eg prøva å legga ut ein link te programmet idag, nederst i detta innlegget..

Men igjen.. Tusen Takk, Knut og TvHaugaland for at eg fikk vær med.. Og ikkje minst, Tusen Hjertelig Takk Karin Berndtsson for ditt smittande humør og sprudlande vesen, så fikk meg te å glemma litt at eg va på tv..

Eg kom heim fra jobb idag, og det gjekk ikkje mangen minuttane før eg innså at joda, det e nok ikkje heilt feil å stikka avgårde igjen snart.. Først traff eg Han i Midten utforbi og han virka nå å vær i godt humør.. Så då tenkte eg at her e det ikkje all verden så skjer idag..

For ein gangs skyld så komme man heim te eit hus i full harmoni..

Men.. Nåken ganger tar man rett, andre ganger feil.. Og idag tok eg meir feil enn eg har gjort på lenge.. Nesten lika mye feil som både eg og Kånå tok, når me tenkte at 4 ungar i Flokken, ikkje kan vær så mye verre enn 3.. Men det va før me blei kjent med Mini’en..

Og Mini’en sitt utømmelige energi lager, den evinneliga klatretrangen, og endalause rekker av spillopper..

For eg hadde ikkje meir enn såvidt lukka opp dørå, før Litlajente smette ut og tok av så ein røyskatt på speed.. Kånå ropa at hu ikkje får lov å gå ut, før hu har spist opp maten og Mini’en står i ein krok og kikka på meg..

– Ed har bæsja pappa.. Seie han..

– For seint.. Ropa eg opp te Kånå, og fortelle na om rømlingen så stakk ut, når eg kom inn..

30 sekund seinare, rauk Han i Midten ut dørene og.. Eg høyrte Kånå nevna nåke om lekser før det dunka velkjent i trappå, lett spinning rundt ganghjørna og ei dør så smalt igjen..

– Du går ikkje ut før du har gjort lekser.. Kauka Kånå der oppe..

– For seint.. Igjen.. Ropa eg opp, nok ein gang..

– Herreguuuud.. Svara Kånå kontant…

Eg fekk skifta på “fjosnissen” så lukta kloakk, og tenkte for meg sjøl.. Det e faktisk verre ting så kan skje enn å havna på tv, man kan komma heim te det eg nettopp har beskrevet ovanføre.. Misforstå meg rett, eg storkosa meg med Kånå og Flokken og man kan jo ikkje anna enn le litt av hverdagsgalskapen innimellom..

Men det va litt greit å vita at om 10-15 minutt, sko eg forlata kaoset..

Og sitta drøsa litt om lokalnyheter, fortella litt om bloggen og egentlig bare prøva å kosa meg litt meir enn igår, i studioet te TvHaugaland.. Og om eg må få sei det sjøl, så føltes det litt bedre idag, enn igår.. Når eg trødde ut av studioet itte sendingå.. Det va ein litt aen stemning blant panelet idag, og Knut Netland va i storform..

Sjøl om han bomma litt i starten, så drog han det fint hjem igjen itte ein liten omstart..

Ny i panelet idag va Simon Næsse så tok føre seg litt om ensomhet i ungdomstiå, og Petter Viksund så fortalte litt om Oktober Rock i Kopervik seinare i år.. Og så va det sjølsagt meg og Karin Berndtsson då, hu der sprudlande damå fra igår.. Eg kan ikkje anna en ta av meg hatten for den damå eg, så strør om seg med positivitet..

Og når de viste klippet fra ein sang konkurranse hu hadde vært med på, og Knut sko ha meg te å gi terningkast blei eg litt satt ut..

Og lirte ut av meg ein 4’er.. Tjera vena meg, hu burde jo fått ein 6’er bare for å ha stilt opp.. Ikkje bare hadde hu stilt opp, men hu stod der å sang som den største selvfølgelighet.. Aldri i verden om eg hadde gjort det, ivertfall ikkje uten nåken hemningsbefriande dråpar av det sterkare slag..

Så sånn sett i ittetid, burde eg jo slått te med toppkarakter.. Sorry Karen.. =D

Ellers så følte eg at eg slappa endå litt meir av idag, kanskje fordi man begynne å bli littegrann varm i trøyå.. Men igjen, eg e sjeleglad at hu Karen e der, og lira ut av seg med historier og kommentarer, så man nesten hiksta av latter.. Den damå e råtøff, det ska hu jaggu meg ha..

Ein åpenhet og ærlighet som e sjelden vare, egentlig..

Og dei 2 andre virka jo som 2 trivelige karar, uten at eg fikk snakka så mye med de.. Jaja, han Simon Næsse slo eg av ein liten prat med før sending, og han virka som ein koselige kar han.. Samfunnsengasjert og trivelig.. Så sånn alt i alt, va det ein virkelig god opplevelse å vær med idag.. Det må eg sei..

Knut Netland i storform, 2 trivelige karar og Karen Berndtsson i sitt ess.. Også meg då, nåke mindre forskremt enn igår, trur eg..

Herlige greier.. =D

Komme det ein link te programmet på TvHaugaland, så oppdatere eg den inn så snart den komme.. Så kan dåkke sikkert trilla terningkast om min opptreden.. =D =D ..

Dei så allerede har sett det, kan jo gjerna begynna allerede.. God Onsdag videre, Folkens..

Eg har mang ein gang skrevet om kor langt ut av komfortsonå mi, detta blogg greiene har dratt meg.. Eg som hadde tenkt å meir eller mindre ha ein slags anonym blogg.. Ein blogg kor eg gjera ikkje utleverte så mye, at det gjerna kunne enda opp med gjenkjennelse og lignande..

Om ikkje meir enn fra familie og bekjente, ivertfall.. 

Men for dei så har følgt meg, eller oss øve lengre tid nå.. Så har nok dei fleste fått med seg at det ikkje akkurat har vært nåke suksess.. Først kom Sveiobladet med ein forespørsel om å laga ein koselig sak, så ei stund seinare meldte Haugesunds Avis sin interesse og laga ein kjempefin artikkel..

Og nå…. Nå har jaggu meg Tv Haugaland kommen på banen..

Gud hjølpe meg og herrens hærskare..

Snakka om å sprenga sine egne grenser for komfortsonen, på ein måte.. Ein ting e jo å vær med på ein avis sak, kor man kan be om korrektur lesning og slikt.. Men å sitta i 17:30 panelet denna ukå så komme, meir eller mindre “live” på tv.. Det kan ikkje kallast anna enn å “toppe heile driten”, rett og slett..

Å vær anonym itte det, ska vel gjerna godt gjerast..

Kånå holdt på å få fnatt når eg åpna ein meldingsforespørsel ein kveld her i forrige uka, itte me hadde lagt oss.. Og det va sjølvaste Knut Netland så lurte på om eg kunne tenka meg, å sitta i panelet på 17:30 sendingå..

– Då må du ivertfall kjøpa deg ei ny buksa.. Va det førsta hu sa.. Mens hu rista på hovudet der borte, på andra siå av sengå..

Og la te ett – Herreguuud..

Flokken syns jo bare det va kult.. Fatter’n på tv liksom, kor mange va det så hadde foreldre som va det liksom.. Eldstemann minnast jo sist gang eg va på tv, den gangen eg helst ikkje vil bli minna på.. Når Nrk Rogaland sko intervjua ein yrkessjåfør om tankar rundt tunellbrann..

Og eg nettopp hadde skamklipt meg, og ikkje akkurat syns sjøl eg tok meg så voldsomt godt ut..

Så han meinte jo at detta går nok heilt fint.. Eg hadde jo øvelevd den gangen, så då kom eg nok te å gjør det nå og.. Eg vett ikkje om eg e heilt enige, for eg fikk jo ikkje sova itte eg hadde svara ja.. For eg gjorde jo sjølsagt det.. Sjøl om eg ikkja ana ka eg går te..

Lille meg på lokal tv liksom.. Tjera vena meg.. 

Men eg har nå gjort litt research for sikkerhets skyld, eg tenkte det va best å komma bittelitt forberedt, ivertfall.. Så eg kikka på nåken av programmene så har gått tidligare, på nettsiå te Tv Haugaland.. Og blei vel ikkje nåke mindre avskremt av det, på ein måte..

Det va ett kobbel med veltalande og flinke folk så har vært med tidligare..

Så komme eg då.. Som syns det heilt klart e enklare å formulera seg skriftlig, enn verbalt.. For når man e på tv så kan man ikkje gå på kjøkken å ta seg ein kopp kaffi, smøra seg ei skjeva eller rett og slett gå på do.. Når man står fast i ein setning, og trenge litt tid te å tenka seg om..

Husk å få ett glass vann så du kan lata som du e tørst, når du egentlig leita itte ka du ska sei..

Fikk eg som ett tips av ei så te stadigt e på riksdekkande tv.. Men eg e usikker på om glasset eg får utdelt, gjerna e stort nok.. Og forsåvidt må det som komme inn, og ut igjen.. Så hvis eg har drukket opp ei mugga med vann halveis i sendingå, kan det jo fort bli ein kar så sitte å vrir seg på stolen, i løpet av andre halvdel..

Og tipset te Kånå går lukst te helsikke, som va “Ka enn du gjør, ikkje drit deg ut” ..

Jaja.. Man får væra litt pessimistisk optimist, så går det seg sikkert te.. Det e jo ikkje akkurat som om eg har lagt listå himmelhøgt heller.. Det hadde vært verre om eg hadde blitt invitert fordi eg hadde ein blogg, så gjenspeilte ett slags “perfekt” liv, liksom..

Ein glansbilde blogg så fremma nydelige middager, prikkfrie ungar og ei Kåna så alltid hadde alt på gehør.. 

Då kunne fort fallhøyden blitt stor, om man blei gjennomskua på lokal tv.. Sånn sett kan vel gjerna fallhøyden på min blogg, gjerna bare gå oppover.. På ein måte.. Det e det så e greit med å gjerna bare fortella det som det e, uten filter men med bittelitt krydder..

At man bruke bøttevis med humor og sjølironi som virkemidler, og e nåke reflektert i det man skrive..

Jaja.. Gjort e gjort og spist e spist, på tv ska eg visst uansett.. Så får man bare håpa at eg klara å holda meg i skinnet, og ikkje innfrir Kånå sin største frykt og drite meg totalt ut..

Eg ska visst vær med i panelet te og med torsdag..

Så går det totalt i dass imårå så har eg tross alt 2 dagar ittepå, te å retta på inntrykket, i verste fall.. Om eg ikkje blir ekskludert fra panelet, med ein gang da.. Men det ska vel god gjerast, får eg håpa..

Og sånn avslutningsvis.. Eg e nåke usikker på om eg ska oppfordra eller ikkje te å følga med 17:30 på Tv Haugaland imårå.. Men skitt au.. Det får gå som det går.. Ein ny opplevelse blir det uansett..

Ett realt skritt ut av komfortsonen… 

Igjen… =D

Det e andre påskedag, og eg sitte i sofaen som ein pjuskete hankatt så har vært gjennom 3 verdenskrig.. Kånå e ute med Flokken i det fina været, mens eg sitte nåke småredusert her, med ein kopp kaffi.. Og ikkje vett heilt om eg ska lesa i ei bok, eller skriva ett innlegg..

Jaja, forsåvidt så e formen mye bedre enn den va inatt..

Kor eg lå over toalettskålå og tømte magainnholdet i doskålå.. Eg vakna i 3-4 tiå inatt og lå ei stund småkvalmen i sengå, før det bare va å løpa på badet og få det gjort.. Eg e nåke usikker på om det e omgangssjukå, eller bare det faktum at eg trødde innpå 2 chips posar, halvannen liter Cola og ein håndfull med smågodt, før eg la meg..

Eg holde ein knapp på det sista, siå formen absolutt ikkje e på bånn idag.. Ivertfall ikkje sånn man føle seg, dagen derpå itte omgangssjukå.. Kor man ligge totalt tømt for krefter, magainnhold og ikkje e brukande te nåkenting..

For all del, man kan jo ikkje utelukka at nåken har forgifta ett eller anna eg har spist, forsåvidt.. I dissa påskekrim tidene.. Har Kånå f.eks plutselig fått nok av ein nåke i øvekant utleverande bloggar, som og e mann, kjæreste og livspartner..

Har hu rett og slett sett seg lei av at han utlevere sine, hennas og familiens fadeser te heila Norge, i form av ein blogg..

Grøss og gru..

Eller har Tantå te Kånå endelig gjort alvor av truslene sine, om at det plutselig blei funnen ein kjent bloggar flytande i Smedasundet.. Bare fordi eg posta ett “flott” bilde av hu, i ittekant av Kulturhelgå på Aibel, sist sumar…

Men siå eg allerede har lagt ut om hennas plan i tidligare innlegg, så har hu nå endra framgangsmåten hu sko ta meg av dage på.. Så hu ikkje va den opplagde synderen, på ein måte..

Nei forresten, eg trur ikkje det.. Hu ville nok gjort det litt meir sofistikert og utspekulert, vil eg tru.. Enn rottegift eller lignande..

Jaja, teorier og spekulasjoner får me setta te sides.. Formen e ivertfall bedre, mye bedre..

Men ikkje sei det te Kånå, så kan eg kjøra “stakkars mann” kortet litt te idag ..

Gårsdagen bli forresten meir eller mindre tilbringt i Bodå, men ikkje av dei grunnane dåkke sikkert tenke nå.. Ikkje hadde eg gått på ein smell øvefor Kånå, heller ikkje kjørt ein i øvekant ekkel spøk på hu, men rett og slett bare fordi det såg ut som ei slagmark der nede..

Både i Bodå og i Carporten, itte detta prosjektet eg har hatt gåande før og i påsken..

Så dagen i går blei ein fruktbar dag, sånn sett i ett ryddemessigt perspektiv.. Eg gjekk amok der nere og gjorde ein heil hjerta innsats for å få litt styr på ståket.. Papp blei stua ner i bossposer, ett skap demontert og gjort klart te å bli omforma te hyller inne i Bodå.. Og Carporten renska for rot og satt nåkenlunde i system, inne i Bodå..

Eg va rett og slett ganske så fornøyd med meg sjøl, om e sko fått sagt det sjøl.. Og Bodå va endelig beboelig igjen..

Og når kvelden kom, fikk eg jaggu meg funnet fram bokå eg anskaffa meg før påske.. Den som eg sko kosa meg med denna påsken, men ikkje har fått lest ei einaste sida i ennå.. Fordi dagane har gått i ett, med prosjektet i heimen, halvgalne ungar og ett besøk hos bror min i Sandnes..

Sånn sett i ittetid, blir jo ett skred av tanker satt igang igjen.. Når man lese litt i Jo Nesbø si nya bok om Harry Hole..

For i dag morgens har eg endelig fått fortsatt litt på denna krimbokå eg starta på igår kveld, og nye teorier og tankar om motiv og årsaker te den plutseliga sjukå mi dukka opp..

Det e jo litt muntert bedrøvelig at man trekke sånne slutningar, når man får ett uforutsett anfall av omgangssjukå..

Å ha ei Kåna og ett nåkenlunde lykkeligt samliv i fred og harmoni, kan nok sammenlignast med det å gå på tynn is.. Man vett aldri når ballasten blir for stor og isen for tynn, før man går gjennom og har satt igang ett durabeligt haraball av astronomiske proporsjonar..

Og plutselig e motiv listå lika lang som Muren i Kina, og man må bare erkjenna at man e seg sjøl sin verste fiende.. Sånn årsaksmessigt sett i forhold te å beholda harmonien inntakt i heimen.. Det e ikkje alltid lika lett å holda tungå rett i munnen, på familielivets mangfoldige og uransaklige stier..

Og før man vett ordet av det, så smelle det som ett nyttårs fyrverkeri rundt øyrene på deg..

Bare fordi man va litt lausmunna om Kånå sin innsats i heimen, va i øvekant belærande i tonefallet når man diskutere nåke eller rett og slett ikkje har gjort nåke man blei satt te å gjør.. Listå av årsaker te motiv vokse seg raskt te himmels, og man må gå kanossagang lukst i Bodå..

Men, men.. Eg trur ikkje Kånå vil seg sjøl så vondt, eller meg for den slags skyld.. At hu vil ta meg av dage og gjør seg sjøl te aleina-mamma for denna her Flokken vår.. Det finnes faktisk verre ting her i verden, enn ein lausmunna, smått irriterande og i øvekant utleverande mann..

Aleina-Mamma for ein flokk som te tider går både på speed, sukker-rush og andre fenomeniske tilstander, det trur eg ikkje e fristande.. Eller håpa eg da, på ein måte..

Man sette på ein måte hjernen igang i begge retningar, som Jo Nesbø skrive i den nye Harry Hole krimmen.. Når man våkna kvar dag og lura på om man ligge i forkant eller ittekant, akkurat denna dagen.. Og leita bakover itte motiv og framøve itte ein slags utvei..

Når Kånå gjerna e i ett tordnande humør, og man ikkje heilt vett koffår..

Nei.. Eg får vel begynna å virka litt her i heimen.. Kånå tok meg på fersken, når eg satt her og lot fingrande løpa over tastaturet.. Klarte eg å tenka såpassa klart at eg kunne sopa i hop ett blogg innlegg, fikk eg heilt sikkert te å henta Svigerfars tilhengar..

Og stua bosset i fra gårsdagens jobb oppi, så den blei klar te å tømmast ein av dei nærmaste dagane..

Så ha ein strålande siste påskeferie dag, Folkens… Plutselig komme det fleire anekdotiske fortellingar om vår “lett” livlige massebarns famile.. Eg har blitt gjennomskua, og må nok prøva å komma meg på pluss siå igjen..

Typiskt…

=D

Det e langfredag idag, og det i aller høyeste grad..!

Mini’en kom hoppande inn te oss i 6 tiå, fant paddå og satt og kikka på den.. Ikkje så lenge ittepå kom Litlajentå og morgenen va komplett.. Nett så den alltid e, enten det e påske eller bare ei vanlig helg.. Det e forsåvidt bedre nå, enn når de va mindre.. Spesielt Mini’en, for han va jo vaksinert mot å ligga i ro, når han va mindre..

Annonse Tights.no

SLÅ TIL: Opptil 70 % på treningstøy nå

Han kom inn, låg gjerna å kosa i 5-7 minutt før han spant rundt i sengå som ei fjellgeit på leit itte mat..

Litlajentå har alltid vært nåke bedre, hu har sovehjarta te Kånå.. Dei to kunne sikkert sove te langt på dag om de hadde fått muligheten.. Men det passa me jo godt på at de ikkje fikk, me andre.. Får væra måte på kor lenge man sove i ein heim full av ungar, så stort sett laga me frokost klokkå 09:00..

Også har me Cowboy frokost i halv sju tiå, me andre.. Chips, melk og kaffi..

Jaja, sjøl om man må tidligt på an med kidsa i heimen, så får man bare gjera det besta ut av det.. Man kan jo prøva å sloss imot, bæra de inn i seng igjen eller be de vær stille om de e inne på vårt rom.. Men av erfaring så e det besta bare å gjør som ingenting, meir eller mindre lata som om du ikkje har lagt merke te de..

Der de gjerna prøve ut nåken c-momenter i turn, eller lignande..

Det e ikkje lett, men då e de som oftast stille ivertfall, der de trur me sove og gjør alt de kan for å ikkje vekka oss.. Samtidigt som de også gjør det motsatta, på ein måte.. Det e nesten som om man ikkje heilt klare å holda latteren inne, når de kviskra og tiska te kvarandre, for å vær stille.. Mens de hoppa som to ville kenguruer i full galopp øve ødemarkå, i sengå vår..

Men, som eg sa.. Det har blitt bedre med årens løp.. Nå kan de faktisk sitta fint i ro og mak, så lenge man har ein fullt opplada Ipad liggande klar på nattbordet.. Så får det heller vær så pedagogisk ukorrekt som det kan bli.. Så lenge me får bittelitt ekstra slumretid, før man må jumpa ut av loppekasså og må underholda Flokken..

Problemet komme ofta når det blir uenighet om ka de ska se på..

Då kan man fort bli vekka ut av søvnens herlige slumretilstand, på ett grusomt vis.. Der man gjerna enda opp med ein knallhard I-pad i skallen, fordi de har hatt drakamp om den.. Men så slapp den eine, og den så fortsatt holdt i den, skyte den rett i pannebrasken som ein katapult.. Og Fatter’n bråvåkna med eit brak, og ende opp med ein Donald kul større enn ett påskeegg..

Eller at de bare enda i ein hardbarka verbal slosskamp, og all kviskring og tisking forsvinne som dugg i plettfritt solskinn.. Og man skvette te himmels av ett helsikkens spetakkel, verre enn ein grisafarm rett før foringstid..

Ja, det e herligt med ungar.. Man føle virkelig at man leve, med ein litt øve gjennomsnittet Flokk i heimen.. Som igår, når Han i Midten hadde vært på liggebesøk hos naboen, og komme heim høg så ein jumbojet på tokt i 40 000 fot.. Uansett kor mye man prøve å snakka te fjotten, så går det rett gjennom.. Heldigvis tok Kånå med seg dei 2 minste litt utpå morgenkvisten, så Han i Midten ikkje hadde nåken å la detta gå utover..

Meg og far min nytta det ikkje å fyra opp..

Men Mini’en og Litlajentå e lett bytte for ein øvetrøtt 9 åring, med beina ein halv meter øve bakken.. Då e han i sitt ess, der han går fra den eine rampastreken itte den andre.. Mens han totalt gir blaffen i all irettesettelse.. Det besta då e forsåvidt å isolera han litt, fra resten av Flokken.. Og avleda han inn på ett eller anna som fenge hans interesse..

For å sei det mildt, sammen e den “trioen” dynamitt.. Men kvar for seg, e de som nåken gull..

Det e jo sinnsykt gøy å klaga sine hoser grønne om kor utslitt man e av dei, innimellom.. Så reise de på ferie te Svigers eller mine foreldre, og komme heim med de aller beste skussmål.. Jaja, ferie og ferie, avlastning vil eg kalla det.. Itte sånne flotte tebakemeldingar, får man ofta ett håp..

Ett håp om at nå.. Nå har de endelig lagt denna trangen te å laga intern strid, te sides.. Og endelig kan fungera sammen i fullkommen harmoni..

Så… Omtrent 2-3 minutt itte våre skaperar har forlatt åstedet, itte å levert ifra seg “gullungane”, så eksplodere Flokken i ein heidundrande kakafoni av innestengt og uforløst trang te å krangla.. Og man som foreldre bare må innsjå at nei, her har absolutt ingenting endra seg.. Mens våre foreldre kjøre heim i god tro, og ikkje heilt forstår ka me klaga oss sånn itte..

Men.. Han i Midten landa te slutt igår, sjøl om flystripå såg ut så ei slagmark itte buklandingen.. Kånå hadde sin fulle hyre med bading, kveldsmat og legging, mens eg rydda itte meg og far min.. Og kvelden blei avslutta med kvar vår iskalde “mannabrus”, ein ny episode av Prison Break mens eg mekka i hop ett innlegg igår kveld og..

Det va på tide å komma seg igang med litt blogging igjen, itte nåken dagar med fravær.. Forsåvidt av gyldige grunnar, sett fra mi sida..

Og nå, har eg faktiskt fått meg ett par koppar kaffi mens eg har skrevet ett nytt.. Flokken har meir eller mindre holdt fred med kvarandre, og igjen så begynne man å få ett lite håp.. Ett håp om at idag så ska alt gli te oss foreldres fordel, Flokken ska oppføra seg og man får ein fredelig og fin Langfredag..

Man må alltid ha ett håp..

=D

Eg tulla litt på jobb tidlig denna ukå, når kundene på rutå mi lurte på om eg ikkje hadde tatt påskeferie ennå.. Jaja, siå eg va å leverte hos de kunne de forsåvidt sjå sjøl, at eg ikkje hadde tatt ferie.. Eg svara jo at eg egentlig va inne i mine siste feriedagar før påske istedet, for eg va fullt klar øve ka så lå å venta i horisonten..

Og ikkje minst, e eg usikker på om 5-6 dagar heima med Kånå og Flokken, kan karaktiserast som”ferie” ..

Annonse Tights.no

SLÅ TIL: Opptil 70 % på treningstøy nå

For og vær heilt ærlig, så va det alt anna enn nåken rolige feriedagar så lå å venta på meg i påsken.. Bloggen har inngått ein ny samarbeids avtale, og me har blitt sponsa av ein spennande bedrift.. Så litt seinare i påsken komme det nok ein full “reportasje” om akkurat detta.. For produktet eg ska fronta her på bloggen, kom te byen i forrige uka og måtte hentast før påske..

Ei fantastisk strålande timing i forhold te at Kånå går og hinka på krykker.. Rett og slett..

Så forrige uka, helgå som gjekk og forsåvidt denna ukå, så har eg sprunget i mellom jobb, ta meg av kidsa og Kånå, for så å jobba te langt på kveld med detta produktet.. Og nå idag, itte ein strabasiøs dag sammen med Far min, så har me ferdigstilt greiå.. Så gled dåkke folkens, te ett heidundrande samarbeids innlegg litt seinare i påsken..

Sluttresultatet blei kanon bra, og Kånå e mildt sagt fornøyd..

Og eg e totalt utslitt, mentalt utlada og nåke småpjuskete, itte dei her 2 ukenes utskeielser.. Derfor har det dessverre blitt smått med innlegg, den her perioden.. Eg må nesten trekka ein liten sammenligning med Far min, og når han nekta å stoppa bilen på ein ferietur, fordi eg måtte tissa..

Han va kommen i siget, og ville ikkje ødelegga drivet på doningen vår..

Eg komme sjøl fra ein stor familie med mange søsken, 5 søsken va me for å vær heilt presis.. Derfor hadde Far min gått te anskaffelse av ein Peugeot 505 – 78 mod, med rattgir, lilla farge og 7 seter.. Definitivt ikkje den vakraste bilen i verden, men på midten av 80-Tallet bugna det ikkje akkurat over av dugande biler te massebarnsfamilier..

Flebruksbiler som man kalla de nåtildags, og som nærmast komme i alle former og merker.. Til og med Porsche har vel produsert ein..

Den brukte 10 og ett halvt minutt, fra 0 te 80, om man hadde ein lang nedover bakke tilgjengelig.. Bråka som ett uvær, men va forholdsvis god å kjøra.. Og akkurat når Far min hadde tippa toppen på Haukeli, itte ein liten Pit Stop midt i siste bakken.. Fordi den kokte så ei fullstappa krabbegryta..

Så nekta altså far min å stoppa fordi han va i seget.. Ufattelig vanskelig å akseptera den gangen som 15-16 åring, men fullt forståelig nå seinare i voksen alder..

Sånn e det litt med blogging og.. Når man har kommet i siget og har ein god kreativ periode, så kommer innleggene som perler på ei snor.. Men stoppa man opp, e sliten både fysisk og mentalt og ikkje akkurat e motivert.. Så e det ufattelig tøft å komma igang igjen.. Omtrent som Far min og Peugeot’en, så aldri stoppa uten ein lang bakke foran seg, med campingvognå på slep..

Eg komme aldri te å glømma den turen der..

Men.. Nå e eg meir eller mindre ferdige med denna kraftanstrengelsen det har vært, for Kånå har så smått begynt å gå igjen.. Eg e ikkje heilt aleina om alt husarbeidet, og prosjektet her i heimen e meir eller mindre ferdig.. Jaja, eg har fortsatt ein del ting så ska gjerast i påsken, men langt i fra så omfattande som detta andra prosjektet har vært..

Som ikkje kunne passa verre inn sånn timingmessig, sett i forhold te operasjonen te Kånå, jobb og mitt ansvar i forhold te husarbeid..

Så nå håpa eg det blir litt meir tid te å oppdatera bloggen, om våre påskesprell, hverdagslige utfordringar og andre pussige episodar herifra..

Og her komme ein litt forsinka, men ivertfall ein god Påske helsing, fra alle oss her i heimen..

Ha ein strålande Påske, Folkens.. Om dåkke e på fjellet, i syden eller bare nyte nåken fredelige dagar heima.. Det viktigaste e å ha det kjekt med familien, uansett kor man tilbringe denna høytidå..

Kos dåkke gløgg ihjel, til og med..

=D

Ein gang me hadde selskap her heima, så fant eg kaffi kannå og skjenka litt opp i koppen te Svigerfar.. Det va jo tomt og man vil jo ikkje ha ein gretten Svigerfar, fordi man ikkje fulgte med.. Men akkurat denna gangen, kunne eg lika så godt latt vær.. For som nevnt i tidligare innlegg, e Svigerfar full av ablegøyer..

Så han takka fint for kaffien, kan man sei.. Om eg minnast rett gjekk dialogen nåke som detta..

Annonsørinnhold

20 bestselgere som garanterer nytelse

– Ska du ha litt kaffi ? .. Spurte eg høflig..

– Ja, takk.. Nei, du e nå flinke og du Frode.. svara Svigerfar..

– Jojo, takk for det du.. Repliserte eg, sånn passe småfornøyd..

– Jaa, du hadde blitt ett godt Kåne emne te ein homo.. Svara den gjøken, småhumrande.. Endå meir fornøyd enn meg..

Men.. For tiå så føle eg gjerna det rett og slett e ett passande sitat.. For aldri før har eg vært meir irriterte på jakker så ligge å slenge i gangen, sko så flyte overalt og leker strødd rundomkringfallera.. Man føle te tider man bor i ett krigsområde, kor folk har sluppet alt de har i nevane og sprunget for livet..

Igår tok eg til og med Han i Midten i å spenna fottøyet av seg, omtrent i 100% kopi av Nils sin metode, i Mot i Brøstet.. Hardt og rett i veggen, fra 2 m avstand..

Hjølpe meg..

Også rommene deiras.. Herreguuud.. Litlajentå må vær Olympisk Mester i rot, mildt sagt.. Te tider kan man knapt gå tørrskodd på gulvet hennas, og det e bokstavlig talt.. Eg nappa te meg ett sengatøy hu hadde brukt te teppe, når hu og jentene i gatå hadde lekt piknik på rommet hennas..

Så vannspruten stod opp itte veggen.. Hu hadde hatt vann oppi leke kjørlene sine, så eg trudde va tomme..

Mini’en e nåke flinkare, han lika å ha litt meir orden han.. Sånn sett går det stort sett fort å rydda der, det e som regel ein sort ting så ska opp i ein lekekasse.. Men hos Litlajentå e det eit mangfold av små ting, så høyre te dukkehus, babyborn dukkå og alle Barbie dukkene.. Foruten ein million andre nips og naps ting, så hu samla på..

På kjøkkenet e det ingen av de så klara å flytta tallerkenen, fra bordet te vasken på kjøkkenbenken.. Te min store ergrelse..

Og klær.. Hjølpe meg.. Vett ikkje om eg tør å begynna på det ein gang, for når eg begynte å rydda i alt så låg henslengt rundtomkring.. Så va over 50% mitt eget, mens resten va fordelt på dei her herlige små.. Spesielt Han i Midten, så mista klær overalt.. Nåke flaut å finna ut at man på nåken områder, e sin egens verste fiende..

Men eg spinne rett og slett rundt i heimen så ei vaskedama på speed, nett så hu gamla damå i filmen Alle elsker Mary.. Hu så får ein Crack-drops i Martini’en sin, og løfta sofaen som om den va av isopor når hu støvsuge.. Mens Kånå vekselsvis ligge på sofaen, eller vralta rundt på krykkene øve gulvet på jakt itte nåke hu kan gjør..

For Kånå e forferdelig dårlig på å vær mildt handicappet.. Hu klara ikkje å sitta i ro.. Men, forsåvidt e det vel nærmast umuligt og..

Med ein Flokk på stereroider sånn rotemessigt, mat så må lagast og husarbeid som må gjerast.. Så denna posten her, den får rett og slett bli ein hyllest te alle mødre i heimane rundtomkring i verden.. For om eg gjerna kunne vært ett godt Kåne-Emne te ein homo, rekke eg bare dåkke Kåner te knærnå, uansett..

For gudhjølpe meg, og herrens hærskare..

At det va mye å styra med i heimen te ein Flokk med ungar, hadde eg jo forsåvidt ein liten anelse om.. Men at det sko vær så inni granskauen mye å ta fatt i, for ett brukbart homo Kåne-emne, det hadde eg aldri forestilt meg.. Og at nåke man har rydda for bare nåken timer siå, plutselig ligge strødd utover gulvet igjen..

Det e jaggu meg mildt sagt demotiverande.. Tjera vena meg..

Nei.. Itte denna kne operasjonen te Kånå.. Har eg jaggu meg fått ett nåke meir nyansert blikk, på kor mye så blir gjort her i heimen.. Av dåkke Kåner.. Og tenk deg dei så e aleina om alt detta da, dei så gjerna aldri har hjelp eller avlastning te å få orden på heimen, kidsa og husarbeidet.. Kudos te dei.. Mildt sagt.. Nærmare Superwoman enn dei, trur eg ikkja man kan komma

Eller Superpappa, te aleinapappa’ene.. Det finnes jo nåken av dei og..

Men sånn uansett.. Dåkke Kåner e jaggu meg goe.. Super goe.. Alle sammen av dåkke..

Hilsen ett mildt sagt utslitt, småpsykotisk og mentalt utlada homo Kåne-Emne.. Så har prøvd å styra ståket i bare 5-6 dagar..

=D =D =D