Kånå ville ha Taco og bilen vår står hos bror min i byen.. Så kim så måtte ut på ein liten sykkeltur te Kiwi og handla kjøttdeig, lefser og salat.. Det va meg..
Men, ka gjør man ikkje for Kånå…
Om detta va ei gjennomtenkt greia e eg litt meir usikker på.. Me hadde tross alt vært på galeien igår.. Meir eller mindre..
På vei ner te Kiwi’en gjekk det strålande, då va det jo bare nerøvebakke.. Heim turen va verre… Mye verre..
Og te alle se ikkje har vært ute og sykla på ei stund, og plutseligt får ett innfall av at detta har de lyst å foreviga på ett bilde… Så vil eg anbefala å stoppa, for å ta bilde…
Nåke ringeklokkå på sykkelen min, heilt sikkert e enige i… Og kneet mitt…
Men eg fekk ein fin blomst te pynt på styret da, itte ein liten digresjon i utmarkå… Foruten ett ømt kne, ei oppskrapt ringeklokka og ein smule såra stolthet.. Gjekk det bra..
Det viktigaste va heilt klart, at ingen såg meg…
På heimturen, hadde eg vært såpassa framsynt at eg hadde planlagt ein liten pit stop.. Eg e vel forsåvidt klar øve mine begrensningar, mine helsemessige begrensningar..
Spesielt siden det va dagen derpå og..
Så når eg parkerte sykkelen, på dette godt planlagde stedet… Og fant fram Cola Zero boksen eg sko kosa meg med, va gleden stor… Når eg fant ut at den lå igjen, utenfor Kiwi’en…
Fortærande og, der hadde eg gleda meg i den laaanga motebakken, te å kosa meg med denna boksen før den sista, versta og brattaste bakken…
Jaja… Men me hadde det skoi igår da… Ivertfall Kånå.. Eg kom aldri heilt i “form”, for eg va nåke sleten itte ein langtur te Egersund, på jobb…
Eg hadde egentlig ikkje gjort annet enn å kjøra ein trekasse te Egersund… Bytta innholdet, se kunden gjorde sjøl.. For så og kjøra heim igjen… Men man blir faktisk sleten av å sitta og konsentrera seg, mil etter mil…
Så eg fekk bare ikkje opp dampen igår…
Men det gjorde sikkert ingenting… Det va nok av andre så ikkje hadde problemer med det…
Og den eine itte den andre ville absolutt væra med på denna her “berømte” bloggen… =D
” Kom igjen då Frode, ta bilde av oss då… Kom det i fra nesten alle kanter.. Fra familie og venner rundt bordet…
Og eg knipsa nå ett par og, man vett aldri når man får ett inspirerande øyeblikk.. Og då e det gjerna greit å ha ett bilde så passa, te å illustrera situasjonen…
Og så blir det jo ein del, så aldri komme te å bli publisert.. Siå den andre parten eg har tatt bilde av, gjerna ikkje kommer heilt godt ut av det… Ja, rett og slett ett litt uheldigt bilde…
F.eks dei her……
Tantå te Kånå, heilt klart miljøskadd fra jobb… Med maen Svein Thomas… (Pleie forsåvidt å vær omvendt, egentlig)
Ellår Hugo “PrisonBreak” Wee… Så meinte an ligna på han i PrisonBreak her… Ikkje vett eg heilt kim i PrisonBreak an meinte .. Men men..
Åsså har man jo datterå te Tantå te Kånå, Benedicte… Te venstre her, og venninnå te høyre.. Jaja, va jo ikkje heilt gale det da..
For all del, må jo ta med meg sjøl og… I ein ikkje altfor god kameravinkel… Eller kanskje man bare må innsjå at man må begynna å trena litt… Starta forsåvidt idag, med sykkelturen te Kiwi..
Kånå e jo strålande, som alltid..
Svein Thomas, maen te Tantå te Kånå igjen… Eg har ett te og, men det fekk eg ikkje lov te å bruka.. Fra mye seinare på kvelden, ja, heilt te slutt.. Egentlig..
Kånå te Hovedattraksjonen og det stora trakkplasteret te heila festivasen, Vidar Stueland.. Jaja, hu Borgny kom nå absolutt ikkje gale i fra det… Va gjerna verre med Svigermor og svigerinnå mi, te høyre der… =D ..
Min kjære svoger, bror te Kånå… Så såg ut se han hadde drukket 15 Red Bull på styrten i går…. Heilt i fyr og flamme vettu… Galnaste eg har sett…
Høydepunktet va når an hoppa opp på benken for å dansa, og fekk beskjed av svigerfar om å komma seg ner… Men i beste lya far sin stil, sjølsagt ikkje gjorde det… Men når ein vakt på størrelse med HeMan kom, med ett mildt sagt strengt ansikt… Og kommanderte han ner, gjekk det fort..
Godt og sjå at svigerfar egentlig ikkje har nåke meir kustus på flokken sin, enn eg har.. =D
Nei, det e ikkje alt man kan publisera… Heilt klart… Men gud kor kjekt me har det, på denna årliga tradisjonelle festen, på fritids senteret te Aibel…
Nå e det snart avgårde og ut på galeien igjen..
Så får me satsa på at storformen sitte i sikringsboksen idag…
Kjekt blir det uansett… Og det e som i fjor , og årå før… Fantastisk artister så tar seg av Pause Underholdningen…
Når Vidar e nødt te å ha seg litt styrkedrikk og menga seg med “Fansen”, som den publikumsvennlige artisten han e…
Som eg tenkte meg, va bare kveldsturen eg fekk innvilga med bror min her ein kveld, bare ein sånn lokkepremie. Nett som sånne skrapelodd du liksom vinne på i syden….
Den skikkelige premien fekk eg når eg kom heim fra jobb igår …
” DU må på Obs å handla” !!! … Va det førsta Kånå lirte ut av seg, når eg trødde inn dørå…
Wow!! … Eg begynte nesten å grina av glede, eg måtte rett og slett setta meg ner i trappå, og bare la det synka inn…
Men, som den staute karen eg e, tørka eg gledestårene og begynte å manna meg opp, itte nåke minuttar.. Årsaken te at eg måtte ta handleturen aleina, va jo fordi Kånå hadde vrikka foten i helgå…
Eg satte meg i bilen utstyrt med handlelista, Coop kort og ein god dose med sjøltillit..
Detta ska gå fint…
Den følelsen forsvant 5 minutt itte eg hadde entra inngangsportalen te hel..te, gubbevaremegvel..
Ikkje bare e det nåken “få” år siden eg har vært på Obs å handla aleina, men jiiiisus.. Eg vett jo ikkje kor nåke e meir jo.
Itte alt detta ungar hadde ploppa fram, så hadde me blitt “enige” om at Kånå sko ta seg av handlingå.
“Jaja”… tenkte eg, det kan vel ikkje vær så gale
Men, det var det.
Og ein av utfordringen va handle listå skrevet av mi “Kjære” Kåna. Den va nok skreven med omhu, og eg tippa hu satt heima og lo godt, når hu forfatta den.
For ikkje bare va den lika lang som Ringenes Herre bokå, men skreven i hytt og pine.
Og der kunne nok nåken tenkt at jo, detta e nok bare tilfeldigt.
Men ikkje eg….
Her snakke me om ei høyst erfaren dama som har vært ute å shoppa ein vinterdag før.
Akkurat som eg har lært meg at det du ska ha først av lastebilen, det sette du ikkje innerst i bilen.. Slik at man må flytta på alt for å komma te det..
Så der gikk eg, i jungelen av matvarer, shampoo og truseinnlegg å surra som ett forvirra ekorn på speed og leita … Frem og tebake, opp og ner..
På ett punkt, passerte eg den samma damå for femte gang, i nærheten av ein kjølar med ost, handlelistå va klistra under nasen, men når eg kikka opp, fikk eg ett blikk ..
Det va ett sånt medlidenhets blikk som man får, når man gjerna har mista nåken nære, ser pårørande på tv itte ein eller aen naturkatastrofe ellår f.eks når svigermor ringe på…
Då gikk eg å betalte..
Kjørte him, bar inn varene..
Og når “Demonenes Presterinne” med ett triumferande blikk, spurte koss det hadde gått.
Hehe… Unnskyld… For at eg ler før eg egentlig har skrevet nåke man gjerna kunne ledd av… Men igår skjedde det nåke eg egentlig har lovt Kånå, å ikkje skriva om…
Så sjølsagt ska eg respektera det… Litt integritet har eg nå..
Men idag så åpenbarte det seg ein mulighet, te ein liten “practical joke” igjen… Det e ei stund siå sist nå, egentlig… Så i sammen med Flokken, fyrte me igang…
For Kånå sko ut med bosset… Og mye kan jo skje f.eks når man går ut med bosset , sånn heilt hypotetisk.. Man kan bli øverraska av ei kraftige regnbyga, treffa på ein veps ellår i verste fall…. Så kan man f.eks bli jaga av ei svære bikkja…
Og det e jo ikkje nåke hyggeligt, om man e redde for hundar…
Heilt hypotetisk altså… Eg seie ikkje at det va det eg har lova Kånå å ikkje skriva om… Men det går mye turfolk med hundar forbi her, så eg syns liksom det e ett plausibelt eksempel å bruka…
På ein måte…
Men hu gjekk nå ut med bosset… Og tenk om hu f. eks sa te oss andre her heima, før hu gjekk ut idag … Eg seie ikkje at det va det hu sa… Men f.eks så kunne hu sagt det…
“Jaja… Får håpa eg ikkje blir jaga av ein hund idag og då…. Med eit smånervøst tonefall…
Så kunne eg f. eks beroliga na, og sagt at det går nok heilt fint… Ka e oddsen for at det skjer 2 dagar på rad… Liksom…
Hvis det sånn hypotetisk sett, va det så skjedde igår…
Så mens hu jogga lett rundt huset og te bosskassane…. Spurta eg, Mini’en, Han i Midten og Litlajentå inn på rommet te Mini’en… Siå hu må passera rommet hans på veien tebake…
Eg hadde nemlig fått ein hypotetisk god ide…
Me åpna forsiktigt vinduet på gløtt, og venta te Kånå gjekk øve singelen… På vei i retur fra bosset igjen..
Og akkurat når hu passere…. Så hoppa me opp …
Og bjeffa så høgt me kan…. Heile gjengen…
Kånå spratt 10 metår te himmels… Og skreik så om fanden va i helane på na….
Eg og Flokken datt om på golvet i latterkrampe…
Før Kånå kom trampande inn …. Sint som 1000 Lemen’ar på pilgrimstur….
Altså… sånn heilt hypotetisk altså….
=D =D =D
Øhh… Va ikkje akkurat varmt … Her ute i Bodå, ikveld…
Ikkje itte Mini’en, Han i Midten ellår Litlajentå … Neida.. Dei va her… Eldstemann og..
Men itte dei nye rulleskonå te Han i Midten..
Sånne så me trålte halva Danmark itte, men ikkje fant… Jaja, forsåvidt så fant me, men det va ikkje akkurat nåke billigare enn heima… Hellår dyrare..
Men når me kom heim fra Danmark fant Kånå nåken på Extra Leker, te kanon pris… Nærmast halv pris av alle me hadde funne te nå…
Men nå va de altså fordufta, rett og slett forsvunne i lausa luftå…
Eg såg de seinast igår kveld når eg hanka inn Mini’en før leggetid… Då lå de på rommmet te Han i Midten, nedenfor sengå hans… Mens me sette igang denna her leiteaksjonen, la både eg og Kånå merke te at det egentlig ikkje va løye me sleit med å finna nåke her i huset..
For det såg ut så 20 villsvin på flukt, hadde løpt rundtomkringfallera i huset… Det va rot over alt… Hadde våre respektive skaperar kommen uanmeldt på besøk idag, hadde de regelrett blitt sjokkert…
Altså, me e vant med litt rot me, for all del… Det e nærmast umuligt å ha ett “Stepford Wives” hus, kor alt e dandert, rydda og vaska itte alle kunstens regler… Med Flokken i hus..
I beste fall, kan me oppnå ett noenlunde striggla “Flintstone” heim, med litt matrester her og der…
Men detta va i øvekant, stuå va invandert av Litlajentå sine dukker, dukkeklær, dukkevogner, dukkesko, dukkebadekar, dukkeditt og dukkedatt… Det såg ikkje ut.. Kossen i alle dager me ikkje har lagt merke te detta før, det e for meg ei gåta…
Men både eg og Kånå har vært noe redusert itte “ferie’en” … Så me har vel bare lukka augene litt, og sluppet det litt for langt.. Og litt etter litt, har det bare endt opp med ett rotehus uten like…
Så samkjørt med leiteaksjonen itte Han i Midten sine nye sko, blei operasjon rydding og satt igang.. Kånå tok 1 etasjen, eg tok loftet…
Tjera vena meg… Loftstuå tør eg nesten ikkje beskriva kossen såg ut…
Det fina golvet våras, så me e så kry av, gjekk det ikkje an å sjå.. Det va bedekt med racerbanedeler, x-box figurar te Disney Infinity spillet, lego og Popcorn….
Han i Midten sitt rom såg heller ikkje ut… Me gjekk amok både eg og eigaren av rommet, og fekk noenlunde orden på det… Men fant fortsatt ikkje skonå, der inne…
Eldstemann hadde lukta luntå og rydda før eg kom inn, så der såg det ikkje halvgale ut… Trengtes kun litt støvsuging…
Litlajentå sitt rom derimot…. Det va dønn strøkent… Ikkje ei leka på golvet, det mesta lå fint der det sko vær og i sengå satt prinsesså og flirte lurt…
Det sedvanliga Jack Nicholson fliret sitt…
Og det va ingen tvil om at her va det nåke muffens på gang… Eg klarte bare ikkje setta fingen på ka det va… Eg tenkte for meg sjøl, at det e jo ikkje løye det e strøkent her, for alt hu har av leker e jo nere i stuå…
Eg åpna klesskapet for å legga inn ein kjole eg hadde funnet i trappå…
Og ett snøras av leker, klær og krimskrams traff meg midt i fleisen, og slo meg rett i golvet… Litlajentå føyk se ei pil ut av rommet og ner trappå… Her va muffens’en ja… Ingen tvil om det…
Eg gravde meg ut og rydda på nåke bedre vis, Kånå kom opp med dukkene og alt dilldallet så høyrte te …
Og te slutt så det respektabelt ut der og…
2 etasjer peist øve av to foreldre så for ein gangs skyld va samkjørt… Barnarom, 2 stuer, bad og kjøkken meir eller mindre på stell…
Men fortsatt hadde me ikkje sett snurten av dei berømte skonå…
Eg kom på at Mini’en hadde blitt i øvekant fornærma, når han ikkje fekk lov å prøva de, dagen før… Så eg spurte han om detta va nåke han kunna ha nåke med å gjera…
” Pappa, ed ikke tatt Landår sko… Neeeei… Svara han…
Han har begynt med å bekrefta ellår avkrefta ting sjøl, i enden av setningar… F.eks når han har høyrt rykter om at han ska legga seg… Går han og seie “Maxi ikke legga seg… Neeeei… “…
Elår når han ska ha lørdags snop… “Maxi få noooop… Jaaaaa.. ” .. Med ett passande tonefall, alt itte ka han vil oppnå..
Men han hadde heller ingenting med forsvinningsnummeret å gjør, tydligvis… Ellår hadde han det.. ?
Han såg nåke luren ut, der han svinsa rundt og liksom sko hjelpa oss… Litlajentå e håplaus å finna ut om hu har nåke lureri på gang… Hu har detta her lura fliret sitt om kjeften, uansett om hu har gjort fantaskap ellår ikkje..
Eldstemann har ikkje vært heima, så han kan ivertfall ikkje ha gjømt de…
Han i Midten e skråsikker på at me har hatt tjuvar på besøk… Kor Mini’en sporenstreks løpe på rommet å finne håndjernå og politi tingene sine…
“Maxi fanga tuvane…. Jaaaa… Seie han i bestemt tonefall …
Men eg har ikkje nåke tru på at de bare hadde stjålet skonå te Han i Midten, om me hadde blitt utsatt for tjuveri… Så me slo nå det i fra oss…
Te slutt ga me opp…. De va som sunket i jordå… Men huset va nå rydda, og ein nye husregel innført.. Absolutt null leker tillat i stuå.. Så får me se kor lenge det holde…
Han i Midten va mildt sagt fortvila, og sjølsagt forstod me det..
Men ka i alle dager sko me gjera… Me kan jo ikkje trylla de fram heller…
Kånå gjekk unna trappå for å nappa ut ei eska med bøkene mine… Eg hadde endelig fått lov te å setta de inn i bokhyllene..
Så hu egentlig hadde tenkt og ha pynteting i…
Og der, bak om eskå, der låg rulleskoene… Heilt inne i hjørna, med veggen…
Ein liten tasse va kjapt ute med ein forsvarande uttalelse… Litt for kjapp… Egentlig…
” Ed ikke pøva skoene…. Maxi ikke gjemt de…. Neeeei… Mens heila fjeset hans sa nåke heilt aent…
Det formeligt lyste både av tonefall og ansiktet, at detta va hans verk… Sannsynligvis, har han prøvd de, syns de va kjekke og gjemt de for å prøva de meir seinare…
At han har glemt ut kor han har gjemt de, e og ein plausibel forklaring… Når man vett kim Fatter’n hans e…
Så te slutt blei det ein lykklig kveld for heile sulamitten .. Og Han i Midten strålte så ei sol, og va superfornøyd med ein vellykka leiteaksjon..
Nå e leggetid…
Så eg får vel trø te med litt leggehjelp…
Å huttemin tu kor herligt det ska bli å få de i seng i kveld…
Eg stod opp idag morgens og lista meg ut på badet… Eg kjente det regelrett kribla i kropp, sjel og sinn… Tannpussen gjekk som ein lek, ein kattavask i ansiktet ittepå og tanken blei tømt…
Eg sko på jobb…
Hjernen hadde nærmast slått seg inn på ett sånt euforisk nivå..
Itte “ferie” med Kånå og Flokken e det ikkje te å legga skjul på at litt aleina tid i lastebilen, det e omtrent som å ta sjelå ut av kroppen og legga an inn i ein sånn velvære kuppel…
Man sitte aleina bak rattet og kan tenka på ka man vil… Uten å bli avbrutt av ei ilter men stort sett kjekk Kåna, ville men i grunnen snille barn ellår andre utfordringar man møte på når man feriere med familien …
Det e som å ha friminutt nesten… Ting får synka inn, fordøyast og man sitte gjerna og humra og ler litt for seg sjøl, mens man tenke på all galskapen se har foregått sista vekå…
F.eks når me stod i kø på ferjekaien i Hirtshals og venta på karusell fergå… Og plutselig smelle ein bil inn i rævå på den foran, i raden ved siå av oss… Ein forfjamsa sjåfør ramla ut, men heldigvis kjente de kvarandre…
Så ikkje heilt stabile ut nåken av de.. Der de sikkert fordelte “smuglargods” mellom bilane sine ittepå
Ellår plutselig så tar man seg sjøl i å tenka på absolutt ingenting…
Ett lite øyeblikk kor alt e skrudd av, og heile prosessoren blir restarta… Det har hendt innimellom på vei te jobb, at eg plutselig passere et kjent punkt på rutå… For så å vri hjernen og tenka tebake, på kossen i helsikke eg havna her…
Akkurat så man har kjørt på autopilot i nåken kilometer, mens man har vært “slått av”… Men sansynligvis har bare operativ systemet hatt seg ein liten opprenskning, ein slags opprydning i registeret.. Får eg håpa…
Ellers må eg gjerna bestilla time hos doktor.. Trur eg…
Idag har eg og Mini’en vært heima aleina… Kånå tok med seg Litlajentå på date te byen, mens me slabbedaska oss heima.. Hu sko henta dei 2 me mista hos Svigers igår, og kosa seg litt med Litlajentå..
Og det e ikkje tull ein gang… Me har ikkje gjort nåkenting, foruten å parkert i sofaen med beinå på bordet og sett “Paw Patrol” på repeat… Med ett lite avbrekk med Jake og sjørøverane…
Og det har vært heilt nydelig…
Gutta’s egen slabbedask dag… Ingen se har bestemt ka me har måtta gjør, spist det med ville… Frokost blanding med masse sukker, fordi me hadde ikkje melk… Me vurderte ei stund å ha Fun Light på.. Men me slo det fra oss…
Me har lekt litt, tenkte me sko ut og… Men der va det full storm og et regnvær uten like, så det gidda me ikkje… Så då gjekk me heller og la oss litt… Ein liten Cowboy strekk midt i dagen, rett og slett… Det e viktigt å kvila ut itte å ha bedrevet knallhard slabbedasking…
Lagde oss middag, knekkebrød med brunost… Fordi me ikkje hadde nåke aent… Kånå e og handla nå…
Før me kjørte nok ett maraton med “Paw Patrol” … Trur snart me kan an utenat, både eg og Mini’en… Jaja, eg fekk skrevet ferdig referatet fra den strabasiøse fergeturen heim da… Den tok jo heilt av … Satt rett i sikringsboksen den.. =D
Kånå ringte i 6 tiå å lurte på om det gjekk bra, siå hu ikkje hadde høyrt nåke… Me svara ikkje på førsta anropet, for då hadde me putekrig…
Men me tok det andra.. Me e ikkje heilt idiotar, sjøl om me har Gutta’s Dag… Ei ilter Kåna/mamma se begynne å ana ugler i mosen trenge me jo ikkje legga opp te..
Te kvelds blei det ein herlige nyinnkjøpt Haribo pose fra Taxfree’en… Siden brødet me hadde tatt opp ikkje va tint ennå… Eg trur me tok det opp for seint.. Det trenge gjerna litt meir enn ein halvtime på tinast opp… Kånå sa me kunne brukt Mikroen, men det hadde heilt sikkert gått te helsikke…
Så knekkbrød med Haribo Speilegg på, gjekk ner på høykant… Mini’en såg litt forsiktigt på meg.. Og lurte på om detta her va heilt itte bokå… Men på “slabbedaskenes” dag, kan me gjør ka man vil…
Nå sove trollet, og eg ska snart samme veien kjenne eg…
Me har hatt ei fantastisk uka i Danmark, på Dansommer sitt hus i Stauning. Lika utenfor Ringkøbing. Ett moderne koselig hus i landlige omgivelsar. Men alle feriar har ein ende, og me va kommen te våras. Huset blei nedvaska, rydda og forlatt like over klokka 10 på lørdag.. Grand Voyager’en sette snuten mot Dansommer’s sitt service kontor for nøkkel innlevering.
Den har forresten levert varene så det holde, med god komfort, lite feilslag og vært stabilt oppegåande heile ferien … Om man ser bort i fra at en tredjedel av eksosanlegget ligger igjen lika utenfor Legoland …
Kånå hadde i beste Kåne stil oppgradert Legoland bilettane våre når me va der. Som e godt dokumentert i forrige innlegg om Legoland.. Så eg ska ikkje rippa for mye opp i Legoland tur nr 2. Den blei omtrent som den første … Bare med ein god del mindre stress … Både fordi Legoland hadde spist litt mindre turistar denna dagen, og fordi me tross alt hadde spunnet gjennom mye av det Flokken hadde hatt lyst te …
Så det gjekk i grunnen øverraskande greit.. Sjølsagt smalt det litt rundt øyrene våras, men me hadde god kontroll …
” Men, når klokkå nærma seg seks, rusla me fornøyd ut porten av detta monsteret av ein fornøylsespark og snudde snuten nordover og heimat …
Planen va å ha ein liten pitstop på McDonalds i nærheten av Århus, å hamstra litt middag der, før me hasta videre te innsjekk ca klokkå halv elleve i Hirtshals, med avgang ein time seinare … Me låg godt foran skjema når me rulla inn på McDonalds, bestillte middag mens Flokken stakk i lekerommet … Maten kom på bordet og me satt og kosa oss skikkelig, når ein melding tikka inn på mobilen min..
Grunnet dårlige værforhold er Fjordline forsinket, avgang utsatt til med en time … Innsjekk senest midnatt …
Kånå sette opp ett forskrekka ansikt …
– Dårlige værforhold ?? … Gjentok Kånå, itte eg hadde informert hu … – Uff, nei nå begynne eg å grua meg litt … Fortsatte hu …
Jaja, tenkte eg og kikka på Storm sine værsider, der va det meldt 8-16 m/s … Så det kunne jo ikkje vær så gale … Alt fra lett bris te lett kuling det, sånn omtrent … Turen nordover fortsatte itte middagen va fortært, nå med litt blanda følelsar i bilen … Men me satsa på det besta, Kånå gikk amok på mobilen, og oppdaterte seg på Yr.no … Der meldte de om bedre tilstander øve Skagerak, enn Storm.no … Så roen senka seg nå forsåvidt i bilen …
Kånå sin forfjamselse øve den dårlige nyheten såg ut te å ha forsvunnet, der hu tok ein Bøgvall Kai i Dag Schreiner sin skikkelse, som og hadde sjekka været når han sko på slektsstevne, ein gang …
– Eg sjekka jo været både på Tv2 og Nrk, og valgte jo sjølsagt været på Nrk. Der meldte de jo mye bedre vær enn Tv2 … Herreeeeguuuud … Eg e jo ikkje heilt idiot heller … Sa han Bøgvall i den sketsjen … Eg syntes eg kjente Kånå litt igjen, akkurat der og då, men eg sa ingenting, så lenge Kånå fant roen fikk det væra som det va … Idioti eller ikkje …
” Grand Voyager’en slukte mil som den reinaste globertrotteren og Flokken begynte å ta kveld, ein itte ein … Med tonane fra Mini’en sin nye favoritt Dvd rullande på dvd skjermen i taket … Pow Patrol …
Me ankom Hirtshals i god tid og rulla opp foran billett lukå … Eg leverte reisedokumentene og fikk boardingpasset tebake …
– Skulle der være nogle søsyge tabletter til rejsen over ?? Seie damen i lukå, når hu levere boardingpasset …
– Sjøsyke tablettar … E det så gale da ?? Spør eg, mens eg høyrte at Kånå spissa øyrene …
– Jeg kan stærkt anbefale det ja, det er lidt hård sø på rejsen over ... Svara denna danske damen …
Kånå slapp ut ett fortvila hikst … Mens eg tok i mot tabletter te dei som kunne få … Og kjørte mot rad nr 11 … Flokken begynte å våkna te når bilen plutselig stod i ro … Kånå satt bare å kikka apatisk rett fram … Eg fant frem mobilen og sjekka forholdå, Storm meldte nå om endå litt meir vind … Sterk Kuling, minst … Det kom ett nytt fortvila hikst i fra passajer setet igjen …
Før Kånå vakna te liv og fløy inn på mobilen sin, og Google gikk lika varm som solå ein nydelig sumardag …
Kånå søkte på alt hu kunne finna om Fjordline og dårlig vær … Nåke som i mine auger forsåvidt e som å kasta bensin på bålet, men ka kunne man liksom gjør, i køen stod me og heim ville me … Trudde eg … For nå hadde Kånå sjekka avganger seinare i vekå, og ledige campinghytter i nærleiken … Tjera vena meg …
Men itte litt intens leiting på nett og ein sjekk på værsidene, fant hu ut at det sko bare bli verre i dagane som kom … Idag, eller inatt va den dagen det va meldt minst vind … Så tanken på fleire dagar i Danmark, slo hu raskt i fra seg … Color Line va fullbooka både inatt og imårå … Og hadde kosta 2000 høvdingar ekstra om me sko hatt booka om te tirsdag, så med vårt budsjett, hadde det vært uaktuelt uansett …
Men for all del, Kånå ska ha for å sjekka alle mulighetar … Eg la ut ein liten status på Facebook siå te bloggen, og ein av tebakemeldingane fikk Kånå te å nærmast gå i fistel …
– Fjord 1 … Lykke til … Det blir ein herlige eim inne i båten når det begynne å bølga … Stekt pølse blanda med oppkast mens personalet går rundt med spyposer og Mariekjeks … Skreiv ein kjekk lesar … Kånå sank sammen i fortvilelse, der borte i passasjersetet … Eg måtte nesten le litt. Snakka deg om å ta sorgene på forskudd … Mens eg tenkte videre at det gjerna va lika godt …
Så blir det gjerna ikkje så gale alikavel … Når Kånå har skrudd opp fortvilelsen såpassa som hu hadde gjort nå … Som oftast, når man har lest og høyrt om nåke i forveien og begynne å grua seg , så blir det ikkje så gale alikavel … Fordi man danne seg ett forvrengt bilde av kor gale det kan komma te å bli…
F.eks når man ska te tannlegen … Den versta tiå e jo dagane i forveien og ikkje minst dei minuttane på venteværelset … Så går man plutselig ut i lykkelige omstendigheter, itte endt tannlegebesøk. Ett Besøk som ikkje va i nærleiken av den opplevelsen man hadde skapt for seg sjøl, på forhånd …
” Men … Eg har sagt det før. Noen ganger her i livet tar man rett, andre ganger tar man feil … Og ikkje siden me tok avgjørelsen om å få fjerdemann … Med tankane om at fire barn, umulig kan bli så mye verre, enn det å ha tre … Har me vel tatt så mye feil …
Ellår eg tatt feil da … Kånå fikk jo forsåvidt rett … For ferden over Skagerak starta roligt, dei første 15 minuttane … Før det reinaste ragnarokk sette igang … Det va nesten som om Fjordline hadde fått med seg at me ikkje rakk øve Berg og Dalbanen i Legoland … Der båten føyk opp og ner, sidelengs og tebake, i ett ubeskrivelig kakafoni av bevegelse … Mens det regelmessig smalt og rista i heila skipet …
Eg har opplevd mye på båtfronten, med seilas te Newcastle i Desember, heim fra Danacup i lett storm og ikkje minst alle turane med far min i barndommen, med ein liten gavlabåt i all slags vær …
Ja, til og med den gamle Utsira båten har eg tatt, i ett Februar vær fra ein anna verden … Så båtvant e eg …
Men detta va i øvekant .. For all del, eg blei hverken sjøsyk, redd eller engstelig for eg trur ikkje de hadde satt ut på ferden øve Skagerak, om det hadde vært farligt … Men Gudhjølpe meg og Herrens trofaste Hærskare … Folk lå strødd overalt … Eimen av spya og stekte pølser kom, akkurat som lesaren hadde spådd, mens Kånå forbante dei i kiosken som rusla rundt og tilbydde Mariekjeks …
” Ka i helsikke e vitsen med å steika pølser nå da!! … Gulpa hu fram i mellom bølgetoppane … Eg prøvde å spør ka me sko ha i Taxfreen, men hu kikka bare dumt på meg …
Eg såg på blikket at her va det best å ikkje spør igjen … Så eg spurte jo sjølsagt om hu ville ha sånn kartong med Mojito som hu lika så godt, og dei der posene med M&M’s sjokolade …
Eg sprang før det smalt … Flokken hadde heldigvis slokna med ei gang, og sov som nåken engler uten å få med seg “Karusellen” fra helv..e…
Eg sjangla opp i Taxfree’en som va meir eller mindre folketom, mens eg skreva øve nåken tyskerar som lå å gispa nett som fisk på land, lika ved lekerommet … Augene deiras rulla i takt med bølgene, og ansiktsfargen hadde skifta fra normal te eit slags gråskjær med ein dasj grønt i seg …
Det regjerte nesten ein slags uvirkelig stillhet ombord … Bare avbrutt av knitrande spyposar, gulpande mennesker og klirringen fra flaskene i Taxfree’en …
Kor eg i nærmast ensom majestet rusla rundt og kikka på sortimentet … Jaja, eg traff ein kar som stod med hyllå fullt av Haribo posar, han hadde og detta fargespillet i andletet, som tyskerene borte ved lekerommet … Han tok opp ein pose, kikka litt på den før han slengte den tebake … Han skar plutselig ei merksnodig grimasa, før han spurta ut av Taxfree’en …
Båten tok ett hopp te venstre og ute i gangen gjekk det galt … Fyren smalt i veggen med ett smell og tapetserte reklameplakaten med kveldsmaten …
Det kom noen fra kiosken å skrapte han ned av veggen igjen, før de la han i stabilt sideleie på gulvet, sammen med nåken spyposar og tyskerne som allerede hadde kapitulert … Eg kikka videre, men klarte ikkje å bestemma meg … Så eg gikk å satte meg igjen, fant frem litt chips og ein cola boks … Kånå lå i stabilt sideleie i stolen sin, men såg nå frisk ut itte forholdene.
” Eg trur det va meir den ubehagelige komforten enn sjøsykå så hadde tatt hu … Hu kikka opp på skjermen som viste kor langt me va kommen, og sukka så bedrøvelig som bare ei utslått Kåna kan …
– E me ikkje kommen lengre ? Sa hu, meir bekreftande enn spørrande …
– E sikkert snart øve det versta nå, vil eg tru … Prøvde eg å sei beroligende …
– Hold kjeft … Du sa jo det sikkert ikkje va så gale og du … Før me kjørte ombord … Kvapp Kånå tebake …
Eg tok Chips’en og Cola boksen med meg lengre bak. Man va på det punktet kor man ikkje tøye strikken lengre nå. Dei fleste mannfolk klare å sjå det itte ett langt samliv, men klare alikavel å passera det, som oftast … Men denna gangen tok eg te vet. Det hende eg har det og, litt vet. Og ikkje bare forstand. Ellår forsinka forstand. Sånn som man får ittepå, når man komme på ka man burde gjort foran … Liksom …
Og eg e egentlig glad eg gjekk litt bak, for lika ittepå snudde skipet mot vest. Båten hadde gått i ganske så nordlige kurs heilt te nå, mest sannsynlig for å unngå den verste sjøen … Men ein eller aen gang, va man jo nødt te å sikta seg inn mot Kristiansand …
Skipet slingra kraftigt når de la om kursen, mest sidelengs, før skjermen te slutt viste ein nordvestlig kurs … Det smalt ein gang i baugen og heila skipet rista … Så gikk det noen sekund kor det va rimelig rolig, før det smalt igjen … Men, ikkje så hardt nå … Så, smalt det skikkelig te og man kunne formeligt sjå kossen heila skipet bukta seg sidelengs, nesten som ein slange itte det hadde truffet bølgå …
Det knaka og knekte, servisene riste som klapperslanger opp i kafe’en … Eg såg skalpen te Kånå gikk i vinkel, sammen med resten av raden hu satt på … Og det blei gispa og sukka i ett unisont kor …
Då sette de ner farten … Man høyrte motorduren sank betraktelig, og me gikk øve te å meir følga bølgene enn å kjøra rett gjennom de … Der ifra og inn, roa det seg litt … Det va ein liten halvtime med litt hopp og sprell, før me traff roligare farvann …
Eg hadde satt meg med Kånå igjen, og nå pusta hu letta ut … Eg trur egentlig aldri eg har sett hu sånn før … Men det va som hu sa …
– Nå vett eg gjerna litt meir om kossen du har det når me flyr …
For eg kan ikkje fordra å fly … Det e det versta eg vett … Så eg vett godt kossen Kånå har hatt det, under denna famøse overfarten … For all del …
Me hadde nesten hatt samme flaksen som på vei ned te Danmark, og stod parkert lika ved dørå inn te passajerområdet … Så me kom oss raskt i bilen når me nærma oss land, og dørå te bildekket blei åpna …
Ein heilt fantastisk Danmarks tur va over …
Med ett regelrett smell … I beste Jeg Gikk Bare i Boden en Tur stil … Sånn egentlig … Og I all ettertid, så har Kånå lagt ned ett sterkt veto mot denna lille katamaranen te Fjordline, i all overskuelig fremtid …
Sko me te Danmark igjen, så fikk me rett og slett kjøra om Sverige …
I dag har me vært på Blåvand Badeland, så ligge ved Hvidbjerg Strand Feriesenter… Et absolutt paradis for barnefamilier og eg kan ikkje få fullrost denna plassen nok……
Dansommer har fleire feriehus i detta området, f.eks detta her som ligge bare ein liten spasertur fra anlegget, eller sjekk andre her… [su_button url=”http://www.dansommer.no/danmark/vesterhavet?utm_source=fattern&utm_medium=blog&utm_campaign=fattern2016-no” target=”blank” style=”3d” center=”yes” radius=”round” rel=”nofollow”]Feriehus i Vesterhavet[/su_button]
Me sjekka litt på nettet om lokale badeland, då veret har vært nåke ustabilt… Med regn om morgenen, 20 grader og sol midt på dagen men så gjerna kald trekk og overskyet til kvelds…
Ivertfall dei siste dagane…
Det va nåken badeland så lå nærmare, siå det va ein liten times kjøretur te Hvidbjerg Strand Feriesenter… Men for og sei det mildt, kjøreturen va verdt kvart ett minutt…
Det e ikkje nåke enormt badeland, men ivertfall når me va der idag va det hverken øvebefolka eller masete…
Prisen va heller ikkje avskrekkande for oss se kom utenfra, og for folk som bor på området trur eg det va inkludert i prisen… Garderobene va reine og fine, med meget god standard…
Sjølva anlegget va og godt vedlikeholdt med fleire sklier og rutsjebaner… Det va og 2 barnabasseng for det minste..
Hjølpe meg, detta blei jo reinaste reklame innlegget, men eg kan ikkje få fullrost denna plassen nok.. Rett og slett…
Me va der i 3-4 timar, men det føltes ikkje sånn… Tiden føyk av gårde mens me koste oss glugg ihjel, spesielt Mini’en…
Han tok heilt av, som vanligt..
Men at han sko vær såpassa fryktlaus se her, det hadde eg ikkje i mine villaste fantasier drømt om… Han føyk rundt se ett prosjektil, og sko prøva alt…
Først va han nåke reservert i den skliå på bilde ovanføre, kor han rutsja aleina… Men så itte å ha sjekka forholdene litt, rutsja han ner i stadigt større fart.. Både eg og Kånå sto bare å måpte av rabbagasten så storkoste seg …
An hadde nesten ikkje tid te å bada sånn så andre på hans alder gjorde, der de satt i barnabassenget å plaska… Neeeida, han føyk rundt se ein sel i paradis.. Når me ga beskjed om at han ikkje hadde lov å springa der inne, slo han øve i nåke galopp lignande gange…
Denna stora skliå tok eg og han sikkert 10-15 ganger, og han jubla av hysterisk glede kvar einaste gang… Til og med dei andre så va der å bada, begynte å humra og le litt av denna øve gjønåsnittet ivrige krabaten…
Heilt på toppen av skliå e der ei dør, inn der va inngangen te ei aen sklia se munna ut ett godt nivå lavare enn detta bassenget… Og i dei første svingane va det bekmørkt, før det kom litt belysning lengre ner..
Den tenkte eg at han ikkje turte å ta…
Men så fikk han med seg at Eldstemann gjekk inn der, istede for å ta den blå på bilde over… Og sjølsagt sko Mini’en inn der…
I hullet te høyre kom me ut, om me gjekk inn dørå på toppen av den blå…
Denna skliå va mye lengre enn den andra, og man fikk ein god del meir fart inni der… Og det va som nevnt, bekmørkt i begynnelsen…
Men om det stoppa Mini’en så får dåkke tru om igjen… Han kommanderte meg inn dørå og inn i skliå, uten et snev av frykt, tvil om beslutningen ellår lignande..
Sko Eldstemann så sko han.. Ferdig snakka….
Tjera vena meg… Eg visste jo ikkje om eg turte sjøl eingang… Syns liksom det e greit å prøva det aleina ivertfall, før eg gjerna må ha han på fanget… Men å snu å gå ner, eller hoppe i den blå skliå va uaktuellt… Mini’en sko inn i detta skumla hålet av ei sklia… Kvart fiber i kroppen hans stritta imot, når eg hadde littegrann tvil.. Og prøvde å snu…
Så te slutt va det jo bare å la det stå te…
Det fekk gå så det gjekk… Enten så øvelevde me, eller ikkje… Det va sikkert nåken så fekk fiska oss opp igjen, alikavel…
Så me sette utfor…. Itte me hadde fått grønt lys…
Å du hildrande du for ein fart me fekk …. Det kittla i marg og bein, Mini’en skrålte av fryd på ferden nerøve i røyret… Me tok svingane så nåken fullblods Bobsled førare, langt oppe i siå på røyret..
Nå går det te helsikke tenkte eg…
Men me sklei fint ner igjen… Bare for å bli slengt opp te venstre i neste sving… Farten auka, Mini’en skreik…
Ellår va det meg ?? …
Plutseligt va me tom for røyr, og smalt ner i grottebassenget med ett plask uten like… Eg gjekk te bånns, mens eg pinnholdt Mini’en øve hovudet på meg…
Eg fekk kommen meg opp i periskop dybde, og fekk bassengvannet ut og luft inn… Eg tenkte nå e det gjort… Nå har eg skremt livskiten av Mini’en sånn at me aldri får han oppi ett basseng meir…
Eg fekk snudd an mot meg…
Det synet så møtte meg va ubetaleligt… Han formelig strålte av fryd, og hylte “Meir… Meir pappa… Det va sempegøy… !! ” …
Eg trudde hverken mine egne auger og øyrer… Eldstemann holdt på å drukna av latterkrampe… Eg fekk fiska han opp og geleida han te trygt farvann… Eg sette Mini’en på trappå, for å få pusta litt ut itte denna påkjenningen….
Det sko eg ikkje gjort… Eg snudde meg såvidt vekk fra Mini’en, og slapp aldri armen hans… Men han klarte å vri seg ut av, og kasta seg ut i bassenget…
Den guten e ikkje rektige… Han svømte så ein hund, bokstavelig talt.. Sjølsagt hadde han armringar, men han oppførte seg så ein fisk i vannet…
Absolutt null niks frykt for vannet… Sånn så dei 3 eldste har hatt… Ein fornuftig,sunn og god frykt… For all del, Litlajentå, har gjerna fått litt for mye av denna frykten… Men med detta vannmonsteret Mini’en e, passa det heilt greit…
Hu veik ikkje 10 cm fra Kånå, eingang…
Så om det va denna opplevelsen med Mini’en, så tok heilt av… Va det som gjorde at detta bare blei ein super ittemiddag på ett kanon kjekt bade anlegg.. Det trur eg ikkje…
Men det hjalp nok litt på…
Me storkoste oss ivertfall kvart eit sekund på Hvidebjerg Strand Feriepark… Og for alle som e i området og lura på om det e verdt ett besøk… Så slapp heilt av, og ta ein tur på besøk… For oss ivertfall, med kidsa i Flokken fra 3 – 11 va detta bare perfekt…
Ikkje for stort te at man mista øvesikten, men heller ikkje for lite sånn at det blei kjedelig for dei største i Flokken…
Det får bli dagens skryt… Te ein enstemming dom fra Flokken, at detta va det kjekkaste med hadde funnet på te nå i ferien ..
Ha ein fantastisk fredagskveld… Imårå e heimreise dag, og nok ein dag i Legoland…
Kjære gud i himmelen, Gi meg styrke te morgendagen… =D =D =D
