Som eg tenkte meg, va bare kveldsturen eg fekk innvilga med bror min her ein kveld, bare ein sånn lokkepremie. Nett som sånne skrapelodd du liksom vinne på i syden….
Den skikkelige premien fekk eg når eg kom heim fra jobb igår …
” DU må på Obs å handla” !!! … Va det førsta Kånå lirte ut av seg, når eg trødde inn dørå…
Wow!! … Eg begynte nesten å grina av glede, eg måtte rett og slett setta meg ner i trappå, og bare la det synka inn…
Men, som den staute karen eg e, tørka eg gledestårene og begynte å manna meg opp, itte nåke minuttar.. Årsaken te at eg måtte ta handleturen aleina, va jo fordi Kånå hadde vrikka foten i helgå…
Eg satte meg i bilen utstyrt med handlelista, Coop kort og ein god dose med sjøltillit..
Detta ska gå fint…
Den følelsen forsvant 5 minutt itte eg hadde entra inngangsportalen te hel..te, gubbevaremegvel..
Ikkje bare e det nåken “få” år siden eg har vært på Obs å handla aleina, men jiiiisus.. Eg vett jo ikkje kor nåke e meir jo.
Itte alt detta ungar hadde ploppa fram, så hadde me blitt “enige” om at Kånå sko ta seg av handlingå.
“Jaja”… tenkte eg, det kan vel ikkje vær så gale
Men, det var det.
Og ein av utfordringen va handle listå skrevet av mi “Kjære” Kåna. Den va nok skreven med omhu, og eg tippa hu satt heima og lo godt, når hu forfatta den.
For ikkje bare va den lika lang som Ringenes Herre bokå, men skreven i hytt og pine.
Og der kunne nok nåken tenkt at jo, detta e nok bare tilfeldigt.
Men ikkje eg….
Her snakke me om ei høyst erfaren dama som har vært ute å shoppa ein vinterdag før.
Akkurat som eg har lært meg at det du ska ha først av lastebilen, det sette du ikkje innerst i bilen.. Slik at man må flytta på alt for å komma te det..
Så der gikk eg, i jungelen av matvarer, shampoo og truseinnlegg å surra som ett forvirra ekorn på speed og leita … Frem og tebake, opp og ner..
På ett punkt, passerte eg den samma damå for femte gang, i nærheten av ein kjølar med ost, handlelistå va klistra under nasen, men når eg kikka opp, fikk eg ett blikk ..
Det va ett sånt medlidenhets blikk som man får, når man gjerna har mista nåken nære, ser pårørande på tv itte ein eller aen naturkatastrofe ellår f.eks når svigermor ringe på…
Då gikk eg å betalte..
Kjørte him, bar inn varene..
Og når “Demonenes Presterinne” med ett triumferande blikk, spurte koss det hadde gått.
Hehe… Unnskyld… For at eg ler før eg egentlig har skrevet nåke man gjerna kunne ledd av… Men igår skjedde det nåke eg egentlig har lovt Kånå, å ikkje skriva om…
Så sjølsagt ska eg respektera det… Litt integritet har eg nå..
Men idag så åpenbarte det seg ein mulighet, te ein liten “practical joke” igjen… Det e ei stund siå sist nå, egentlig… Så i sammen med Flokken, fyrte me igang…
For Kånå sko ut med bosset… Og mye kan jo skje f.eks når man går ut med bosset , sånn heilt hypotetisk.. Man kan bli øverraska av ei kraftige regnbyga, treffa på ein veps ellår i verste fall…. Så kan man f.eks bli jaga av ei svære bikkja…
Og det e jo ikkje nåke hyggeligt, om man e redde for hundar…
Heilt hypotetisk altså… Eg seie ikkje at det va det eg har lova Kånå å ikkje skriva om… Men det går mye turfolk med hundar forbi her, så eg syns liksom det e ett plausibelt eksempel å bruka…
På ein måte…
Men hu gjekk nå ut med bosset… Og tenk om hu f. eks sa te oss andre her heima, før hu gjekk ut idag … Eg seie ikkje at det va det hu sa… Men f.eks så kunne hu sagt det…
“Jaja… Får håpa eg ikkje blir jaga av ein hund idag og då…. Med eit smånervøst tonefall…
Så kunne eg f. eks beroliga na, og sagt at det går nok heilt fint… Ka e oddsen for at det skjer 2 dagar på rad… Liksom…
Hvis det sånn hypotetisk sett, va det så skjedde igår…
Så mens hu jogga lett rundt huset og te bosskassane…. Spurta eg, Mini’en, Han i Midten og Litlajentå inn på rommet te Mini’en… Siå hu må passera rommet hans på veien tebake…
Eg hadde nemlig fått ein hypotetisk god ide…
Me åpna forsiktigt vinduet på gløtt, og venta te Kånå gjekk øve singelen… På vei i retur fra bosset igjen..
Og akkurat når hu passere…. Så hoppa me opp …
Og bjeffa så høgt me kan…. Heile gjengen…
Kånå spratt 10 metår te himmels… Og skreik så om fanden va i helane på na….
Eg og Flokken datt om på golvet i latterkrampe…
Før Kånå kom trampande inn …. Sint som 1000 Lemen’ar på pilgrimstur….
Altså… sånn heilt hypotetisk altså….
=D =D =D
Øhh… Va ikkje akkurat varmt … Her ute i Bodå, ikveld…
Ikkje itte Mini’en, Han i Midten ellår Litlajentå … Neida.. Dei va her… Eldstemann og..
Men itte dei nye rulleskonå te Han i Midten..
Sånne så me trålte halva Danmark itte, men ikkje fant… Jaja, forsåvidt så fant me, men det va ikkje akkurat nåke billigare enn heima… Hellår dyrare..
Men når me kom heim fra Danmark fant Kånå nåken på Extra Leker, te kanon pris… Nærmast halv pris av alle me hadde funne te nå…
Men nå va de altså fordufta, rett og slett forsvunne i lausa luftå…
Eg såg de seinast igår kveld når eg hanka inn Mini’en før leggetid… Då lå de på rommmet te Han i Midten, nedenfor sengå hans… Mens me sette igang denna her leiteaksjonen, la både eg og Kånå merke te at det egentlig ikkje va løye me sleit med å finna nåke her i huset..
For det såg ut så 20 villsvin på flukt, hadde løpt rundtomkringfallera i huset… Det va rot over alt… Hadde våre respektive skaperar kommen uanmeldt på besøk idag, hadde de regelrett blitt sjokkert…
Altså, me e vant med litt rot me, for all del… Det e nærmast umuligt å ha ett “Stepford Wives” hus, kor alt e dandert, rydda og vaska itte alle kunstens regler… Med Flokken i hus..
I beste fall, kan me oppnå ett noenlunde striggla “Flintstone” heim, med litt matrester her og der…
Men detta va i øvekant, stuå va invandert av Litlajentå sine dukker, dukkeklær, dukkevogner, dukkesko, dukkebadekar, dukkeditt og dukkedatt… Det såg ikkje ut.. Kossen i alle dager me ikkje har lagt merke te detta før, det e for meg ei gåta…
Men både eg og Kånå har vært noe redusert itte “ferie’en” … Så me har vel bare lukka augene litt, og sluppet det litt for langt.. Og litt etter litt, har det bare endt opp med ett rotehus uten like…
Så samkjørt med leiteaksjonen itte Han i Midten sine nye sko, blei operasjon rydding og satt igang.. Kånå tok 1 etasjen, eg tok loftet…
Tjera vena meg… Loftstuå tør eg nesten ikkje beskriva kossen såg ut…
Det fina golvet våras, så me e så kry av, gjekk det ikkje an å sjå.. Det va bedekt med racerbanedeler, x-box figurar te Disney Infinity spillet, lego og Popcorn….
Han i Midten sitt rom såg heller ikkje ut… Me gjekk amok både eg og eigaren av rommet, og fekk noenlunde orden på det… Men fant fortsatt ikkje skonå, der inne…
Eldstemann hadde lukta luntå og rydda før eg kom inn, så der såg det ikkje halvgale ut… Trengtes kun litt støvsuging…
Litlajentå sitt rom derimot…. Det va dønn strøkent… Ikkje ei leka på golvet, det mesta lå fint der det sko vær og i sengå satt prinsesså og flirte lurt…
Det sedvanliga Jack Nicholson fliret sitt…
Og det va ingen tvil om at her va det nåke muffens på gang… Eg klarte bare ikkje setta fingen på ka det va… Eg tenkte for meg sjøl, at det e jo ikkje løye det e strøkent her, for alt hu har av leker e jo nere i stuå…
Eg åpna klesskapet for å legga inn ein kjole eg hadde funnet i trappå…
Og ett snøras av leker, klær og krimskrams traff meg midt i fleisen, og slo meg rett i golvet… Litlajentå føyk se ei pil ut av rommet og ner trappå… Her va muffens’en ja… Ingen tvil om det…
Eg gravde meg ut og rydda på nåke bedre vis, Kånå kom opp med dukkene og alt dilldallet så høyrte te …
Og te slutt så det respektabelt ut der og…
2 etasjer peist øve av to foreldre så for ein gangs skyld va samkjørt… Barnarom, 2 stuer, bad og kjøkken meir eller mindre på stell…
Men fortsatt hadde me ikkje sett snurten av dei berømte skonå…
Eg kom på at Mini’en hadde blitt i øvekant fornærma, når han ikkje fekk lov å prøva de, dagen før… Så eg spurte han om detta va nåke han kunna ha nåke med å gjera…
” Pappa, ed ikke tatt Landår sko… Neeeei… Svara han…
Han har begynt med å bekrefta ellår avkrefta ting sjøl, i enden av setningar… F.eks når han har høyrt rykter om at han ska legga seg… Går han og seie “Maxi ikke legga seg… Neeeei… “…
Elår når han ska ha lørdags snop… “Maxi få noooop… Jaaaaa.. ” .. Med ett passande tonefall, alt itte ka han vil oppnå..
Men han hadde heller ingenting med forsvinningsnummeret å gjør, tydligvis… Ellår hadde han det.. ?
Han såg nåke luren ut, der han svinsa rundt og liksom sko hjelpa oss… Litlajentå e håplaus å finna ut om hu har nåke lureri på gang… Hu har detta her lura fliret sitt om kjeften, uansett om hu har gjort fantaskap ellår ikkje..
Eldstemann har ikkje vært heima, så han kan ivertfall ikkje ha gjømt de…
Han i Midten e skråsikker på at me har hatt tjuvar på besøk… Kor Mini’en sporenstreks løpe på rommet å finne håndjernå og politi tingene sine…
“Maxi fanga tuvane…. Jaaaa… Seie han i bestemt tonefall …
Men eg har ikkje nåke tru på at de bare hadde stjålet skonå te Han i Midten, om me hadde blitt utsatt for tjuveri… Så me slo nå det i fra oss…
Te slutt ga me opp…. De va som sunket i jordå… Men huset va nå rydda, og ein nye husregel innført.. Absolutt null leker tillat i stuå.. Så får me se kor lenge det holde…
Han i Midten va mildt sagt fortvila, og sjølsagt forstod me det..
Men ka i alle dager sko me gjera… Me kan jo ikkje trylla de fram heller…
Kånå gjekk unna trappå for å nappa ut ei eska med bøkene mine… Eg hadde endelig fått lov te å setta de inn i bokhyllene..
Så hu egentlig hadde tenkt og ha pynteting i…
Og der, bak om eskå, der låg rulleskoene… Heilt inne i hjørna, med veggen…
Ein liten tasse va kjapt ute med ein forsvarande uttalelse… Litt for kjapp… Egentlig…
” Ed ikke pøva skoene…. Maxi ikke gjemt de…. Neeeei… Mens heila fjeset hans sa nåke heilt aent…
Det formeligt lyste både av tonefall og ansiktet, at detta va hans verk… Sannsynligvis, har han prøvd de, syns de va kjekke og gjemt de for å prøva de meir seinare…
At han har glemt ut kor han har gjemt de, e og ein plausibel forklaring… Når man vett kim Fatter’n hans e…
Så te slutt blei det ein lykklig kveld for heile sulamitten .. Og Han i Midten strålte så ei sol, og va superfornøyd med ein vellykka leiteaksjon..
Nå e leggetid…
Så eg får vel trø te med litt leggehjelp…
Å huttemin tu kor herligt det ska bli å få de i seng i kveld…
Eg stod opp idag morgens og lista meg ut på badet… Eg kjente det regelrett kribla i kropp, sjel og sinn… Tannpussen gjekk som ein lek, ein kattavask i ansiktet ittepå og tanken blei tømt…
Hjernen hadde nærmast slått seg inn på ett sånt euforisk nivå..
Itte “ferie” med Kånå og Flokken e det ikkje te å legga skjul på at litt aleina tid i lastebilen, det e omtrent som å ta sjelå ut av kroppen og legga an inn i ein sånn velvære kuppel…
Man sitte aleina bak rattet og kan tenka på ka man vil… Uten å bli avbrutt av ei ilter men stort sett kjekk Kåna, ville men i grunnen snille barn ellår andre utfordringar man møte på når man feriere med familien …
Det e som å ha friminutt nesten… Ting får synka inn, fordøyast og man sitte gjerna og humra og ler litt for seg sjøl, mens man tenke på all galskapen se har foregått sista vekå…
F.eks når me stod i kø på ferjekaien i Hirtshals og venta på karusell fergå… Og plutselig smelle ein bil inn i rævå på den foran, i raden ved siå av oss… Ein forfjamsa sjåfør ramla ut, men heldigvis kjente de kvarandre…
Så ikkje heilt stabile ut nåken av de.. Der de sikkert fordelte “smuglargods” mellom bilane sine ittepå
Ellår plutselig så tar man seg sjøl i å tenka på absolutt ingenting…
Ett lite øyeblikk kor alt e skrudd av, og heile prosessoren blir restarta… Det har hendt innimellom på vei te jobb, at eg plutselig passere et kjent punkt på rutå… For så å vri hjernen og tenka tebake, på kossen i helsikke eg havna her…
Akkurat så man har kjørt på autopilot i nåken kilometer, mens man har vært “slått av”… Men sansynligvis har bare operativ systemet hatt seg ein liten opprenskning, ein slags opprydning i registeret.. Får eg håpa…
Ellers må eg gjerna bestilla time hos doktor.. Trur eg…
Idag har eg og Mini’en vært heima aleina… Kånå tok med seg Litlajentå på date te byen, mens me slabbedaska oss heima.. Hu sko henta dei 2 me mista hos Svigers igår, og kosa seg litt med Litlajentå..
Og det e ikkje tull ein gang… Me har ikkje gjort nåkenting, foruten å parkert i sofaen med beinå på bordet og sett “Paw Patrol” på repeat… Med ett lite avbrekk med Jake og sjørøverane…
Gutta’s egen slabbedask dag… Ingen se har bestemt ka me har måtta gjør, spist det med ville… Frokost blanding med masse sukker, fordi me hadde ikkje melk… Me vurderte ei stund å ha Fun Light på.. Men me slo det fra oss…
Me har lekt litt, tenkte me sko ut og… Men der va det full storm og et regnvær uten like, så det gidda me ikkje… Så då gjekk me heller og la oss litt… Ein liten Cowboy strekk midt i dagen, rett og slett… Det e viktigt å kvila ut itte å ha bedrevet knallhard slabbedasking…
Lagde oss middag, knekkebrød med brunost… Fordi me ikkje hadde nåke aent… Kånå e og handla nå…
Før me kjørte nok ett maraton med “Paw Patrol” … Trur snart me kan an utenat, både eg og Mini’en… Jaja, eg fekk skrevet ferdig referatet fra den strabasiøse fergeturen heim da… Den tok jo heilt av … Satt rett i sikringsboksen den.. =D
Kånå ringte i 6 tiå å lurte på om det gjekk bra, siå hu ikkje hadde høyrt nåke… Me svara ikkje på førsta anropet, for då hadde me putekrig…
Men me tok det andra.. Me e ikkje heilt idiotar, sjøl om me har Gutta’s Dag… Ei ilter Kåna/mamma se begynne å ana ugler i mosen trenge me jo ikkje legga opp te..
Te kvelds blei det ein herlige nyinnkjøpt Haribo pose fra Taxfree’en… Siden brødet me hadde tatt opp ikkje va tint ennå… Eg trur me tok det opp for seint.. Det trenge gjerna litt meir enn ein halvtime på tinast opp… Kånå sa me kunne brukt Mikroen, men det hadde heilt sikkert gått te helsikke…
Så knekkbrød med Haribo Speilegg på, gjekk ner på høykant… Mini’en såg litt forsiktigt på meg.. Og lurte på om detta her va heilt itte bokå… Men på “slabbedaskenes” dag, kan me gjør ka man vil…
Nå sove trollet, og eg ska snart samme veien kjenne eg…
For nå e det ikkje lenge før det e avgang te Danmark … Og Ferie… !!
Og eg har ikkje hatt tid te å skriva nåke idag, for eg har pakka i bil, sprunget ærend og skrudd på bil….. Men følg med fremover…
Nå kan det gjerna bli nåken godbiter fremover…
For Eg, Kånå og Flokken ska ut på Ekspedisjon te Danmark… Juhuu… =D
Men unna her… Litt pauseunderholdning… =D =D =D
Eg kom hjem fra jobb idag, spratt inn dørå og rett i armane på…..
Åneeei du…
Ikkje Kånå…
Men Mini’en, han e min notoriske velkomst komite…. Kvar dag .. Når eg komme heim fra jobb…
Prøve Kånå å snika seg foran, ja då får hu hørra kor skapet ska stå, for og sei det mildt…. !
Men Kånå satt foran ovnen, og forbannte seg øve kvaliteten på både ovn, ved og oppfyringspapir…
Ikkje tal om, om hu fekk fyr i ovnen… Eg har ikkje nåke problem med å forstå koffår, for hu eige jo ikkje tålmodighet…. Ikkje ett sekund ein gang…
(Eg fekk fyr, med ein gang… ;-D)
Det e jo ett under at hu egentlig har overlevd alle dei her årå med meg. For eg ska vær den fyste te å innrømma at eg ikkje alltid rir den dagen eg sala… På ein måte..
Ikkje andre dagen hellår, forsåvidt….
Eg kan godt handla inn nåke te hus, bil ellår lignande, så me sko hatt fått gjort. For så og ha det liggande te ett passande øyeblikk av arbeidslyst dukke opp…
Eg trur ikkje eg e aleina i verden der…. Ellår, eg vett eg ikkje e det..
Men, det meina Kånå…. ALLE andre menn te Kånene se hu kjenne, rundtomkringfallera… Gjør alltid det Kånene ber de om med ein gang…. Punktum..
Jojo… God dag mann, økseskaft….
Kall meg gjedna ein krakk men trur hu, Kånå mi.. At eg e så toskjen at ikkje eg snakka med dei her mennene te Kånene rundtomkring, ellår ??
Trur du ikkje eg har sittet der og høyrt på de når de skryte om alt de sko hatt gjort, men ikkje har gjort…
Gudhjølpe meg, eg har nå vel sjøl til og med, lagt ut om mine syndelister heima eg.. I ett godt lag med andre arbeidssky mannfolk…
Også ler me litt ilag. Mens me dela røvar historiar..
Men egentlig… Så småskjemst me litt øve kor toskjne me e…. Se gjør sånn, nesten med vilje…
Eg trur det e oss mannfolk sitt svar på Kånenes vondt i hodet tematikk… Når Kånå slenge nåke du ikkje lika, te deg… Og du vett at hvis du svara sånn se du har lyst å gjør, så e ragnarokk laus…
Så istede gjør me det bare ikkje…. Det Kånene vil me ska gjør… Punktum…
Ein slags “Stille Protest” mot maset te hu Kånemor…
Det e jo ein kjennsgjerning at det e sjelden me mannfolk får muligheten… Jaja, velge den muligheten, e vel gjerna meir korrekt å sei…
Te å sei te Kånå… Når hu plutseligt får “ild i Torvå” ein kveld, og e klar for litt heftige tigersprang i loppekasså.
At nei, eg trur ikkje eg orka ikveld, eg har vondt i hodet…
Eg vil gå så kraftigt te verks, å sei at det på ein måte ikkje får heilt den samme tyngden.
Om me mannfolk prøve det… Rett og slett…
Det e ett virkemiddel, se ikkje virka , på ein måte…. For oss mannfolk
Så derfor tar me hellår å ikkje gjør, det me egentlig sko hatt gjort… Ja til og med gjedna det me har lovt at me sko gjør…
Fordi me e irritert på Kånå… Og synes me e kjempesmarte…
Haha, liksom, der fekk du den…..
Me seie jo at me ska gjør det, men så har me ein million unnskyldningar då, når me ikkje har fått gjort det…
Akkurat se Kånene har av og te. Når me mannfolk plutseligt får “ild i torvå” og e klar for litt humpi bumpi…
Men om me mannfolk gjedna har tenkt på at Kånene sine maktfulle avvisningar, te våre amorøse forhåpningsfulle tilnærmelsar….
Gjedna komme av at, me ikkje har gjort, det me sko gjør, ellår til og med hadde lovt og gjør…
I går kveld, då holdt eg på å havna i bodå.. Nesten heilt uten grunn.. Ja, eg va faktiskt utforbi og gjorde ett heilt nødvendigt ærend.. Nåke som Kånå ikkje hadde gidda å gjort tidligare, og ikkje turte å gjør igår kveld..
Eg gjekk ut på trappå for og trekka litt “frisk” luft, og nyta ein kopp kaffi.. Når eg fant ut at eg burde gå å henta ein sekk ved, når eg va ferdig med kaffien og den “friska luftå”..
Det e bare ein myte det at me mannfolk ikkje kan gjør fleire ting, på ein gang..
I gåtå som går forbi huset e det fleire lysstolpar, men dei har vært ute av drift i fleire veker.. Så når man runda hjørna på huset e det bekmørkt.. Kånå har ringt og gitt beskjed om saken fleire ganger, og te slutt kom de på igjen..Men sjølsagt så va det mørkt som i graven igjen, 2-3 dagar ittepå..
Men det e vel sikkert nåke sånn kommune byråkrati.. De har sikkert så mye Julalys på nede ved kommune huset, at de må spara det inn andre plasser.. Vil eg tru..
Jaja, eg følte meg fram der ute i mørket og fant vedsekkane.. Og tenkte for meg sjøl at her bør ivertfall me investera i lys, når anledningen byr seg.. Men, eg rusla tebake mot inngangs dørå, og det va då dramatikken sette igang.. Kånå hadde ikkje fått med seg at eg gjekk ut, men det hadde Mini’en gjort.. Og sjølsagt vært så snill, at han hadde låst dørå itte meg..
Kånå hadde vært inne på rommet våras, og prata med Svigermor på telefonen.. Så når hu va ferdig og kom tuslande ut i stuå, la jo sjølsagt hu merke te at nåken tok i dørå..
Tjera vena meg..
Her i distriktet har det vært ein haug med innbrudd, og masse advarsler i aviså og på nett.. Om nåken tjuvradder som for og kjente på dørene rundt omkring i distriktet.. Det hadde til og med vært ein svær politi akjson, lika i nærheten av her me bur.. Så når Kånå såg at dørhåndtaket blei tatt i, gjekk hu i full unntakstilstand der inne..
Eg høyrte hu hysja på Flokken før hu lavmælt ropte på meg, med ett snev av panikk i stemmen.. Kidsa sendte hu inn på våras rom før hu durte ut mot vaskerommet, sikkert for å sjekka om det va låst der..
Mens hu fortsatte å ropa på meg med dempa røst, nå med litt stigande desperasjon i stemmen.. Eg såg heilt klart muligheten for å kjøra ein liten skøyarstrek på Kånå.. Så eg luska meg rundt hjørna te vaskeromsdørå, og tok i dørhandtaket der og, når eg høyrte Kånå skritta inn..
Kånå gispa te der inne, og spant ut i stuå igjen..
Eg skyndta meg videre rundt hushjørna og mot terrasse dørå, å sko akkurat te å kjenna litt på den og.. Men då såg hu meg ute i mørket, før eg fekk nådde fram.. Ellår det vil sei Kånå såg ein krumbøyd skygge i nattens mulm, og stivna te som ein stokk, midt i stuå .. Armane røyk opp te kjeften før hu slapp ut ett lite desperat skrik..
Eg innsåg sjølsagt alt for seint, at nå hadde eg muligens dratt denna spøken litt for langt.. Så eg skyndta meg mot inngangs dørå våras, og banka på.. Me har jo ringeklokka, men eg tenkte at den skingrande ringeklokkå kanskje hadde blitt for mye akkurat då, i den tilstanden Kånå va i..
Men eg trur ikkje akkurat det va ett sjakktrekk, for det blei musestille der inne.. Så eg gjorde meg te kjenne og prøvde å sei at det bare va meg.. Maen hennas..
Gudhjølpe meg.. At detta gjerna va langt over middels på skalaen av ka som e greit, når man kjøre ein liten fantastrek på Kånå.. Det formeligt lyste ut av augene på Kånå.. Eg hadde vel egentlig forstått det allerede utenfor vaskerommet.. Men i iveren itte å ha det litt skoi, hadde den fornuftige hjernedelen slått seg av.. Eller blitt overmanna av den irrasjonelle delen..
For det va lenge siå eg har sett Kånå så sint.. Kanskje ikkje siå den gangen når eg farga alle Lucia klærnå te Kidsa rosa.. Kvelden før Lucia feiringå i barnehagen, for nåken år siå.. I iveren itte nåken bonus poeng, i ein ellers travel hverdag..
Eg måtte dyrt og hellig lova å aldri, ALDRI, finna på nåke lignande.. Då kom hu te å riva pongane av meg, ittepå..
Det va ikkje anna å gjør, enn å legga seg flat som ei pannekaka..
Mens eg med den eina håndå på hjarta, måtte lova å aldri skremma hu sånn igjen..
Mens den andra håndå, bakom ryggen..
Lagde ett diskret lite lygekors.. Det e jo best å ta sine forhånds regler.. Man vett jo aldri når ein god mulighet te litt humor i hverdagen, byr seg..
Eg sitte med Han i Midten og ser på ein serie han lika så godt… Det handla om ein familie med 4 barn… Good luck Charlie, trur eg han hette…
Nå har me sett 3-4 episodar, og det slår meg at det e nærmast ein blåkopi av livet her i heimen.. Sikkert derfor Han i Midten sitte her og humra og ler.. Fordi han kjenne seg kanskje igjen..
F.eks når fatter’n i familien seilte ner trappene, med baby’en flagrende i luftå… Han rakk akkurat å redda seg inn i bånn av trappå.. Og fanga den flyvande baby’en..
Det minna jo mistenkeligt om når Kånå seilte ner trappene med Litlajentå i fanget, hu klarte heldigvis å sikra Litlajentå.. På bekostning av ryggen og skinkesteikjå…
Ellår når babyen gulpa mitt i fleisen på eldsta jentå i hus… I serien på tv… Så e akkurat som når Eldstemann fekk seg ein kraftige gulpedusj, når han holdt Mini’en ein av dei første gangene…
Det e jo litt herligt å kunna le litt av seg sjøl, og alt det galna se skjer rundt oss… Og det mangla ikkje på det her i huset.. Nå har det jo blitt såpassa gale, at me har hatt ein journalist på besøk og…
Det e jo heilt sprøtt… Kånå klikka jo i vinkel når eg sa at ein journalist ville komma og snakka med oss… Det kom ikkje på tale at hu stilte opp på nåke sånt… Detta fekk eg fint stå for sjøl, siå eg holdt på med denna her hersens bloggen…
Men det gjekk nå greit.. Hu for nå her å svinsa og svansa når journalisten va her…
Ein flott artikkel blei det og… Men eg må jo innrømma det eg og, det har tatt litt meir av enn eg nåken gang hadde drøymt om…
2450 følgerar på Facebook siå har det blitt nå, masse flotte kommentarer og nå ein artikkel i Media…
Det hadde eg aldri førespeilt meg når eg begynte med detta her… Men det e jo kjekt og, eg ska vær så ærlige å innrømma det.. Man blir litt “hekta” på gode tall…
Altså mange leserar, mye “likes” på Facebook og gjerna nåken delingar og kommentarer og…
Men eg kjenne eg e litt meir avslappa nå, enn i begynnelsen… Kor eg itte ein toppnotering, gjerna fekk heilt angst… Og lurte på kossen i all verden eg sko overgå det innlegget, se gjerna tok litt av…
Og gjerna endte opp med å tvinga fram ett halvslarve innlegg, se ikkje ligna nåkenting og ikkje akkurat va så voldsomt bra… Men man lære så lenge man leve, så hvis eg mista litt fatningå nå, tar eg det heilt med ro…
Plutselig så komme innleggene, så perler på ei snor…
Man vett jo aldri heilt ka så tar av ellår ikkje heller … Det e litt som når siste dansen kom på Haugar huset i ungdommen, og man febrilsk begynte å tråla lokalet itte hu man hadde ett godt øya te…
Nåken ganger traff man blink, og fant na før nåken andre gjorde det… Og gjerna endte opp med fast forhold ei uka eller to…
Mens man andre ganger va litt sein i avtrekket, og endte opp med hu høga, så man ikkje rakk lengre enn opp te puppene på…
Sånn e det med innleggene og… Nåken tar av med eingang… Mens andre bare fade ut i internettets skyggedal…. Som mørket i salen på Haugar huset…
Men igjen…. Og det blir nesten ein klisje detta… Men eg må jo bare få takka alle dåkke leserar, se stikke innom, blir følgerar på Facebook og kommentere og dele på innleggene…
Me va på vei te byen i selskap igår, i den “nye” gamle bilen vår… Flokken digge an, eg har skrudd meg ihjel på an og Kånå bare klaga på an… Sjøl om hu ikkje har kjørt an ennå…
Det e ein -97 mod. Grand Voyager med kaptein stolar og dvd spelar i taket, det e det flokken lika.. Men an e mørkegrønn metallic, har kremfarga interieør og ein bulk her og der..
Nåke eg ikkje e heilt sikker på at Kånå e så fornøyd me…
Men hjølpe meg, me ska ikkje vinna konkurransar med an. Den ska frakta oss fra A te B …
For all del, eg ska ikkje legga skjul på at det gjerna ikkje e nåke smykke… Men an starta kvar morgen ( Te nå…) , går så ei klokka og bruka masse bensin…
Sånn e det… Man kan ikkje få alt i ein bil, se ska romma meg, Kånå og heile Flokken ..
Men me sko jo i selskap, det va det eg sko fortella om… Ellår ikkje akkurat om selskapet.. For det foreløp seg så alle andre selskap pleie å gjør, for vår del…
Ganske kaotiskt, på ein måte.. Men det gjekk nå forsåvidt skrekkelegen greit igår, egentlig… Flokken va ikkje heilt på styr, sikkert fordi me mangla Eldstemann så e på ferie hos Farmor å nyte ungkarslivet…
Jaja, me hadde jo nesten ikkje kommen inn dørene.. Før min kjære svoger begynte å fortella om kakå han hadde laga…
Gulrotkaka til og med…
Det følgte jo med ein heile forklaring på forskudd om koffår han hadde baka denna her kakå … Nåke om loddtrekning og jobb.
Eg fekk det ikkje heilt med meg…
Nesten før han hadde begynt denna her stolte beretningå om kakå, forstod eg kossen resten av kvelden kom te å bli, for meg…
Et evigt ” Jaja, Frode… Sjå ka han der svoger’n din kan !!” både i vokabulær og blikk form, fra Kånå…
Og eg hadde ikkje tenkt på det eingang, før det kom…
″Ja … An kan det, han der svogeren din Frode… Sa Kånå ..
″Kan ikkje huska at du har baka, dei siste 10 årå ..? … Gneldra hu videre…
Eg satt der me kjeften fulle, men det rant heldigvis ikkje øve..
Det kunne blitt stygt…
Når man har høyrt på ein tirade i fra heimante og te byen, om denna her “Bilen” hu ikkje akkurat e heilt fornøyd med … Så kjente eg det begynte å bli varmt i toppen… På ein måte…
Og eg har “blikk” eg og…
Så eg sendte Kånå ett ” Hvis ikkje du tia nå, så blir det ikkje julakvelden på deg på leeeeenge… ” blikk….
Så sjølsagt virka akkurat lika godt, som eg hadde trudd …
Eg fekk et blikk i retur …. Nakkahårå reiste seg, hjernebarken frøys te is og frostrøyken stod ut av kjeften på meg, mens tennå fekk klapperslange refleks ..
Når eg kom te hektene igjen, gjekk eg og satte meg ved bordet, langt fra Kånå…
For sikkerhets skyld..
Eg havna ved siden av Svoger min, se va i god gang med å legga ut om denna her berømta Gulrotkakå si…
″Ja, gjekk med ein kg gulrøtter vettu… Fortalte han ivrigt øve bordet, te Tantå te Kånå..
Svigerfar satt på siå av hu, og fulgte sånn halveis med…
Eg helte kaffi oppi te meg sjøl, og sendte an videre te Svigerfar… Sjølsagt kunne eg spurt om han ville ha, og skjenka oppi te han..
Men det har eg gjort før, for nåken år siå …
Den gangen smila han så fint te meg og sa
″Ja. takk ska du ha… Du e nå flinke og du Frode…
″Jojo, takk takk og værsego… svara eg, øverraska av detta uventa komplimentet …
″Ja .. Du hadde vært ett godt kåneemne te ein homo… repliserte han… Mens latteren humra heilt i fra knernå og opp…
Så itte den gangen, får han skjenka seg kaffi sjøl… Eg e enkel sånn… Eg e ikkje langsint… Eg syns bara det e te pass te han…
Skoyar han der svigerfar…
Men Svoger min satt altså der å la ut om baking, fremgangsmåte og oppskrift med Tantå te Kånå…
Se følgte interresant med…
Hjølpe meg, her sitte han å diskutere bakverk, så om han e reine mesterbakaren…
Det e jo tross alt bare ei Gulrotkaka..
Kor vanskeligt kan det vara da?? .. Det e vel ikkje nåke hokus pokus… Nåken ingridienser oppi ei bolla, litt omrøring før man skuffa na inn i ovnen…
Sko jo trudd det va årets begivenhet..
Det e jo ikkje det… Alle vett jo at han e flinke i heimen..
Det hadde vært ein mye større sensasjon om eg hadde surra i hop ei kaka… Så ikkje har baka på minst 10 år…
I følge Kånå…
Då burde man liksom fått litt “kred” for å ha fått te nåke… Når man gjør nåke uventa..
Jaja, det ska jo ikkje alltid handla om meg.. Må jo gå an å tåla at andre og fremsnakka seg sjøl litt.. Det e jo ikkje som om eg og svoger min har nåke konkurranse om å vær best liksom…
Ikkje i det heila tatt…
Uansett har eg slått an ner i sokkane når det gjelde å laga ungar..
Så nåke e nå eg og best i… Uten tvil .. Tenkte eg for meg sjøl…
Mens eg tok ett stykke av denna her allerede godt fremsnakka gulrotkakå..
An legge jo liksom listå høgt og då, sitta der å legga ut om denna kakå, så han har baka…
Fallhøgden blir jo bare større og større, jo meir han legge ut om na.. Spør du meg..
E jo lov å vær litt ydmyk.. På ein måte..
Eg sette skjeiå i kakebiten og putta an i kjeften… Og begynte å tygga…
Gudhjølpe meg og herrens hærskare…
Eg fekk nesten umiddelbart ein sånn euforisk smaksopplevelse i munnen… Kakebiten smelta som smør på pannå i kjeften…
Eg sleit med å skjula gleden øve smaken av ei perfekt gulrotkaka… Bakt av svoger min..
Aldri før har eg smaka ei gulrotkaka, se smaka så godt… Kremen på toppen satt perfekt te resten av kakestykke…
I iveren klarte eg ikkje å hindra nåken godlydar slippa ut innimellom tyggingå..
Hu smaka så godt, at eg turte nesten ikkje sjå opp eingang… Å eg så egentlig nesten ikkje likte gulrotkaka, eingang…
″E det godt, Frode… Spør svoger min…
Eg kunne prøvd å lata som om hu va heilt middelmådig, men kvart muskeltrekk i fjeset hadde fortalt sannheten…
Det va ikkje aent å gjera, enn å ta nederlaget så det va… Å innrømma at den gulrotkakå va nåke av det besta eg har satt tennå i, på kakefronten.. På lang, lang tid…
Og innimellom fjuskingå te “god”bilen på vei heimøve, mens Atlantis gjekk øve “storskjermen” i taket og flokken begynte å siga inn i dvalemodus…
Tinte Kånå opp igjen og… Der hu satt og så mismodigt på det kremgula interiøret…
Når eg snudde meg mot na, smilte og sa…
″Eg bare tulla med det “Julakveld” blikket , altså….
