Det har blitt fredag.. Lastebilen e parkert itte nok ei travel uka på jobb.. Eg har nesten ikkje vært inne på data’en, i løpet av ukå.. Eg nevnte vel i ett innlegg i forrige uka at eg burde ta meg i sammen, siå eg va ganske så fraværande då og.. Då e det jo typisk at eg ende opp med å gjør det stikk motsatta.. Og ikkje skrive nåkenting, heila ukå..

Eg vett ikkje koffår.. Men ting går unna i ett halsbrekkande tempo, for tiå.. Både i småbarnsfamilien og på jobb..

Annonsørinnhold

Superkupp innen sport og friluft du gjør nå

Man kan vel trygt sei at Kånå begynne å bli varm i trøyå på jobb.. Og hennas entusiasme og innsatsvilje har forsåvidt blitt både ein fordel og ein bakdel.. Og innimellom så e bakdelen heile årsaken te fordelen, på ein merkelig måte.. Spesielt når Kånå nærma seg bunnen i pappkartongen eller buret hu holde på å sortera, og må lena seg oppi eller bøya seg ner, for å rekka kolliene som ligge igjen på bunnen..

Så stumpen hennas står rett te værs.. Åhh, du heillage jul..

” Man kan vel sei det sånn at undertegne får ein strålande utsikt, mens eg nyte ein varm kopp kaffi bak i skapet på bilen.. Eller omvendt..

Ein kaffikopp som e det førsta Kånå fiksa opp i, nå hu komme på jobb.. For då går hu og hente håndterminalen sin og fylle opp koppen min, i samme slengen.. Før hu sette igang med å sortere korgene og pappkartongene med småkolli.. Eg har stort sett lasta godt over halve bilen min, når Kånå komme opp på jobb..

Så eg har fått innvilga ein liten 5 minuttars pause då, mens hu sortere.. Og eg nyte godene av både fordelen og bakdelen, bokstavlig talt..

Men.. Så e det jo nåken fordeler som på ett fortærande vis blir ein bakdel då, heilt sånn objektivt sett.. For Kånå e ekstremt pliktoppfyllande, effektiv og har vist ett pågangsmot uten like.. Nåke som liksom har endt opp med å setta min innsats, i ett litt mindre skinnande lys.. Kjøreledaren våras presterte til og med å uttala, når han egentlig sko spør meg om nåke..

At han gjerna likasågodt kunne ta det opp med Kånå, istedet for meg..

For då visste han at det blei gjort.. Det e som eg har sagt tidligare her på bloggen, einkvar glede vil før eller seinare erstattes av sorg.. Likaså som ein fordel i livet, vil oppveiast av ei ulempa.. Eller omvendt, igjen..

Alikavel, så kan eg ikkje legga skjul på at det å jobba sammen med Kånå, har vært som å ta ein overdose med solskinnstablettar.. For før eg fikk hu  i sving, så sleit eg meir eller mindre med å få arbeidsdagen te å gå opp.. Og måtte nesten kvar dag gi vekk mitt eget gods, te andre sjåførar.. Fordi eg ikkje hadde kapasitet te å få kjørt det ut..

Nåke som sjølsagt ikkje va bra for hverken sjølfølelse eller økonomi..

Det va ikkje akkurat kjekt å sjå at ett billass og 2, som man visste at gjerna va godt betalt, gå te nåken andre.. Mens nå, når Kånå spinne rundt i varebilen sin som ein tornado, med alle småpakkane.. Så klara eg å kjøra både 2 og 3 turar med pallegods, ja gjerna 4 turar innimellom.. I motsetning te ein tur, tidligare..

” Plutselig, så va det gjerna eg som hjalp andre sjåførar, som kanskje sleit med kapasiteten ein dag..

Sånn kort oppsummert, så vil eg vel sei at både fordelane og den aktuelle “bakdelen”, med å ha Kånå på jobb.. I grunnen går opp i opp.. Eller, kanskje eg faktisk sko strekka det så langt, å innrømma et det ikkje e anna enn ein liten åpenbaring.. Men, ikkje sei detta te Kånå, for då blir hu ikkje te å ha i hus ittepå..

Ei ilter, småhissige men stort sett snill Kåna, som e innforstått med kor flink hu e på jobb.. Det kan gjerna bli ein håndfull for mye..

Det e jo litt sant, det som ein eller aen sa ein gang, når det va snakk om størrelse på damebryster.. – Alt øve ein god håndfull, det e bortkasta.. Kanskje det kunne vær ein liten vekkar, te mange av mine bloggkollegaer på toppen av denna berømta blogglistå og.. Som gjerna har brukt ei formua på å forstørra herlighetane..

” Det e jo såvidt de har plass te andre ting i linså, når de tar bilder te bloggane sine.. Det einaste man ser e 2 meloner, svære som fotballer..

Heilt idiotisk vettu.. Å kjøpa seg ein fotball, når man glatt hadde klart seg med ein håndball, eller mindre.. Egentlig, så e det på ein måte rein logikk, man laga jo helst ikkje meir mat enn man vett man klara å spisa opp.. Så koffår ha meir pupper enn ei hånd klara å håndtera.. Om ikkje man e sammen med ein svær brann av ein mann da, med hender svære som fjell..

Då kan man jo gjerna ha eit godt argument, når nåken kjøre “meir enn ein håndfull” kortet..

Jaja.. Så endte eg opp med ein digresjon igjen, kor andre gjerna venta på ein fortsettelse som aldri kom.. Eg e litt god på dei trur eg.. De komme med jevne mellomromm, som ei mitraljøse med ord og tankar.. Ting som plutselig bare vil ut og presse seg på, forbi den opprinnelige tankerekkå mi.. Dåkke får bare bære over med meg, eg har ein tendens te å tenka på litt for mye..

Og plutselig har eg endt opp med nåken virtuose linjer, av forførerisk karakter.. Tjera vena meg..

Ellers.. I småbarnslivets ubønnhørliger viltre verden, så går det i ett tempo som nærmast løpe fra oss.. Her i ukå mista Litlajentå si tredje skoletann, Mini’en har skrudd turboen sin opp te ett nytt nivå og Han i Midten komme ein eller anna dag, te å driva meg langt ut i det glade vanvidd.. Småbarnslivet e som å leva i ein endalaus virvel, ett dragsug man aldri komme ut av..

Man kan ikkje anna enn å la seg driva med strømmen, som ein fisk som ikkje ana at den leve i ett akvarium..

Man tumla gjennom dagane mens man skifte mellom å vær uovervinnelige superheltar, eller skjelvande vrak som sitte i ein krok og hiksta av fortvilelse.. Småbarnslivet e det lite å gjør med anna enn å holda hovudet over vannet, gjør så godt man kan og velga sine kampar med omhu.. Så trur eg det vil enda godt te slutt, vil eg tru..

Det e bare ikkje alltid så godt å sjå akkurat det..

Når man har ein Han i Midten som enten spinne rundt som ein snurrebass på gulvet, eller slår hjul gjennom stuå.. Og gjerna unngår med få millimeter å gi Litlajentå ett ninjaspark midt i andletet.. Eller ein Mini som har fått hakk i platå, fortsatt med tegneserie stemme som masa om å få meir av ett eller anna, og ikkje skjønne ka “Nei”  betyr..

Legge man te ett astronomisk trass fra ein anna verden, som eit slags toppstrøk på guten..

Då e det herlig å vær to småslitne foreldre som nettopp har fått satt seg i sofaen, itte ei hard uka på jobb.. Gudhjølpe meg.. Av og te så lura eg litt på ka me har tenkt på, som fikk meir enn 2 ungar.. Men på den andra siå så ville eg ikkje vært foruten ein einaste ein av de.. Man får så ufattelig mange herlige blinkskudd i hverdagen, fra kvar einaste medlem av Flokken vår..

De har ein tendens te å plutselig glimta te, når man gjerna venta det minst.. Av og te når man gjerna e så sint at man nesten sprikke, kor man gjerna enda opp med latterkrampe istedet..

” Kanskje bare på grunn av eit lite knippe med ord, satt sammen på ett vis man ikkje heilt forutså..

Ungar e herlige.. Men eg kjenne innimellom på følelsen av at ei helg uten Flokken, sannsynligvis ville gjort underverker for både kropp, sjel og ein skjør sjølbeherskelse.. Ein sjølbeherskelse strukket te bristepunktet oppte 1 million ganger, i løpet av ei uka..

Eg trur gjerna eg må få ordna te nåke sånt.. Heilt klart..

Ett slags Julabord for meg og Kånå ein eller anna plass.. Det hadde vært nåke det.. Hmm, trur nesten eg må ein tur inn på nettet å kikka litt eg, på ka 2 sultne sjeler på jakt itte litt hverdagsromantikk kan finna på.. F.eks..

Uansett.. Im back… Og goa helgå, Folkens.. =D =D =D 

Igår va Han i Midten i bursdag.. Det sko vær sånn Skatebursdag i hallen for samma formålet nede i byen, og dei som hadde kunne ta med seg skateboard.. Og som dåkke ser på bildet så hadde me skateboard.. Nå, e det nok gjerna mange som trekke den enkle slutningen at det e mitt skateboard, men det e det ikkje.. Heima hos oss va det nemlig Kånå som hadde vært den stolte innehaver av ett skateboard..

I min barndom hadde ikkje amerikaniseringå kommen så langt.. For all del, det fantes skateboard den gangen og.. Men kun for spesielt interesserte..

Annonsørinnhold

Få oversikt over salgene: De beste kuppene nå

Me va nok meir opptatt av Ola-bil enn sånne fancy ting.. Det va ikkje få lekre doningar me mekka i hop, sammen med fedrene våras på den tiå.. Me laga ett slags brett ein gang, men det va uten hjul.. Også hang det bak ein båt.. Det va vel ikkje akkurat heilt godkjent av våre foreldre, men de fulgte ikkje alltid lika godt med på ka me holdt på med, som vår foreldregenerasjon, me som e foreldre nå..

” Eg for vel ut i båt med påhengs aleina, før eg hadde fylt 10 år.. Nåke som hadde vært heilt utenkelig for meg sjøl.. Sendt Han i Midten avgårde i båt aleina liksom, Joda..

Men, eg vokste opp langt inne på landet og va meir eller mindre på sjøen kvar einaste dag.. Ihvertfall når far min va heima siå han va sjømann, og reiste på båt.. 6 uker på og 6 uker av, og når han va heima gjekk me vel te sjøen nærmast kvar dag.. Detta berømta brettet me laga hadde liksom ikkje ein fullblods speedbåt foran seg heller, eg huska ikkje heilt men det va vel så vidt me fikk det opp fra øveflatå, sånn at det gikk an å stå på det, bak båten.. Ein gang, så sko me bytta påhengsmotor på ein sånn Hercules 9 fots gummibåt.. Det stod ein 5hk motor på den, og va ein av naboguttane sin..

Me fant ein 18 hk motor som stod i ett naust, og hadde store planer om å få litt fart på denne doningen.. Men me blei ferska av far te tremenningane mine..

Men han tente på ideen han og heiv seg med, og ville ivertfall ta ein test-tur før me fikk lov aleina.. Gudhjølpe meg, den føyk jo avgårde som ei litå loppa på øveflatå ittepå, og me endte vel opp med å bare få sitta på med Fatter’n deiras.. Sjøl om det gjerna va litt meir lauseligt når me vokste opp, så va det ikkje heilt fritt.. Det e som sagt forskjell på å vær toskjen og idiot.. Jaja, ein anna gang trur eg nesten det va litt omvendt.. Når far min, onkel og ett søskenbarn av meg fant på at de ville laga seilbåt av ein robåt..

Tjera vena meg.. De fikk det jo te på ett vis, og suste utover fjorden med meg sittande framme i baugen..

” Det va litt verre når de sko inn te land igjen, for å seila i motvind det va de ikkje så goe te.. Heldigvis va det årer ombord…

Eg trur ikkje mor mi va så imponerte, når far min kom heim med ein stivfrossen sønn.. Som hadde blitt med på galskapen deiras.. Eg lura meg på om ikkje far min og hadde ei Bod, når eg vokste opp.. Eller ein svær garasje ihvertfall, eg ser ikkje vekk ifra det.. Men, det va detta skateboardet då som eg egentlig begynte med.. For Kånå, hu vokste opp i tjukkaste byen og va vel nåke meir inne på sånne nymotens ting.. Ikkje minst så hadde de asfalt på veien i byen, i motsetning te oss ute på landet..

Det e liksom ikkje lika jevt med skateboard på grus, vil eg tru.. Då passa det bedre med råtøffe Ola-bilar som raste nerøve bakkane, te våre foreldres store skrekk..

Det kunne jo vær at han Karluf kom med dagligvarene opp bakkane, når me va på vei ner.. Men det gjekk stort sett bra.. Det hendte vel at me måtte kjøra lukst te skogs innimellom, når me høyrte ein bil.. For me høyrte ting den gangen.. Walkman blei ikkje populært før langt utpå 80 tallet.. Så me gikk ikkje rundt med øyreklokker og kikka ner på ein smart telefon.. Ånei.. Me høyrte både gjøken i skogen og Karluf som kom med “Puddingen” og leverte varer.. Om ikkje me lekte Indianer og Cowboy og sprang jodlande rundt i skauen..

” Då høyrte me ikkje mødrene våras eingang, som ropte at nå va det middag.. Gjerna så gjorde det ingenting heller.. Man blir liksom metta av saltsprengte torsk.. Egentlig..

Himmel og hav.. Nå endte eg visst opp med ein kraftig digresjon her, for egentlig sko eg laga ett lite nummer ut av at det va Kånå sitt Skateboard.. Men endte opp med alskens galskap me fant på i min barndom.. Men skitt au..

Det va gjerna relevant for det poenget eg på ein måte ville fram te.. Muligens..

For der Kånå skate rundt og sikkert fant på all slags fantastreker, så gjorde me vel det i min barndom og.. Bare på ett litt anna vis og med andre virkemidler.. På ein måte..

Kjekt hadde me der sikkert begge to, når me vokste opp..

Og prøva det me kan for å la våre egne barn ha det lika kjekt.. Men, det e ikkje lett når man må konkurrera mot I-pad, dataspill og smart-telefonar..

Men.. Kanskje eg sko laga ein Ola-bil sammen med Mini’en..

Det va gjerna ingen dum ide..

Hmmm…

??

Som eg skreiv tidligare idag så va me på kino igår, det va sånn kinodag i heila landet trur eg.. Kånå hadde knota seg rundt inne på nettsidene te kinoen i byen, og bestilt billettar, tidligare i ukå.. Så itte gårsdagens lille trudelutt for meg sjøl både på bosset og nere i carporten, så brygga det opp te ein skikkelig koselig familiedag..

Jojo.. Alle som har vært her inne og lest tidligare, dei vett jo ka ein koselig familiedag med oss i hovedrollene innebære.. Vil eg tru..

Det enda som oftast opp i forviklingar med kaos som fellesnevnar, mildt sagt.. Men, som alle andre foreldre med ein meir eller mindre spinnvill Flokk, så leve man alltid i truå om at idag, eller denna gangen.. Ja, då ska alt gå smertefritt uten alt for mye sjau og baluba.. Når det e sagt, så det fortsatt mange som trur på både Julanissen og at gjerna Lottokupongen slår inn i helgå..

” Det e heilt sikkert viktig å ha ei tru, så lenge man klara å sjå realistisk på det man trur på..

Eg trur eg klara det, å sjå realistisk på det me gjerna ska finna på.. Mens Kånå som oftast e evig optimist, og leve i håpet om at sjølsagt går alt bra.. Som igår, når hu hadde booka inn heile gjengen te ett kinobesøk, fast bestemt på at nå sko me ha “kvalitetstid” sammen.. Kvalitetstid, ka e egentlig det..? .. Det undrast egentlig eg litt øve, innimellom når det komme opp..

Kossen kan man definera “kvalitetstid” med utgangspunkt i 6 totalt forskjellige personlighetar.. E det forsåvidt mulig?? ..

Ka e kvalitetstid sammen med familien for dei 2 eldste f.eks, kontra dei 2 minste.. Kan man egentlig som foreldre forventa, at alle syns man tilbringte kvalitetstid sammen, på ein gang.. Det tvila eg sterkt på.. Derfor e gjerna eg litt meir forberedt på ka som komme, enn Kånå som lykkelig og tilsynelatande ubekymra rusla med kidsa og meg på slep, mot kinoen..

” Tjera vena meg, eg såg egentlig ingen aen løysning på dilemmaet, enn å ta samme tilnærming som Kånå, på heila greiå.. Det fikk bare stå te..

 

Det e jo ingen vits å grua eller gleda seg på forhånd, det kan man heller gjør ittepå.. Når man vett kossen det gjekk.. Og heller ta lærdom fra det som gjekk te helsikke, og ikkje gjør det ein gang te.. Men, der igjen.. Om me sko gjort det som ein massebarnsfamilie, så kunne me jo ikkje funnet på nåkenting.. Då måtte me bare holdt oss heima, te einkvar tid..

Så, sånn alt i alt e det vel bedre å ha den tilnærmingen som Kånå gjerna har te ting, istedet for mine “dommedags” profetier..

Man kan fort bli både tullerusk i hovudet og mista all kontroll heima, som om når man går på kino.. Forskjellen e vel bare at heima e det bare oss sjøl som ser galskapen, mens ute blant folk blir man jo ett offentlig skue.. Men, skitt au tenkte eg for meg sjøl igår, når me rusla inn dørene på kinoen.. Det får gå som det går..

Tross alt får eg heilt sikkert nåke å skriva om, i verste fall.. I beste fall, enda me opp med å kosa oss glugg i hjel.. Det blir litt sånn vinn-vinn greia.. Egentlig..

Og det starta egentlig ganske så bra, kor me gjekk og hanka oss inn litt Popcorn, drikkevarer og lignande.. Me va litt tidlig ute så me fant oss ein krok å stå i, mens me venta på at de sko slippa oss inn.. Dei 2 minste tok Kånå med seg på litt sånn aktiviteter som foregikk, mens eg traff ein gammal skolekompis som eg prata litt med..

Dei 2 eldste sto og knuffa litt med kvarandre, på sitt sedvanlige vis.. Eg har blitt flinkare te å bare overse de, men te slutt måtte de skillast..

Mini’en vant ein ball med tau i på ett sånt lykkehjul, Litlajentå ei slags lommabok.. Og endelig så åpna de dørene.. Me hadde booka seter heilt bak, sånn at me slapp å irritera dei bak om oss.. Litt hadde faktisk Kånå tenkt, når hu bestilte bilettar.. Men, før me kom oss opp der te klarte Han i Midten og søla ut halve Popcornen sin..

 

” Han va jo heilt i hundre og meir opptatt av alt aent, enn kor han gikk.. Så han krasja rett inn i førsta radå, så popcornen føyk te alle kanter..

Typiskt..

Når me endelig kom opp te setene så klikka Han i Midten, han ville ikkje sitta der eg hadde tenkt.. Eg holdt på å få åndenød, Han i Midten stod på sitt og te slutt skar Kånå gjennom med ett forlik, som guten kunne godta.. Og freden senka seg øve siste rad.. Puuh.. Sko tatt seg ut om me hadde endt opp med ett realt Han i Midten anfall, midt inne på Kinoen..

Eg sendte Kånå ett takknemlig blikk, men fikk isblikket hennas i retur.. Gudhjølpe meg, va det liksom eg som hadde skapa meg vanskelig og nå..??

Det va hu som hadde sagt at Han i Midten sko sitta der han ikkje ville, men tydligvis hadde hu planlagt for uventa reaksjoner.. Og hadde ein plan B når det skar seg.. Då kunne hu vel informert meg om den planen og, istedet for å gi meg skyldå for Han i Midten sine nykker.. Tjera vena meg.. Eg hadde kjeften full, men beit meg i det..

Eg burde gjerna forutsett detta eg og, såpassa godt kjenne eg jo guten.. Eg begynte å lura litt på om det va eg eller Kånå, som faktisk klarte å sjå mest realistisk på saker og ting..

Merksnodig..

Resten av filmen gjekk som smurt.. Kidsa storkosa seg, filmen leverte varene og til og med me foreldre hadde det kjekt.. Heilt te Mini’en va søkk borte i mylderet av folk.. Gudhjølpe meg og Herrens Hærskare.. Han va mitt ansvar.. Eg hadde Eldstemann og Mini’en som ansvar, Kånå dei 2 andre.. Og nå va ein på mitt team forsvunnet..

Eg sendte ett blikk mot Kånå og spurte om Mini’en va med henna.. Hu rista på hovudet og va heldigvis såpassa opptatt med Litlajentå, at hu ikkje reagerte..

Eg kjente nakkahårå reiste seg mens eg fortvila kikka rundt meg.. Eg jogga ett par trappetrinn ner, og der.. Va det ikkje Mini’en som stod der å kikka oppover.. ? .. Joda, heldigvis hadde guten stoppa opp når han ikkje såg oss andre meir.. Puuh.. For andre gang, denna ittemiddagen.. Eg jumpa 2-3 trappetrinn ned te og plukka rømlingen opp..

 

” Han va heldigvis med godt mot, og hadde ikkje vært forsvunnen meir enn 5-6 sekund.. Kanskje 10-15.. Maks.. Uansett fikk ikkje Kånå det med seg..

Flaks..

Itte kinoen fikk Kånå ein strålande ide om at me kunne jo bruka dei gavekortene hu hadde fått, når de hadde gitt hu feil mat på McDonalds, her får nåken veker siå.. Jippi, tenkte eg for meg sjøl.. Det e jo akkurat det Kidsa trenge, som nettopp har måtta sitta pent i ro, i halvannen time.. Endå ein offentlig plass kor de kan få utfolda all innestengt energi på..

Men, eg va såpassa sulten at ideen te Kånå slettes ikkje høyrtes aldeles feil ut..

Så som sagt så gjort.. Me kjørte opp på Amanda senteret og spankulerte inn, med ein flokk sultne ungar og 2 oppstemte foreldre.. Og te ein forandring, så gikk det øverraskande bra.. Ingen forsvinnigsnummer, Flokken spiste seg mette og god og eg begynte rett og slett å slappa litt av.. God og mett sjøl og..

Hu som stod i kassen meinte me ikkje kunne bestilla Big Tasty på gavekortene, men den der Homestyle Juicy.. Som kosta akkurat det samma, den va grei..

Forstå det den som kan.. Men den va jysla god den og..

Når me nesten va ferdig begynte dei 2 eldste å bli nåke utålmodige, men når de fikk gå å kikka på kvar sin butikk.. Så gikk det bedre og de forsvant te kvar sin kant.. Eg og Kånå rydda bordet, samla troppene og gjekk å kikka litt.. Før me fant dei 2 eldste i samme butikken, ståande i full harmoni og diskutera ett eller anna der inne..

Hjølpe meg.. Kånå meinte me burde filma de, men då blei me oppdaga og nesten på sekundet så blei de uenige igjen..

E det eg og Kånå som e den utløsande faktoren, te all deiras uenighet..??.. I så fall bør me gjerna setta oss sjøl unna lupen litt, men eg trur ikkje det e sånn.. Det e vel bare det at me ikkje ska få sjå, at de faktisk kan væra supergoe venner.. Når de bare komme på det, innimellom.. De har jo nåken goe øyeblikk og, dei to urokråkene..

De slengte seg med oss for me sko videre å handla lørdagsgodter.. Når Kånå kom med sin tredje mildt sagt fantastiske ide denna lørdagen..

For kunne me ikkje bare kjøpa godteri på Obs, så kunne me handla med det samma..?? ..

 

” Herreguuud.. Eg holdt på å detta rett i bakken av Kånå sin fabelaktige ide.. 2 fluer i ett smekk liksom, og eg som ikkje trudde denna lørdagen kunne bli nåke bedre…

Igjen, så blei nok ein av Kånå sine artige påfunn iverksatt, men denna gangen stålsatte eg meg, på forhånd.. Eg huska med gru alle handleturane me hadde med kidsa på slep.. Før me fant ut at det va best Kånå tok handlingå aleina.. Ellers trur eg me hadde blitt bannlyst fra alle dagligvare forretningar som finnes i regionen, for vandalisme, bråk og lignande..

Men.. Igjen så gikk det urovekkande bra, te min store bekymring.. Hadde det gått te helsikke, så hadde ikkje Kånå fått ein sånn ide igjen, på leeeenge..

Men nå, så kunne det fort bli foreslått at me sko tilbringa “kvalitetstid” sammen, på handletur, vil eg tru.. Grøss og gru.. Det va nesten som eg håpa at ett eller anna sko gå lukst i dass, mens me vandra rundt der inne.. Men sjølsagt gjekk det som på skinner, foruten munndiare’en te Mini’en..

For kjeften hans gjekk i ett, mens han såg ett eller anna han hadde lyst på, eller ønska seg..

 

” Det e heilt utrolig, egentlig.. Kossen Flokken ser ut te å plukka opp visse egenskaper fra si kjære mor.. Ein itte ein…

Te slutt så kjørte me heim og Flokken forsvant te alle kanter.. Mens eg landa i sofaen, meir eller mindre utkjørt..

Og idag, så har eg rett og slett ikkje gjort ein einaste fornuftig ting.. Som rekreasjon itte gårsdagens utskeielser..

Foruten å jobba litt med ting eg har på gang med Bloggen, skrevet ett innlegg tidligare idag og kjørt Han i Midten i selskap..

Nå e dei minste i seng, Kånå ska snart på vift te søster si og eg ska finna gokroken min i sofaen.. Og se ein film eller nåke lignande..

Rett og slett litt kvalitetstid for meg sjøl, mens eg forsåvidt må sei meg enige med Kånå igår..

Det blei faktisk ein ganske så koselig dag.. Tross alt..

Goe Søndagskvelden, Folkens..

=D

Hjølpe meg.. Så har eg gått rett i sandkassen igjen, stappa hovudet ner i og førsømt heile bloggen nesten heila ukå.. Det har jaggu meg gått i ett heseblesande tempo både på jobb og i heimen.. Me har vært på Halloween feiring på tirsdag, kor me tok ein ringa på dørå runde når me gikk heim.. Egentlig så e me ikkje så begeistra for den slags, hverken eg eller Kånå..

Men, det blei faktisk ein koselig tur med dei 2 minste.. Og mange av husene med ringte på, hadde pynta te den store gullmedaljen..

Så har det vært henting og bringing te trampett, fotball og RG-Lek, besøk av ungar i alle aldre og lignande.. Så når kvelden har kommen og eg endelig har funnet sofakroken, har eg nærmast slokna med Pc’en i fanget.. Med ett påbegynt innlegg som ikkje blei ferdigstilla.. Og når neste kveld kom kunne eg ikkje fortsetta på det, for då har eg blitt alt for kritisk te det eg har skrevet..

Annonsørinnhold

Netthandelen tømmer lageret: Siste sjanse på kvalitetsvarer med opptil 75% rabatt

 

” Dermed så har eg endt opp med sikkert 3-4 kasserte innlegg, og bloggen har stått på stedet hvil..

Og det går jo ikkje an.. Her må det heilt klart skjerpast inn, undertegna e nok nødt te å ta seg godt i sammen og finna seg nåken lommer i ein travel hverdag.. Te å gjerna holda bloggen litt meir oppdatert enn denna ukå.. Eg har jo forsåvidt hatt sånnne periodar før, kor eg liksom har hatt heilt tørke oppe i hjernebarken..

Men, det har ikkje akkurat vært nåke tørkeperiode nå..

Inspirasjonen har regelrett flomma over, forviklingane har kommen som perler på ei snor men eg har bare ikkje funnet energien og overskuddet.. Te å dra det ut av skallen og ner på “ark”.. Både Flokken og Kånå har vært i toppform, men Fatter’n har rett og slett gått i skyttergravene, og gjemt seg i ein krok..

Det e vel bare sånn man har det i ny og ne.. Det hjelpe jo ikkje på øveskuddet med denna årstiå me e inne i heller,,

Det e mørkt når man går på jobb, og nesten mørkt når man komme heim igjen.. Jaja, eg får sei som far min alltid seie ” Det e ein øvegang” .. For det går jo over.. Både årstiå og mangelen på energi og øveskudd.. F.eks så har me faktisk fått sovet litt lengre denna helgå, enn tidligare.. Igår trur eg ikkje Mini’en begynte å masa før i halv 8 tiå..

Idag, så kom han jumpande inn klokkå kvart på sju sammen med Litlajentå, men eg trur Kånå tok de med seg opp..

Eg våkna iverfall ikkje før kvart over 10.. Av ein velduftande kaffikopp, ein toast og ei mild og smilande Kåna som lurte på om eg ville stå opp nå.. Man kan jo ikkje anna enn takka for maten, slurpa i seg kaffien, og jumpa utkvilt og nåkenlunde opplada ut av loppekasså.. Hu e jo jaggu meg snill, hu der Kånå mi.. Eg har vært heldige der..

 

” Hu styra heimen med ein stø hånd, har omtrent full kontroll på alt og e generelt sett ganske så snill.. Ihvertfall så lenge eg ikkje finne på så mange sprell..

Igår, f.eks.. Så stod jo eg opp med kidsa og satte på barne-tv, før me kosa oss glugg i hel.. Eg med kaffien min, og kidsa med ostepopp og saft.. Kånå kom jaggu meg luskande opp trappene ikkje så lenge itte meg, og fyrte igang med frokost.. Før det blei litt lurveleven og full oppstandelse i heimen.. Saft og ostepopp te frokost liksom.. Tjera vena meg..

Så eg tok ein sjefsavgjørelse, sa eg tok varebilen og kjørte på bosset med dei søppelposane som har modna i carporten, nåken veker nå..

Egentlig bare for å få bittelitt egentid fra ein spinnvill lørdagsformiddag.. Og forsåvidt for å slippa ein øvehaling øve min famøse frokost versjon.. Eg sa det når Kånå hadde satt igang med litt husvask, og gjerna ikkje akkurat rakk å tenka gjennom ka eg informerte om.. Før eg jogga ner i Carporten, slengte sekkane inn i bilen og spant avgårde..

 

” Det va som balsam for sjelå.. Radioen i bilen diska opp med 80 talls slagere, roen senka seg øve hjernebarken og eg hadde ett lite øyeblikk i full harmoni med meg sjøl..

Når eg kom ut på bossplassen tømte eg bilen på ett par minutt.. Det va ikkje så mye me hadde som sko kastast, men det hadde begynt å irritera både meg og Kånå.. Så det va uansett godt å få det gjort.. Eg lurte litt på om eg sko stikka innom ein kompis, og høyra om han hadde ein kopp kaffi.. Men eg tenkte det va gjerna ikkje nåke vits å utfordra skjebnen..

Eg va fullt klar over ka forfatning eg hadde forlatt heimen i.. Så eg kjørte heim igjen..

Itte nåken år med ett par gamle vrak som personbil, kor den siste tok kvelden når me leverte den på verksted.. Så satte Kånå foten ner.. Det kom ikkje ett einaste “nytt” gammalt vrak inn i vår husholdning meir.. Den staute Mercedes V-klasse’en vår hadde problemer med nåke dysegreier, men når mekanikerne begynte å åpna opp moteren.. Så endte den opp med dødsdommen..

Det va så mye anna som va galt, at det kom på ei formua å fiksa den..

Så me endte opp med ein nåke nyare familiebil, ein Peugeout 5008 2014 modell.. Ein sånn som me hadde før eingang bare litt nyare, før Mini’en blei født og me måtte kjøpa oss ein sånn VW Multivan.. Jaja, det va bare å innrømma at Kånå gjerna hadde ett poeng, når hu meinte det i lengden uansett ville bli både tryggare og rimeligare.. Med såpassa ny bil, istedet for min plan med gamle vrak som gjerna ikkje kosta allverden..

Men, han som hadde hatt bilen før oss, hadde ikkje vaska sumarfelgene før vinteren..

Derfor satte igang med det, med ein gang eg kom tebake fra bosset.. Me sko på kino klokkå 14:00 på den der nye Knerten filmen, men klokkå hadde ikkje tippa 12 eingang, så eg rekna med at detta sko gå glatt.. Litlajentå kom ut og ville hjelpa te, ikkje lenge ittepå kom Mini’en og.. Eg trur de hadde blitt forvist fra heimen av ei Kånå i full vaskemodus..

” Det hadde visst ikkje akkurat stilna i heimen itte eg hadde kjørt på bosset.. Og blikket Kånå sendte meg i døråpningen, det va ikkje i øvekant kjærlig.. Meir fandenivolsk og oppgitt..

Så eg sa ingenting, bare fortsatte med mitt med kidsa luskande rundt meg.. Og tenkte at det jaggu meg va godt eg ikkje tok den kaffikoppen hos kompisen min.. Det kunne fort blitt stygt, ihvertfall om Kånå hadde funnet ut av det.. Men, eg vett ikkje heilt om det å vaska felgane va nåke bedre ide..

Men, hu sa ingenting.. Ikkje før me begge to va ferdige.. Og meir eller mindre sko rusla avgårde på Kino…

– Du har nå vært flinke idag, Frode.. Så har kjørt på bosset OG vaska felgane.. Sa hu plutselig, når me gikk mot det nya vidunderet våras.. Alarmen i hjernebarken gikk igjen av, og det slo meg at det mest åpenbara å svara nå.. Heilt klart ikkje ville vær det retta svaret.. Så eg nikka litt sånn skjelmskt tegjort.. Og svara..

– Jojo, takk for det.. Men det e nå du som har vært flink.. Styrt med ungar, laga frokost å vaska huset.. Tjera vena meg.. Svara eg.. Og kikka forsiktig på Kånå i augakanten..

Joda.. Det va heilt klart ein innertier.. Kånå såg heilt klart fornøyd ut der hu sette seg inn i bilen.. Det hende jaggu meg eingang i skuddåret, at eg finne dei rette ordene, te rett tid..

Resten av lørdagen.. Det blei heilt klart ett eventyr..

Men det komme seinare idag.. For idag ska Kidsa på teater forestilling med søster mi, og hennas datter.. Juhuuu..

=D =D =D

Igår hadde eg og Han i Midten ein interessant samtale, når eg sko kjøra han på trampett treningen.. Ein konversasjon som nesten kunne minna litt om Wesenlund sin tannlege samtale, når de diskutere kor mange sylindre ein Volvo hadde.. For Han i Midten lurte først litt på ka bilen me kjørte hette, som va ein Ford Custom.. Ein sånn varebil med 3 seter og stort lasterom..

Annonsørinnhold

Få oversikt over salgene: De beste kuppene nå

Den som Kånå kjøre på jobb.. E jo nesten som ein sportsbil detta vettu, sa eg.. Med bare 3 seter..

Då, lurte jo guten litt på ka eg meinte med sportsbil, for gutane våres foruten Mini’en.. Dei har egentlig aldri brydd seg så mye om bilar og ka de hette og sånn.. Mens Mini’en e heilfrelst.. Jaja.. Det e vel gjerna mest lastebilar Mini’en har hengt seg opp i, men han lika ivertfall bilar litt meir enn sine brødre.. Så eg svara at sportsbilar som regel hadde 2 seter og va laga for at folk med masse penger sko kunna kjøra fort..

” Sånn som Ferrari og Lamborghini f.eks..

– Men Lamborghini, dei har jo seks seter pappa.. Komme det plutselig fra guten.. Og gudhjølpe meg, så godt som eg kjenne denna guten sin standhaftighet, så burde eg jo bare spelt med og holdt kjeft.. Istedet for å gjør som eg gjorde.. For sjølsagt har ikkje Lamborghini 6 seter, ihvertfall vett ikkje eg om ein sportsbil med meir 2 seter, spesielt ikkje ein Lamborghini.. De har gjerna ei seterad bak, men der e det ikkje plass te meir enn ei underernært supermodell.. Maks..

Så i god Fatter’n stil, trør eg ut i salaten og seie meg uenige i guten si gode tro.. Ei tro som eg nesten trur kan flytta fjell, når den e på sitt versta.. Eller besta..

” Tannlege Wesenlund og Han i Midten e ganske like der, rimelig sta, har ei sterk tro på sin sak og kan mildt sagt irritera ein stein te å oppløsa seg te finkorna støv i lausa luftå.. Med letthet..

 

– Joo.. Lamborghini har 6 seter, pappa.. Det vett eg.. Respondere guten, itte eg har meldt min uenighet..

– Nja, eg har ihvertfall aldri sett ein med 6 seter.. Men, me kan jo sjekka internett.. Svara eg, og tenke nok med finne ett svar der..

– Åhhh, Pappa.. Du e så toskjen.. Det e ingen vits å sjekka internett.. Lamborghini har SEKS seter.. Kauka guten ut, sikkert lika klar over ka svaret vil bli som meg, Men, i god Wesenlund ånd så gir man jo ikkje opp..

Eg tenke at kanskje ein avledning e på sin plass, og begynne å fortelle om kor tøff eg syns Lamborghini Diablo va, når eg va på hans alder.. Og jaggu meg så ser det ut te å virka.. Ordet Diablo fanga interessen hans, og me ende opp med å diskutera litt om gamle dager og min interesse for bilar.. Når me komme inn på parkeringsplassen kor han ska av, så søke me til og med opp ein Diablo.. Så han kan få se kossen den ser ut..

Og han kikka imponert på sportsbilen, og seie seg ganske så enige i at den rett og slett va råtøff..

Me finne både nåken heilt nye Diablo’er og ett par sånne fra tidlig 80′ tallet, når eg va på hans alder.. Ett par andre Lamborghiniar dukka og opp og eg tenke i mitt stille sinn, at guten klara vel å resonnera seg te at det umulig kan vær 6 seter inni i dei små fartsvidunderene, som me ser på bildene.. Han i Midten e heilt oppslukt av dei tøffe bilane, men slenge ett skjeivt blikk på klokkå i bilen.. Og akkurat når eg ska te å basunera ut dei harde fakta, og høyra om guten har skifta meining..

Så vrenga han opp dørå og kasta seg ut i ein vilter fart.. Med ett glitrande lurt glimt i auga, og akkurat rett før dørå smellet igjen, så seie han..

– Eg må stikka eg pappa, må rekka treningå.. MEN, Lamborghini har 6 seter… !!

Dørå smalt igjen, guten labba bortøve plassen og eg satt igjen med munnen full..

Sjakkmatt..

” Fortærande og.. Den guten begynne å bli altfor lik mor si ….

For å væra heilt ærlig så syns hverken eg eller Kånå, så mye om detta her Halloween greiene.. Men.. Når man har ein Flokk som gjør det, så komme man liksom ikkje heilt klar.. Så, Kånå hadde vært å handla inn ett gresskar, og kjøpt nåken brukte kostymer på ei Facebook sida.. Det e greit å ihvertfall ikkje bruka millionar, på detta her styret..

Til og med gresskaret va på tilbud, ifølge Kånå..

Annonsørinnhold

Få oversikt over salgene: De beste kuppene nå

Planen va å laga ett koselig gresskar, som kunne stå nere i gangen.. Så eg surfa nettet litt, for å gjerna få litt inspirasjon te kossen me kunne forma både augene og kjeften på detta gresskaret.. Og fant nåken eg ikkje syns va så galne, printa de ut og sko te å setta igang her tidligare ikveld..

” Akkurat då, så kom Litlajentå forbi og lurte på ka eg holdt på med.. Så eg sette hu inn i planen min, og trudde liksom at saken va biff..

Men neida.. Gudhjølpe meg, eg kunne jo ikkje laga ett koselig gresskar.. Litlajentå kikka på meg med ett mildt sagt skuffa andletet, mens hu kauka te sine eldre brødre.. – Guttar, vett dåkke ka.. Pappa ska laga ett “koselig” gresskar fjes.. Istedet for ett skikkelig skummelt.. Han i Midten kom trampande ner trappene, på ett blunk.. Lika oppskjørta som Litlajentå..

– Herreguuud Pappa, ska me ikkje ha ett skummelt gresskar.. Åhhh, då kan me likasågodt avlysa heila Halloween.. Sa han, lika skuffa som søster si..

Mini’en kom skeinande inn fra vingen, – Ja Pappa, skummel gresskar pappa.. Ellers bare avlysa.. Faktisk.. La han te.. Eg kikka på Kånå med tanke på litt støtte.. Men hu stod bare å flira lattermildt med kjøkkenbenken, og meinte eg bare fikk høyra på overmakten.. Det e tross alt for Kidsa me styra på med detta Halloween styret..

 

” Så.. Igjen måtte eg inn på nettet å sjekka litt, printa ut ett par bilder og gjekk for å sjekka med Halloween-Komiteen..

 

Eg hadde sneket inn ett par sånn halvskumle bilder, og tenkte gjerna at med litt flaks så blei dei ett av dei de valgte.. Ikkje det at det gjør meg nåke at det e skummelt, men eg tenkte nå mest på Mini’en då.. Og at han ikkje sko enda opp med mareritt om nettene, men han va jo lika bestemt som Litlajentå.. Og sammen, så valgte de sjølsagt ett av de skumlaste.. Tjera vena..

Til og med når eg skissa det opp på gresskaret, og prøvde å tona det ner litt.. Så hang de over meg som haukar, og retta på meg..

Det va ikkje anna å gjera enn å la det stå te, så eg gjorde det så likt bildet som eg kunne.. Skikkelig skummelt blei det, hverken meir eller mindre.. Så sånn blei det med den saken.. Det nytta ikkje å lura kidsa når det komme te Halloween, sjøl ikkje Litlajentå og Mini’en.. Som forsåvidt va dei som va mest bestemt, på at gresskaret sko væra så skummelt som bare det..

Og, det blei rett og slett ikkje så reint lite skummelt.. Eller.. ?? ..

=D

Idag… Så e det på dagen 2 år siden denna bloggen blei ein realitet.. Det va den dagen eg mota meg opp, å la inn ein del av hverdags anekdotene eg hadde skrevet på Facebook.. Den dagen, så hadde eg aldri i verden trudd at det sko bli, det som det har blitt te idag.. Ein reinspikka arena for humor, hverdagsgalskap og finurlige skråblikk fra Fatter’n..

Det e egentlig heilt sprøtt kossen denna bloggen har blitt mottatt, av dåkke leserar..

Annonsørinnhold

Superkupp innen sport og friluft du gjør nå

Spesielt itte eg laga Facebook siå ett par månader seinare, i slutten av november 2015.. Læringskurven va bratt og for ein som hadde valgt å skriva på dialekt, trudde eg ærlig talt at detta bare kom te å bli ett slags familie/venner fenomen.. For meiningå va egentlig bare å samla alle historiene som va kommen te då, på ein plass.. Sånn at det va enkelt finna de igjen, istedet for å bla nedover Facebook veggen min..

 

” Når eg nesten på dagen ett år itte eg laga Facebook siå te bloggen, så la eg te ein sånn anmeldelse funksjon..

Nåke eg egentlig va litt engstelig for å gjera, for man kunne ikkje sletta anmeldelsene man fikk.. Så uansett kossen det kom te å utvikla seg, så måtte de stå der.. Ikkje det at eg trur eg hadde gått te det skritt å sletta nåke, for all negativ omtale, kommentarer og lignande.. Det kan projiseras øve te nåke positivt.. Om man bare e voksen nok te å takla kritikk..

Eg må innrømma at eg i bunn og grunn e glad eg ikkje e nåke ungkalv, når bloggen forsåvidt har fått den suksessen den har..

Men, ikkje bare må man tåla kritikk på ein god måte, man må og væra voksen nok te å setta pris på alle positive tebakemeldingar og lignande.. Rett og slett væra ydmyk øve dei følgerane og leserane man har, og som velge å lesa mine historiar fra vår elleville hverdag.. Ihvertfall når 71 av de har valgt å legga igjen strålande anmeldelser, inne på Facebook siden..

Ei Facebook sia som har passert 5000 følgerar.. Tjera vena meg, vettu..

” På unna ett år, så har 67 stykk valgt å legga igjen ein 5’er,, Toppscore.. 3 har trykka på 4 stjerner.. Og 1 har anmeldt bloggen te ein 1’er.. Men han va fra Pakistan, så for han va det nok ei rett anmeldelse.. Han forstod sikkert ikkje ett kvekk norsk..

Mange har og valgt å skrevet nåken ord unna stjernene di gav bloggen, og det finnes ikkje ett einaste ukvemsord.. Eg kan nesten ikkje huska på dei 2 årene som eg har skrevet denna bloggen, at det har kommen nåken negative kommentarer.. Det va ei som bemerka at eg muligens hadde ett lite overforbruk av komma’er, og itte ein liten gjennomgang av innleggene mine, den gangen..

Så måtte eg jo bare innrømma at hu hadde heilt rett.. Det meir eller mindre florerte med kommaer, i alle historiane mine..

Ei hengte seg litt opp i ordelingå mi, som ifølge hu ikkje va heilt optimal.. Men meir på ein humoristisk måte, enn som einsidig negativ kritikk.. Eg huska ivertfall at kommentartråden unna akkurat det innlegget, den blei ganska så morosam, ittekvart.. Eg ana ikkje koffår eg gjerna har sluppet klar negative vibber, inne på min blogg..

Men, det kan muligens ha nåke med at eg kverne på med mitt.. Og ikkje har så voldsomt med meinigar, om det eina eller det andra.. Min blogg e ikkje ein sånn blogg..

Ein blogg som på død og liv ska provosera, imponera eller skapa sensasjoner..

Eg har gjerna valgt den lange veien te den statusen bloggen har oppnådd.. Men, eg trur det e viktig om man vil skapa ein blogg som engasjere, skapa positivitet og får følgere som blir værande.. Følgerar som komme tebake og lese igjen og igjen, fordi man gjerna sitte med ein god følelese inni seg, når man e ferdig å lesa..

Ikkje minst trur eg at alle som lese om oss, dei føle de lese nåke ekta.. Nåke realistisk..

Ikkje nåke som e pynta på, photoshoppa ut av denna verdenen eller på ein eller anna måte virka tilgjort.. For eg fortelle jo bare om ein småbarnshverdag i ein massebarnsfamilie, akkurat som den e.. Uten filter, krydra med humor og bøtter og spann med selvironi.. Ein liten dose sjølinnsikt e vel heller ikkje å forakta..

 

” Denna bloggen e ikkje ein sånn glansbilde blogg, som vise ein illusjon av ein virkelighet, som ikkje finnes.. Men, nåke som e så nært hverdagen te dei fleste, at gjenkjennelse faktoren blir høg..

Eg har på følelsen av at mange som starte med blogg, trur at det e så steikje viktig å meina nåke.. Og får seg ein mega øverraskelse, når gjerna nåken andre meina nåke anna.. Og man ende opp med full oppstandelse i kommentarfeltet, og suse oppover på Blogglisten.no.. Så har eg og på følelsen at mange jenter trur kropp e viktig, for å hanka inn leserar..

Men e de klar øve ka slags leserar som står bak ei ny lesar-rekord, itte å ha nærmast posert i nettoen.. Eg trur ikkje det..

Egentlig, så har eg gjort alt man ikkje ska gjør, når man starte ein blogg.. Eg skrive på dialekt.. Eg har ett himla langt bloggnavn.. Eg har ikkje hatt ein einaste giveaway.. Plutselig, så har eg gjerna ikkje skrevet på ei veka.. etc, etc..  Alikavel, så har bloggen bitt seg fast inne på Blogglisten.no, og e meir eller mindre alltid inne blant dei 200 mest leste bloggene i landet..

Kor mangen aktive blogger det e i Norge, det vett eg ikkje.. Nåken seie 300 000 – 500 000, andre seie meir.. Kanskje e det mindre..

 

” Uansett.. Så e det godt gjort av ein blogg, som meir eller mindre har gjort alt motsatt, av det som blir rekna som oppskriftå for å lykkast.. Å klara den prestasjonen.. Å som regel vær blant dei 200 mest leste bloggerne..

Også har man allt som har skjedd, dei her 2 årå.. Pga Bloggen.. Først havna me i Sveiobladet, som gjorde ein flott artikkel om bloggen.. Ikkje så lenge ittepå kom Haugesunds Avis med ein forespørsel, og Stine Helgesen-Eide skreiv ein ny flott artikkel.. Ein sak som sendte meg rett i panelet på TvHaugaland, ukå itte påsken tidligare i år..

Og det stoppa ikkje der.. For i kjølvannet av tv-opptredenen, så fikk eg ein invitasjon om å vær med på bLEST Litteratur Festival, i år..

Og endte opp med å avholda “eit slags Stand Up Show”, midt inne på Tysværtunet.. Det e heilt sprøtt.. Eg har på ein måte blitt kasta så te de grader ut av komfortsonen, dei to årene som har gått.. Spesielt i år.. Eg har vært så heldig og fått samarbeida med mange ufattelig kjekke folk, og bedrifter.. At det nesten ikkje e sant..

” Og eg trur ikkje det går an å visa kor takknemlig eg e, for dei mulighetene som har åpna seg.. Det e nesten på randen te uforståelig..

Så… Idag… 2 år itte detta eventyret med blogg starta.. Så vil eg bare utrykka ein stor takk te først og fremst alle leserar og følgerar.. Tusen hjertelig takk, for at dåkke igjen og igjen komme inn på bloggen og lese..

Og ikkje minst Tusen takk, te alle som har samarbeida med bloggen i løpet av disse 2 årene.. Ingen nevnt, ingen glemt.. ;D

Og te slutt, så må eg bare takka for alle turane ut av komfortsonen, som eg har måtta ta.. Det har rett og slett vært ett eventyr.. Og eg har ein liten snikande følelse, om at eventyret ikkje e over ennå..

Men igjen… Mens me feire 2 års jubileum, har endt opp med over 5000 følgerar på Facebook og mange spennande muligheter har åpna seg..

Tusen Hjertelig Takk… Te dåkke alle sammen…

=D =D =D

Eg stod opp idag morgens og blei møtt av detta synet.. Wow.. Hyllå har blitt tatt i bruk.. Eg holdt nesten på å gå rett i bakken av forbauselse, når eg oppdaga at Kånå hadde endelig tatt affære.. Eg trur rett og slett ikkje hu va forberedt på at den sko komma opp, før dei ordinære 5-6 vekene va gått.. Det e jo ikkje ofta eg får åndå øve meg, og fremskynde nåke på liste på denna måten her..

Sånn som eg gjorde med akkurat denna hyllå.. Kånå blei rett og slett utspilt av min lille viltre hylle oppskruing briljans..

Annonsørinnhold

Netthandelen tømmer lageret: Siste sjanse på kvalitetsvarer med opptil 75% rabatt

Men, for å trekka ein slags konklusjon ut av detta, for det trur eg ikkje me kan unngå å gjør.. Så vise det seg altså at hvis man gjør ein ting, lenge før det tidspunktet gjerna sin bedre halvdel hadde forventa.. Då vise det seg heilt klart, at den andre part gjerna ikkje har planen klar, fra si sida..

” Så egentlig, burde eg gjerna ha venta ett par uker te, før Hyllå rett og slett hadde blitt skrudd opp..

Då hadde gjerna Kånå hatt planen klar, og forberedt ein haug med ting som hu kunne tenkt seg å ha på hyllå.. Vil eg tru.. Jaja, det e nå godt å sjå at det ikkje bare e oss mannfolk, som kan vær nåke treige i avtrekket innimellom.. Eg holdt forsåvidt på å gå på ein kraftig smell av uante dimensjonar igår, itte ein ittemiddag for historibøkene..

For som forrige innlegg gjerna blottla, va det ikkje akkurat nåke rolig helga tempo som inntok heimen, tidlig kveld eller ein ittemiddag..

Og itte eit frustrerande hverdagskaos som ikkje såg ut te å ha nåke ende, presterte eg meir eller mindre å la frustrasjonen gå bittelitt utover Kånå.. Itte hu hadde kommen heim fra handletur med Eldstemann.. Det va ikkje måte på ka eg som vikarierande aleinapappa i 2-3 timar, klarte å lira ut av meg..

” Sjølsagt uten ett einaste fnugg av substans fra eit fornuftig ståsted.. Det va rett og slett fullt i topplokket, og når det rant over så stod Kånå for nærme..

Det va egentlig ikkje nåke svære greier, det sørga Kånå kjapt for at det ikkje blei.. For når man ikkje har så mye som ett einaste argument, med nåkenlunde hold i.. Då blir man ett lett bytte for ei erfaren firebarnsmor, som e vant med å håndtera ein småstressa, nåke irrasjonell og usaklig Fatter’n..

Eg fikk rett og slett “Hårfønaren” som ein viss engelsk Premier League Manager va kjent for..

Hu slapp varene som hu holdt på å setta på plass, plasserte hendå i hoftefestet og på ein meget klar og rungande måte.. Så fikk eg meir eller mindre passet påskrevet.. Enkelt og greit.. Eg forstod at slaget som aldri hadde begynt, det va allerede tapt.. Og gjekk skamfull å sette meg i hjørna mitt i sofaen, mens eg surfa litt på nettet..

” Og, ein liten time og 2 seinare, når Kånå fant plassen sin i sofaen.. Og eg hadde tenkt ut ein million humoristiske vendingar, som kunne snu humøret te Kånå..

Så fant eg ut at her va det bare ein ting å gjør.. Eg gjorde litt grøftegraving i sjelå, snudde litt om på tankerekkå og krøyp te korset..

– Unnskyld .. Det va ikkje meinigå å sei det eg sa.. Sa eg, så fløyelsmykt som eg kunne..

– Eg vett det.. Svara Kånå kort..

– Øhh.. men.. Begynte eg..

– Nå e me ferdig med den saken.. Kom det kontant fra Kånå.. – Unnskyldningen e godtatt, under bearbeiding og vil bli tatt med i betraktningen når kvelden komme.. Kanskje får du soveposen med, kanskje ikkje.. Holde du kjeft nå, og lar meg se på tv ifred, kan det til og med vær du slippe Bodå.. La hu te, med syrlig tonefall og ett lite glimt i auga..

Man trenge vel ikkje vær rakettforskar for å forstå at eg klokelig holdt kjeft igår…

Hverken meir eller mindre..

=D

Endelig… Så va det blitt helg.. Arbeidsbilar va parkert, jobbukå va over og nå sko helgå nytast te fulla..

Me satt og sko te å spisa middag itte ein travel dag på jobb, Kånå hadde mekka ihop litt Taco.. Fredags Taco’en.. Egentlig e eg så inn i granskauen leie av Taco på fredag, men Kånå e så fornøyd med at me liksom har ein slags tradisjon, her i heimen.. At det har vært fånyttes å gi uttrykk for sin frustrasjon.. Taco e tydligvis kommen for å bli..

Annonsørinnhold

Få oversikt over salgene: De beste kuppene nå

Eg prøvde å foreslå eingang, om me gjerna kunne ha Uncle Bens – Sweet & Sour tirsdag, som e min livrett.. Men det kom ikkje på tale.. Kånå kan ikkje fordra den retten, mens eg lika jo Taco..

Kånå sitt selvrettferdige konklusjon va ikkje te å rokka med, Uncle Bens som ein slags tirsdags tradisjon va utelukka.. Men, me kunne jo ha fiskakaker kvar tirsdag, eller ihvertfall ett eller anna med fisk.. Det meinte Kånå va ein god ide.. Kanskje sko me ha 2 dagar med fisk i ukå og.. Tirsdag og torsdag f.eks.. Herregud..

” Altså.. Det e ikkje det at eg ikkje e glad i fisk, og me burde absolutt fått inn litt meir fisk i middagsmeny’en.. Men, å ha to faste fiskadagar i ukå.. Det va å dra det litt langt.. Altfor langt..

Om det va Kånå sin taktikk for å lukka brødboksen på meg, så eg ikkje masa meir om Uncle Ben’s.. Det kan godt vær.. Kudos te Kånå for den, i tilfelle.. Eg holdt ihvertfall kjeft itte det og masa ikkje meir om å få min livrett, inn i ein slags hverdagslig tradisjon.. Eg har heller ikkje vist min misnøye øvefor Taco-Fredagen hennas, itte den episoden.. For sikkerhets skyld..

Me får tidsnok meir fisk inn i hverdags menyen, det e ingen vits å utfordra skjebnen, om når det blir..

Jøje meg, det blei ein liten digresjon der.. Men, me satt altså og sko te å spisa middag, i samla flokk.. Det ska forsåvidt Kånå ha, me sitte meir eller mindre å spise sammen heile gjengen, under Taco-Fredagen, ihvertfall i begynnelsen.. Når eg slenge ett blikk øve på Mini’en som sitte på enden av bordet.. Han sitte og spise maten rett fra tallerkenen.. Sånn som ein hund spise fra matskålå si..

 

” Han lepja i seg middagen med små jafs om gangen, med hendå på ryggen..

Eg spurte guten ka i all verden han holdt på med, men eg fikk ikkje nåke skikkelig svar.. Men han kikka opp på meg med ett merkelig blikk, før han liksom gneldra litt og vendte oppmerksomheten ner mot “maten” igjen.. Hjølpe meg.. Ein eller aen sa plutselig nåke som ikkje heilt passa Eldstemann, kor han plutselig trampa opp trappene og inn på rommet sitt, med ett smell.. Han e snart tenåring.. Halleluja..

Litlajentå og Han i Midten sitte å har krig unna bordet, med beinå.. Te slutt fikk Kånå nok og drog jentå ett hakk nærmare seg, og ut av rekkevidden te Han i Midten..

Han i Midten e i dynamitt humør idag, og e som vanlig vaksinert mot å lya.. Så han flytta seg itte og fortsette denna beinkrigen, på tross av Kånå sine beskjedar om å holda opp.. Den guten e ekspert på å vær i opposisjon, uangripelig lite affektert og skremmande likegyldig te all tilsnakk..

” Jonas Gahr Støre kunne nok lært seg nåken nye triks av den guten, heilt klart..

 

Om nåken kunne fått satt Jern-Erna ut av fatning, så måtte det vært Han i Midten.. Garantert.. Eg trur Jern-Erna hadde ligna meir på ein lekk utrangert russisk reketrålar, på vei te havets bunn.. Itte ein ittemiddag med Han i Midten i toppform.. Enn ein stødig statsminister, med stålkontroll på Støre sin opposisjons politikk..

Men, Kånå e ikkje nåke lekk russisk reketrålar, hu e meir som ein hurtiggåande torpedobåt med ett arsenal av våpen, som smidig manøvrere seg rundt i hverdagslivets hav.. Og i ett eksplosivt byks etterfulgt av ett – Nå.. Nå e det nok.. ! .. Så hukka hu tak i urokråkå og nappa han med seg opp på rommet sitt, med klar beskjed om ikkje å komma ner før han kunne oppføra seg..

Eg blir egentlig lika øverraska kvar gang, når Kånå plutselig får nok.. Og eksplodere i ett inferno, som bare ei Kåna kan..

Hu ryke te værs som ein nyttårsrakett, frese avgårde mot himmelen som ein scudrakett før hu detonere i ett pandemonium.. Før hu dale fredfylt mot bakken igjen, som ein Navy Seals soldat på ett topphemmelig tokt.. Han i Midten holdt seg klokelig på rommet sitt ei stund.. Mens Kånå fant ut at hu og Eldstemann sko kjøra avgårde for å handla..

” Hu tenkte det va trygt å lura seg avgårde, siå Litlajentå og Mini’en hadde gått på besøk te nåken i gatå.. Itte middagen meir eller mindre hadde oppløst seg på ett merkelig vis..

Men, den gang ei.. Eg sko ut i Bodå å henta nåke når de gikk, og sjølsagt stod Mini’en rett ute i gatå og ville vær med.. Nåke som endte i ein øredøvande hylekonsert fra ein mildt sagt fornærma Mini.. Sjøl om han hadde fått vær med på Toys’R’us, dagen før.. For å gjør kaoset meir eller mindre komplett, kom Kånå heseblesande inn i carporten igjen, akkurat når eg hadde fått roa “Van Halen” ..

Gudhjølpe meg og herrens hærskare.. Hu hadde glemt lommabokå, og klarte glatt å aktivera “Brøleapen”, som igjen satte igang ein tirade man seint vil glemme..

Te slutt fikk eg bestukket fjotten med ein is og litt tegnefilm.. Det blei ivertfall stille.. Då kom Litlajentå heim og lurte på kor dei andre va.. Tjera vena meg, hu sattejo igang med ett helsikkes spetakkel nere i gangen når eg sa det, for hu og ville jo vær med.. Mini’en ville ikkje vær nåke verre, så han våkna jo og te livet igjen han og..

” Så då hadde eg plutselig ein “nydelig” Opera duett, på fullt volum..

Ein pakke kakemenn måtte te for å ordna opp i denna balubaen, sammen med ett glass brus.. Gjerna ikkje heilt pedagogisk korrekt, men på ein fredag itte ei spinnvill arbeids uka.. Så drite man i pedagogisk korrekt.. Man kan gjør mye for å oppnå ett bittelite øyeblikk av idyll og harmoni, akkurat då..

Når det endelig hadde roa seg litt, og kidsa satt fint i sofaen så tok eg sjangsen på å gå på dass..

Bare for å bli møtt av to smårollingar med verdens dårligaste pokerfjes, ihvertfall ein av de.. – Me har ikkje tatt is altså, pappa.. Seie Mini’en, før eg forsåvidt har fått øvesikten.. Litlajentå kikka perplekst på Mini’en med ett oppgitt blikk.. Sjølsagt hadde de tatt is, som de gjemte bak ryggen sin.. Eg kunne egentlig ikkje sei så mye på det, eg hadde forlatt de i løvens hule, aleina..

Så det va forsåvidt ris te egen ræv.. De fikk sitta litt te før eg tok Mini’en med meg ner, og gjorde han klar te leggetid.. Ei bok blei lest, me sang ein sang og to før Mini’en nærmast sovna før han traff putå..

Eg hadde ikkje kommen meir enn halveis opp i trappå, når Han i Midten som hadde lurt seg ut dørene, itte Kånå gjekk.. Kauka – HALLOOOO, når han kom inn den samma dørå, igjen.. “Van Halen” våkna og sette igang sin tredje konsert for kvelden.. Han i Midten smaug seg ydmykt opp trappene forbi meg.. Eg trengte ikkje sei nåke, eg trur han forstod.. ‘

5-6 sanger seinare, så sov trollet igjen.. Eg rusla motlaus opp trappene, og sko te å gå bort i sofaen.. Men, sokkane hang fast i gulvet.. Himmel og Hav…

Litlajentå hadde fått ett lekekjøleskap av Svigerfar, og i ett svakt øyeblikk har eg latt hu få ha saft på ein vannbeholder.. Som Litlajentå har traska rundtomkringfallera i stuå og skvetta over alt med.. Igjen, så har eg skutt meg sjøl i rævå.. Hu hadde jo fått lov.. Han i Midten ropa fra loftet om eg kan hjelpa han med nåke, så eg snur og går videre opp trappå..

Og møte ett sodoma uten like.. Han har funnet fram ei madrass han ikkje har lov å finna fram, sikkert for å turna i loftståvå.. Leker ligge strødd øve alt.. Der Kånå hadde rydda te det blei strøkent igår..

 

” Eg va på randen te å gi fullstendig opp.. Å det e nærmast før helgå har begynt..

Eg sett fysakken te å rydda rotet sitt, mens eg trør madrassen inn i garderoben.. Før eg går ner på kjøkken, laga meg ein kopp kaffi og går bort i sofaen for å setta meg..

Det høyrest ut som om eg har borrelås unna sokkane, på veien bort..

Eg synke sammen i ein smulehaug av kakemenn, det må nå nærmast vær ein halv kakemann som ligge igjen i sofaen.. Men, men.. Itte at eg har fått summa meg litt, Kånå kom heim med ei iskald ei og kidsa har forsvunnet på rommene sine…

Så har det forsåvidt gått seg litt te..

Herifra og ut.. Så kan det ikkje anna enn å gå ein vei.. Oppover..

Trur eg..

God helg ihvertfall… Folkens..

=D

Eg hadde ein overordna plan itte jobb idag, og det va å få unna alle heimslige gjøremål så snart som mulig.. Sånn at eg kunne tidligast mulig begynnna på den nya bokå om Jack Reacher.. Eg har meir eller mindre slukt alle bøkene om han, ittekvart som eg har funnet de i butikken.. Te Kånå sin store fortvilelse..

For kvar gang eg havna i sofaen med ei Jack Reacher bok, så e eg fortapt for omverdenen rundt meg..

Annonsørinnhold

Netthandelen tømmer lageret: Siste sjanse på kvalitetsvarer med opptil 75% rabatt

Derfor jogga eg lett te sinns inn dørene heima idag, og gleda meg te Flokken va havna te sengs.. Og eg endelig kunne finna fram gobokå.. Egentlig, så stod det ufattelig mye på tapetet idag, før eg kunne begynna å tenka på ei koselig lesestund.. Litlajentå sko på RG-Lek, Han i Midten på karate og midt inni detta så va det jaggu meg ett felles foreldremøte, for klassen te Han i Midten..

 

” Ett møte som både eg og Kånå hadde totalt glemt ut, og ikkje kom på før nå for ei litå stund siå.. Litt småflaut, for eg trur me glemte sist møte ut og..

Og karate blei det heller ikkje nåke av, for plutselig hadde gutalarven både strekk i foten og gangsperr.. Eg trur ikkje han heilt klarte å bestemma seg for ka unnskyldning han sko bruka, for å slippa trening idag.. Så derfor oppga han begge to.. Eg va iskald og dassblaut itte dagens innsats på jobb, så eg hadde ikkje krefter te å motstå idag.. Så me blei heima, eg, Han i Midten og Mini’en..

Dei einaste slagene man egentlig vinne, e som oftast dei man ikkje utkjempe.. Sitat Jack Reacher..

Og akkurat idag, så følte eg det va på tide med ein liten seier.. Kånå hadde kjørt på RG-Lek med Litlajentå, og Mini’en rusla øve te nabogutten mens Han i Midten “stillferdig” gjorde leksene sine.. Så eg fant meg litt middag og satte meg i sofaen, mens Han i Midten skula misfornøyd på meg..

– Mamma seie me ikkje har lov å spisa middag i sofaeen, ivertfall ikkje itte hu har tatt teppet opp igjen.. Sa han, med streng stemme..

– Gjør leksene dine du.. Eg e voksen så eg kan sitta her, vettu.. Svara eg oppgitt og formanande..

” Det va dei 2 minste som bruka ein halv kg ketchup, me hadde laga dei reglene for.. Men ingen av dei va heima nå..

Eg satte meg godt te rette i sofaen, og tenkte eg kunne jo begynna på bokå nå.. Men eg fant ikkje lesebrillene mine.. Typiskt, dei lå jo borte på poffen, der boka hadde blitt lagt når eg kom heim.. Eg bøyde meg litt fram og strekte meg itte brillene.. Svooosj, der raste halve tallerkenen med pølsa i ris, dandert med ett godt lag med ketchup, rett ner på teppet te Kånå.. Herregud…

Det teppet som hu nettopp hadde hatt ett sværa styr med å vaska, itte Litlajentå hadde gjort nåke lignande min prestasjon.. Gudbevare meg vel..

Heldigvis, hadde ikkje Han i Midten fått det med seg, så eg reiste meg forsiktig og gjekk på kjøkken og henta filler.. Sjekka at han gjorde leksene rett på veien tebake, før eg sette igang å skrubba.. Mens eg vaktsomt fulgte med om guten på kjøkken, oppdaga ka eg holdt på med.. Men det gjekk bra.. Teppet blei nåkenlunde reint igjen, og Han i Midten fatta ikkje mistanke..

” Hadde han sett min lille tabbe, ville garantert Kånå fått beskjed om det, med det samma hu kom heim.. Garantert.. Den karen skyr ikkje å angi ein “altfor” streng Fatter’n..

Men, herreguuud.. Når det tørka så va det ikkje så bra som eg hadde trudd, det va ein ganske så rødlige flekk, lika innte bordet.. Igjen, så gløtta eg lett bort på guten som gjorde lekser, før eg løfta litt i bordet og skjulte min lille ugjerning unna det.. Perfekt.. Detta komme hu aldri te å finna ut.. Av og te så e eg smartare enn eg visste.. Rett og slett..

Eg slukte middagen i ein fart og gjekk å laga meg ein kopp kaffi.. Ganske så fornøyd med ittemiddagens utvikling.. Tross alt..

Mini’en kom heim te oss med Nabogutten på slep, men de sprang rett på rommet hans.. Så eg rakk ein 15-20 sider før Kånå og klonen kom heim.. For det førsta Litlajentå sa når hu trødde opp trappene, det va akkurat  som om eg sko hørt Kånå.. – Jasså, du sitte her med beinå på bordet, drikke kaffi og lata deg du ja.. Sa det der trollet, med streng tone og ett lynande blikk..

” Nakkahårå reiste seg, og eg såg føre meg framtiå.. Hu der må eg bare få sendt avgårde på nåke folkehøyskole, eller lignande.. Ut av heimen tidligast mulig, ihverfall..

Itte ei litå stund, hadde Mini’en funnet fram nåken kostymer, som Kånå hadde kjøpt brukt.. Og før eg visste ordet av det, så sprang både Iron Man, Superman, ei heks og Elsa fra Frost rundt i stuå.. Litlajentå hadde fått besøk av ei nabojenta.. Så det blei litt oppstandelse her i heimen.. Te Kånå sin store fortvilelse..

Hu sko skyndta seg litt på jobb idag, og skalla hovudet rett i døråpningen på varebilen.. Så hu har ein svær Donald kul i pannå.. Og ein liten smule skallebank..

Og på null komma niks, og nesten før eg fikk tenkt meg om.. Så hadde hu trødd kveldsmat i dei to minste, og fått de te sengs.. Eg hadde forsåvidt hjulpet Han i Midten litt med leksene, og lagt bokå litt ifra meg.. Eg e ikkje heilt toskjen heller, det e viktig å ihvertfall gjør som om man gjere nåke.. Så Kånå ikkje får heilt åndenød, når eg sette meg med bokå, ikveld..

” Men, hu slokna vel sikkert i sofaen itte 10-12 minutt med tv’en på, som vanlig.. Om ikkje det e nåke sånt Unge Mødre, barselavdelingen eller lignande.. Då e hu heilt oppslukt i programmet..

Jaja.. Det får bli dagens dose fra vår livlige heim for idag.. For nå ska eg kosa meg videre, i Jack Reachers spennande og mytiske verden.. Hverken meir eller mindre…

God tirsdags kveld.. Folkens..

=D